Haar aarzeling om terug te komen, ontgaat mij niet, dus steek ik mijn hand uit. Ze pakt deze vast en overhandigt mij de paddle. Onzeker blijft ze staan, ik pak haar pols vast en trek haar weer over mijn schoot heen. Ik buig iets naar haar toe en fluister zachtjes in haar oor dat we nu pas echt gaan beginnen, de opwarming is voorbij. Deze paddle is een mooi klein model, past precies in mijn hand en is zeer geschikt om otk toe te dienen. Ik geef een harde tik en wacht op haar reactie. Ze veert iets omhoog en kijkt geschrokken om. Dit gaat wel zijn werk doen!
Bij iedere tik die ik uitdeel, laat ik met mijn woorden duidelijk weten dat ze de laatste weken meerdere keren te ver is gegaan. Al dat uitdagen, net op het randje proberen te blijven balanceren, wetende dat ze er toch regelmatig overheen ging. Niet kunnen stoppen, als een stuiterbal ging ze tekeer. Hoe vaak ik niet de grappen over die stomme Brabanders aan heb moeten horen.
De paddle laat mooie afdrukken achter op haar billen, een donkerrode gloed verspreidt zich over haar gehele zitvlak. Ze heeft het zichtbaar moeilijker, de klappen met de hand waren een voorzichtige opwarming. Kijken hoe ze reageert op mij, op de klappen, haar op een rustige manier leren lezen. Ook voor mij is dit spannend, de klik is er zeker, maar als zij besluit dat het genoeg is, kan en mag ik haar niet tegenhouden. Voor nu ligt ze nog rustig over mijn schoot, voor zover je het gedraai rustig kan noemen.
Ik geef haar de klappen in blokken van tien, zodat ze zich daar enigszins op kan focussen. Ik weet wat haar nog te wachten staat, zij gelukkig niet. Dan lag ze hier waarschijnlijk niet zo rustig. De adempauzes die ik haar geef, worden steeds korter en ik zet het laatste salvo klappen in. Twintig stuks in totaal. Ik buig me naar haar toe en zeg haar mee te tellen.
De eerste tien klappen weet ze in vlot tempo mee te tellen, daarna neemt ze te veel tijd hiervoor, dus ik blijf doorgaan tot ze weer verder telt. Ze denkt er gemakkelijk vanaf te komen door de klappen door te tellen die ze gemist heeft. Helaas, verkeerd geteld, dat doen we netjes opnieuw.
Diep van binnen heb ik wel wat medelijden met haar, ik maak het haar ook niet gemakkelijk. Aan de andere kant verdient ze het ook gewoon, dus beginnen we opnieuw, desnoods net zo vaak tot ze wel leert tellen. Ik buig me weer naar haar toe en vertel haar nu netjes alle twintig klappen te tellen. Ik voel haar spieren steeds meer samentrekken, ik hoor de machteloosheid in haar stem tijdens het tellen. Ik geef haar iets meer de tijd tussen de klappen. Netjes telt ze alle twintig klappen mee. Over mijn schoot laat ik haar even bijkomen en stuur haar dan weer de hoek in.
Het stil staan in de hoek is ook nog een dingetje voor haar, ik loop naar haar toe en geef haar een paar harde klappen net onder haar billen. Dat is een reden om niet stil te staan, anders niet!
Na een kleine tien minuten kom ik weer in haar gezichtsveld staan en fluister in haar oor: “Ik geloof dat jij nog een cadeautje voor mij in jouw tas had zitten…”
Onderwerp: Enjoy 2 
za apr 01, 2017 1:48 pm
Laatste deel staat inmiddels ook op de site 
