Artikel Rebecca Plante uit 2006 over spanking

Artikel Rebecca Plante uit 2006: ‘sexual spanking, the Self, and the construction of deviance’
[p. 59-79 uit het boek ‘sadomasochisme, powerful pleasures’ uit 2006].

Plante zegt, dat er slechts één academisch artikel is over spanking, nl van Butt en Haern uit 1998.
De schrijfster citeert ook onderzoek uit het bredere gebied van SM.
Ik pik wat elementen uit het onderzoek zonder mijn commentaar erop.

Plante onderzocht het spanking-gebeuren tussen 1993 en 2000 op 5 plaatsen in de Verenigde Staten, vooral middels observatie van en gesprekken tijdens bijeenkomsten, waar ongeveer 50 deelnemers waren. Op één na waren zij blanken, qua leeftijd tussen 30 en 70 jaar, ¼ vrouwen en ¾ mannen.

De activiteiten betroffen heterosexuele mannen die op basis van vrijwilligheid vrouwen spankten. Slechts één vrouw wilde een man billenkoek geven.
De schrijfster benadrukt, dat het ging om ‘kwalitatief onderzoek’.

Mannen gaven vaak aan, dat zij interesse in spanking hadden vanaf het moment dat zij herinneringen hadden.
Sommige deelnemers hadden in hun jeugd spanking ervaren, anderen niet.
Een aantal mensen hadden spanking relaties die geen sex / geslachtsgemeenschap inhielden.
Sommige spanko’s hadden hun belangstelling hiervoor verteld aan hun partner en hen hierin kunnen betrekken.

De manier waarop men de spankingbehoefte ervaart en accepteert, verschilde: sommigen zien er niets afwijkends in en één persoon stelde dat iedereen dit zou moeten proberen. Anderen vonden vooral in het begin hun affiniteit voor spanking ‘bizar’, een gepieker waar vooral beginners last van hebben.
Velen zagen zichzelf als verschillend van SM-ers; ‘zij zijn de echte zonderlingen’.
Sommige spanko’s of SM-ers parodiëren het overwegenende sexuele gedrag en noemen dit ‘vanille’.
Rebecca noemt dit 3 voorbeelden van ‘strategieën om het stigma te neutraliseren’. Plante spreekt over ‘sexuele minderheden’ die strategieën ontwerpen om met een stigma om te gaan.

Plante beschrijf enige opvallende zaken en onuitgesproken regels tijdens de spankingbijeenkomsten, zoals dat een aantal mensen zich beledigd voelden, toen een vrouw klappen wilde uitdelen: switchen [rolwisseling] viel buiten de orde.
Het ging om het uitdelen of ontvangen van juist de goede hoeveelheid klappen en het aanwezig zijn van de juist goede hoeveelheid erotiek, de zg ‘Goldilocks-regel’.

Plante bezoekt een cursus, waarin 3 typen spanking worden beschreven: strafspanking, erotische spanking en ‘onderhoudsspanking;’. Elders citeert zij iemand die een ‘penitentiespanking’ beschrijft, die de vrouw bevrijdt van een schuldgevoel. De schrijfster stelt: ‘Het doel van erotische spanking is de emotionele en sexuele voldoening van beide partners’.

In haar conclusie benadrukt Plante opnieuw, dat deelnemers een onderscheid maken tussen SM en spanking; om een aanwezige te citeren: ‘ik ben niet geïnteresseerd in een volledige SM-levensstijl, alleen maar in erotische spankings en discipline met leden van de andere sexe’.
Is  je fascinatie voor spanking aangeboren of niet? Iemand zegt: ‘ik ben zo geboren, het zit in mijn bedrading, dus discrimineer mij niet’. Plante stelt: we hebben blauwdrukken voor ons sexuele gedrag, die dit ook later dit in de genen situeren; maar ons gedrag is ook bepaald door de omgeving en de contacten met anderen [dit is in het origineel een lastige zin]. ‘Onze sexuele identiteit is zeker vloeibaar en variabel’.

Tot slot vraagt de onderzoekster zich af, waarom we er zo bezorgd om zijn wat normaal en abnormaal is in de omgang tussen instemmende volwassenen.

Het hele artikel is hier te lezen:
http://www.academia.edu/1480804/Sexual_spanking_the_self_and_the_construction_of_deviance