Doe het zelf spanking

Hoi allemaal.

Aangezien mijn man niet van spanking houdt, heb ik het
maar zelf gedaan.
Het valt niet mee om het zelf te doen.
Wat vinden jullie daarvan?
Ik vond het best spannend.

het lijkt me vreemd.....

wat ik me nog kan voorstellen (en wel een voorbeeld van ken) is een situatie dat je een "virtuele dom" hebt die je opdrachten geeft.
dan is er toch een onderwerpings-element aanwezig en iets van een relatie.


solo-sex vind ik ook eigenlijk niks. niet dat ik t nooit doe, maar toch...

Hallo Ivonne,
Ik verwijs je naar het volgende onderwerp;
Zelfspanking met een “s”, dus moeilijker te vinden.
http://klaproos.heavenforum.org/subtiel-f30/selfspanking-t170.htm?highlight=selfspanking
Blijkbaar zijn er meer mensen met een “vanille partner”, dit terzijde.
Groet
Rein

Hallo Ivonne, maar ook anderen,

Mijn ervaring is nog wel eens dat iemand die je "begeleid" via mail of telefoon aangeeft dat zij weer "alle kanten op stuitert" , ontevreden is over zichzelf en zich daarom niet goed voelt en behoefte heeft aan straf. Je kunt dan soms niet zomaar in de auto springen en daar zelf fysiek aandacht aan schenken, zal ik maar zeggen.

In sommige gevallen heb dus ik wel eens "opdracht" gegeven om een zelfspanking uit te voeren. Ik kreeg dan soms na een uurtje een mailtje met "bedankt, het gaat al weer een stuk beter", maar soms ook "dat kan ik niet, dat moet jij toch doen", wat ik ook begrijp.


Kan iemand mij vertellen waarom dat voor haar wel of niet werkt en waarom? Of in het geval dat je alleen een vanillarelatie hebt, zelfspanking toch iets invult of toch uiteindelijk niet en een surrogaat blijft?

Bij mij is zelfspanking net zo iets als zelfdiscipline. Ik bezit daar een hoge dosis van en ik gebruik zelf allerlei conditioneringstrucjes. Ik beloon mezelf met bijv. een pauze als ik een bepaalde tijd hard gewerkt of gestudeerd heb. Ik straf mezelf ook soms door mezelf iets te ontzeggen.
Maar af en toe ben ik gewoon niet gemotiveerd en heb ik een steuntje in de rug nodig. Soms kan alleen een gesprek al helpen (dat kan dus ook prima op afstand) soms is er echter meer nodig. Een zelfspanking helpt dan niet, daar is dan echt persoonlijke aandacht voor nodig.

Bovendien vind ik het praktisch gezien ook lastig. Om op je eigen billen te slaan moet je al een oncomfortabele houding aannemen, in die houding heb ik ook echt niet veel kracht. Als ik mezelf sla voelt dat dan ook meer als aaien.

Ik zelf heb het ook wel gedaan, voordat ik ooit een spanking in het echt had meegemaakt.
Ik was een jaar of 16 denk ik.
Het maakte deel uit van mijn fantasie. Ik verzon dan regels en hield bij in een schriftje of ik me er aan hield. Op elke regel stond ook een concequentie. Ik had uit een dun snoertje (koptelefoon snoertje geloof ik) een zweepje geknoopt.

Het was erg opwindend, moet ik zeggen. Maar het hielp echt voor geen meter, natuurlijk.
Het zweepje heb ik nog steeds. Ik kijk er regelmatig met vertedering naar.

leentje schreef:

Bovendien vind ik het praktisch gezien ook lastig. Om op je eigen billen te slaan moet je al een oncomfortabele houding aannemen, in die houding heb ik ook echt niet veel kracht. Als ik mezelf sla voelt dat dan ook meer als aaien.

Iets zwiepends! Vergelijk het maar met de zelf-kastijding van sommige monikken, maar dan op de billen gericht.
Je kunt er nog best redelijke striemen mee krijgen.

Zeer bedankt voor jullie antwoorden, Leentje en Annemiek!

Ja, blijft natuurlijk lastig en soms een beetje "gedoe"... Leentje geeft aan dat soms een goed gesprek al weer voldoende is. Dat is mooi. Kan mij overigens ook voorstellen dat naast een goed gesprek ("met jezelf" of met iemand op afstand) een aanvullende zelfspanking nog iets toevoegd. Al is het inderdaad voor vrijwel niemand een vervanging voor "the real thing". Werkt, desnoods even stevig "aaien", in psychisch opzicht dan helemaal nooit. De zelfspanking kan natuurlijk ook gewoon een opdracht zijn en dan ben je zelf alleen "de uitvoerder" in dat opzicht. Is natuurlijk heel persoonlijk, snap ik wel, maar ben toch benieuwd.

annemiek schreef:

Het zweepje heb ik nog steeds. Ik kijk er regelmatig met vertedering naar.

Opdracht (van mij): Wijs je huidige Dom op dit postje. Geef hem het zelfgemaakte zweepje in bruikleen. Kijk wat er gebeurt.

Hey W,

Ik denk dat je onderschat hoe schattig dit zweepje in werkelijkheid is, en hoeveel ontwikkeling ik in het algemeen, en mijn billen in het bijzonder hebben doorgemaakt sinds ik 16 was.

Ja maar annemiek, onderschat het psychologische effect niet van dat dat het zweepje van zolang geleden is. Dat zal toch verschil maken. In de beleving.

Anyway, de opdracht was niet om relevant commentaar te geven, maar om het te doen.

Verdorie, het zou zo veel makkelijker zijn als hij gewoon meelas

grrr

annemiek schreef:

Verdorie, het zou zo veel makkelijker zijn als hij gewoon meelas

Eh, wat zou makkelijker zijn? Het leven in het algemeen? Of om mijn opdracht uit te voeren?

Hem op dit postje wijzen zou toch moeten lukken, zou ik zo denken?

Ik kan je proberen te helpen annemiek, maar denk dat jij meer kans hebt op succes dan ik. Misschien moet je je zweepje eens meenemen en dan dreigen hem ermee te slaan als hij niet mee komt doen hier?

Ik zou toch de interactie missen als ik het zelf moest doen. Buiten het feit dat ik dan toch niet door kan slaan. Zelfs al krijg je de opdracht via de telefoon, het is toch anders en ik zou dan zeker wat missen.

Mijn man heeft wel eens gezegd van pas op ik laat je jezelf slaan. Met mijn reactie dat ik dan rustig aan zou doen. Nou ik geloof wel dat hij methodes genoeg kon bedenken om het mij toch niet zo rustig aan te laten doen. en eigenlijk lijkt het mij best ook spannend. Maar tot nu toe niet uitgevoerd