Een verhaaltje over een stel in een HD relatie. Hope you enjoy:
“Ik heb je gezegd wat er zou gebeuren meisje”
Ondanks Richard’s lieve toevoeging voel ik een knoop in mijn maag. Waarom doe ik dit toch altijd? Hij was heel duidelijk geweest, dit weekend was voor ons.
Ik was al drie weken non-stop bezig geweest, overdag werken, ’s avonds bij vrienden langs, gesport, theater voorstellingen bezocht, bij mijn ouders langs geweest etc etc. Iedere avond had er wel wat op de agenda gestaan en ik had veel te weinig geslapen. Daarnaast kwam van koken ook weinig terecht door alle afspraken, waardoor het eten al dagenlang op patat, pizza of ander junkfood uit kwam. Ik had Richard al een week niet echt gesproken buiten “goeiemorgen” en “slaap lekker” en we woonden in hetzelfde huis!
Ik wist dat ik op zijn minst één avond vrij moest plannen en een avondje voor ons twee moest organiseren, maar het kwam er maar niet van. Richard vond dit blijkbaar ook, want afgelopen donderdag had hij gezegd dat ik aankomend weekend voor mezelf en voor hem moest reserveren. “Jij bent toe aan een weekendje slapen en een paar goede maaltijden. Mijn meisje loopt zichzelf voorbij en ik zie aan je dat je steeds minder energie hebt. Vanmorgen werd je zo kribbig dat je dat pak sinaasappelsap bijna door de keuken gooide toen je het niet open kreeg.” Ik glimlachte een beetje beschaamd. Hij had ook alles door! Ik dacht dat ik me nog wel zo goed in had gehouden.
“ Morgenmiddag pik ik je op vanuit je werk en dan zullen we boodschappen halen voor dit weekend. Ben je het ermee eens Lydia?”
Ik lachte naar hem en gaf hem een knuffel. “Ja ik ben het ermee eens. Het klinkt als een geweldig plan. Ik heb gemist om met je te praten en lekker met je te bankhangen.”
Toen we elkaar weer loslieten pakte hij opeens mijn arm beet en zette zijn hand onder mijn kin zodat ik hem aan moest kijken. “Laat ik over één ding dan heel duidelijk zijn Lydia. Dit weekend is voor ons tweetjes en je houd je niet met andere dingen bezig. Geen werk, geen studie, geen afspraken buiten de deur. Al die zaken kunnen wel twee dagen op je wachten. Als ik merk dat je toch nog bezig gaat met andere dingen dan zorg ik er voor dat je een tijdje écht aan niets anders dan jou en mij kan denken. Dan leg ik je over mijn knie en geef je een flink pak voor je billen. Is dat duidelijk?”
Ik slikte even en voelde een nerveus gekriebel in mijn buik. Het was al weer een tijdje geleden dat Richard me een pak slaag had gegeven. “Ja Richard, het is duidelijk.”
Zaterdag was een heerlijke dag geweest. We hadden tot een uur of elf in bed gelegen, samen een uitgebreid ontbijt gemaakt en ’s middags films gekeken op de bank. ’s Avonds hadden we de fles wijn opengetrokken die we vrijdags hadden gekocht en hadden we gepraat over van alles en nog wat. We hadden inderdaad veel om elkaar over bij te praten.
Inmiddels was het zondagochtend en ik was eerder wakker dan Richard. Het zonnetje scheen heerlijk de slaapkamer in en ik besloot vast uit bed te gaan. Ik liep wat door het huis en ruimde hier en daar wat op. Ik deed de afwas van de avond er voor en begon langzaam aan het ontbijt. Na een half uur was Richard nog niet wakker en at ik maar vast wat. Ik nestelde me op de bank met een tijdschrift en probeerde wat te lezen. Na een kwartiertje bedacht ik me dat ik in plaats van dit saaie tijdschrift ook wel even wat kon lezen in mijn studieboeken. Ik had er naar mijn idee minder aan gedaan dan normaal deze week en Richard sliep toch nog. Ik liep naar mijn bureau in de werkkamer en pakte mijn tas met de boeken. Even luisteren of ik Richard al hoorde, maar nee ik hoorde nog niets. Al gauw was ik verdiept in de studie na een klein uurtje had ik ook mijn opgaven erbij gepakt en was ik de vragen van de tweede syllabus aan het beantwoorden, toen ik opeens Richard achter me hoorde. “Lydia.” Klonk het op strenge toon. Alleen mijn naam op die toon maakte al duidelijk dat hij niet blij was. Sh…..!
“Ja lief?” Vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Maar toen ik me omdraaide en zijn gezicht zag voelde ik mijn maag zich samenknijpen. Met grote ogen keek ik hem aan.
“Zijn dat je studieboeken?” Zijn armen had hij gekruist over zijn borst, zijn blik strak op mij gericht. Ik sloeg mijn ogen neer. “ja…”
“Kijk me aan Lydia” Ik gehoorzaamde terwijl ik mijn wangen voelde gloeien. “Wat was de afspraak dit weekend?” “Ik.. ik.. zou me alleen met ons bezighouden, geen werk en studie enzo..”
Nog steeds met een strakke blik op mij gericht “Dat klopt, geen andere dingen en eindelijk ontspanning voor ons allebei.” Hij liep naar me toe en hield zijn hand onder mijn kin. “Ik heb je gezegd wat er zou gebeuren meisje.”
Natuurlijk wist ik wat er zou gebeuren. Hij was erg duidelijk en vrij specifiek geweest. Dat betekend niet dat ik nu niet wilde redden wat er te redden viel. Eens kijken of het charme offensief werkt, ik heb toch niets meer te verliezen. Met mijn allerliefste glimlach legde ik mijn hand op zijn arm “Lieverd, jij sliep nog. En je weet toch dat ik dit af moest hebben binnenkort? Kom, ik heb maar een uurtje wat gelezen, verpest nou deze mooie ochtend niet. Je weet dat je soms wat kan overdrijven, vind je ook niet?”
Het charme offensief had nog nooit gewerkt. En dat zou het deze keer ook zeker niet doen, sterker nog: Richard werd nu echt boos. Hij pakte mijn pols beet en trok me overeind. “Overdrijven? Je vind dat ik overdrijf jongedame?” Hij draait me om en geeft me een flinke pets voor mijn billen. Auw! “Wij hadden een afspraak en die kom jij niet na. En aangezien ik mijn beloftes wél na kom, wordt het een pijnlijke ochtend voor jou. Kom maar eens mee.” Met mijn pols in zijn hand trekt hij me resoluut mee naar de woonkamer. Ik stribbel tegen, ik probeer mijn hand los te trekken, aan zijn arm te hangen, maar niets helpt “Nee, Richard, toe nou! Nee, dit hoeft toch niet! Laat me nou los!” Geen reactie. Hij pakt een eetkamer stoel zonder leuningen en zet die in het midden van de kamer neer. Hij gaat zitten en in een vloeiende beweging legt hij me over zijn schoot. Mijn pyjamabroek wordt naar beneden getrokken en mijn slipje eindigt rond mijn knieën. Zijn arm krult zich om mijn middel en hij houd me stevig vast. Pets! Auw! “Wat had ik tegen je gezegd voor we dit weekend begonnen?” Als ik niet meteen antwoord, geeft hij me nog een paar kletsen ”Wat-had-ik-gezegd?” “Alleen wij, niks anders.” Snik ik. “En wat zou er gebeuren als jij je niet aan de afspraken hield?” “Dan zou je…mij.. * snik* een pak voor mijn billen geven…” snik ik zachtjes. “Inderdaad. En heb jij je aan de afspraken gehouden Lydia?”
“Nee Richard.”
“Dus je snapt waarom je nu een flink pak voor je billen krijgt?”
“Ja Richard.”
“Goed zo”
Klets! Klets! Klets! Klets! Klets! Oh, dit doet pijn! Ik kronkel heen en weer, probeer van zijn schoot af te komen, mezelf omhoog te duwen, wát dan ook! Maar niets helpt. Hij heeft me stevig vast een en zijn hand komt telkens op mijn arme, zere billen neer. Mijn billen voelen alsof ze in brand staan, gloeiend heet en pijnlijk. Ik probeer mijn hand ervoor te houden, maar die wordt door Richard op mijn rug gehouden zodat ik nu echt niets meer kan. Klets! Klets! Klets! Klets! Klets! Klets! Als maar door er komt geen einde aan! “Alsjeblieft, stop! Dit is genoeg, stop nee. Richard! Genoeg!” Een paar extra harde petsen net onder mijn billen “Wie bepaald hier of jij genoeg hebt gehad meisje? “ Jij Richard, Jij bepaald! Sorry sorry sorry” Ik hoor een glimlach in zijn stem “Dat dacht ik ook ja.” Tranen stromen langs mijn wangen. Waarom moest ik nou zo nodig aan de studie vanmorgen? Klets! Klets! Klets! Klets! Klets! Klets! “Sorry Richard, sorry, ik zal het echt niet meer doen. Je *snik* je hebt gelijk!” Zijn petsen worden iets zachter “Wat zal je niet meer doen?” “Ik zal niet meer ons weekend verstoren.” “Zeker niet meisje en je zal ook beter voor jezelf gaan zorgen. Niet alleen dit weekend, maar de komende tijd wil ik niet meer zien dat je te weinig eet, te veel weg bent en te weinig slaapt. Heb je dat goed begrepen?” “Ja Richard” Volledig uitgeput en met gloeiende billen lig ik over zijn schoot. “Goed zo meisje. Ik zal op je letten en je weet nu wat je kunt verwachten als je nog eens zo slecht met jezelf omgaat.” Richard neemt me in zijn armen en knuffelt me. Zachtjes wrijf ik over mijn billen. Auw… zitten zal er voorlopig niet van komen…
Onderwerp: zoveel te doen 
zo sep 01, 2013 5:55 pm
.
