Daddy had het gister bij het naar bed gaan al verteld, vandaag gaan ze samen de kerstinkopen doen. Cadeautjes kopen voor onder de boom voor 1e kerstdag met de familie. Hij had laten doorschemeren dat er wellicht 2e kerstdag, als ze samen waren, ook nog cadeautjes zouden zijn. Die ochtend kon ze niet wachten totdat ze zouden gaan. Gezellig samen de stad in, tussen de middag een broodje bij Bakkerij Bart eten en misschien 's avonds wel pizza of frietjes omdat Daddy geen zin meer had om daarna nog te koken. Normaal gesproken kon ze nog weleens treuzelen en zeuren tijdens het aankleden en ontbijten, maar vandaag had ze daar geen last van. Daddy had moeten lachen om zijn enthousiaste vrolijke meisje en had haar geholpen met aankleden, haren kammen en tandenpoetsen.
Eindelijk gingen ze op weg, de lijst van cadeautjes was lang en ze moesten veel hebben bij de boeken- en speelgoedwinkel. De twee winkels waar ze het liefste naartoe ging. Bij beide winkels had ze een poos zelf moeten rondkijken omdat Daddy dingen had gekocht die zij niet mocht zien.
Tussendoor hadden ze heerlijk koffie gedronken, bij wijze van uitzondering had zij ook koffie mogen hebben en samen hadden ze een appelbol gedeeld. De ochtend was snel voorbij gegaan, ze hadden ontzettend veel plezier gehad en de lijst met winkels en cadeautjes was snel kleiner geworden. Tegen het middaguur waren ze naar Bakkerij Bart gegaan om daar een broodje te eten. Hoewel het nog steeds gezellig was, begon ze moe te worden en minder zin te krijgen om de laatste winkels nog af te lopen. Daddy had haar opgevrolijkt door haar te zeggen dat uit een van die winkels nog een cadeautje voor haar zou komen. Ondanks haar vermoeidheid had ze zonder mopperen de laatste winkels bezocht. Nu was het een uur of drie en waren ze op weg naar de auto om terug naar huis te gaan. Tenminste, dat dacht zij.
In de auto had Daddy gezegd dat alles zo vlot was gegaan, dat hij meteen langs de supermarkt zou rijden om daar ook de kerstinkopen te doen. Dan zouden ze alles gehad hebben. Dat viel haar ontzettend tegen en ze protesteerde dan ook meteen. “Nee Daddy, ikke wil na huisje toe, ikke ben zo moe en in de winkel is het zo saai en druk”. Daddy had haar waarschuwend aangekeken, “Wij gaan die boodschappen doen en jij gaat je in de winkel netjes gedragen! Als jij me helpt zijn we zo klaar en als je netjes luistert en bij me blijft mag jij de kerstkransjes uitzoeken.” Zelfs die laatste belofte, had haar niet meer in een goed humeur kunnen krijgen en mokkend had ze naar buiten zitten staren.
Daddy had de auto geparkeerd en voordat ze uit kon stappen, had hij haar bij haar kin gepakt, een tik op haar wang gegeven en haar gedwongen hem aan te kijken. “Ik zeg het nog een keertje, jij gaat je netjes gedragen en blijft gewoon bij me, ik heb geen zin om je te moeten zoeken”. Kort had ze geknikt en “ja Daddy” gemompeld, niet erg overtuigend, maar hij had het maar zo gelaten. De eerste vijf minuten in de winkel was ze netjes bij Daddy gebleven, ze had geprobeerd hem te helpen, maar hij had dat afgewezen. Het zou sneller gaan als ze hem niet zou storen en hem even zijn gang zou laten gaan. “Maar het duurt zo laaang”, “ikke wil NU koekies uitzoeke”, “'rom mag ikke niet bij de boekjes gaan kijken” had ze gezeurd. Daddy was het snel beu geworden, had haar een felle tik op haar billen gegeven en gedreigd haar in de auto te zetten als ze niet op zou houden. Dat had even geholpen, maar toen hij bij wat langer stond te zoeken, was ze bij hem weggelopen, naar het vak met de boekjes. Daar had ze lekker een Donald Duck gepakt en was die gaan doorbladeren. Ze wist niet hoe lang ze er had gestaan, maar ineens stond Daddy naast haar en greep haar bij haar arm. “Jij hebt een groot probleem dame, je zou bij me blijven, maar nu moest ik je zoeken en daardoor duurt het nog langer voordat de boodschappen klaar zijn.”
Met een tik op haar billen liet hij haar mee lopen, de winkelwagen op een rustig plekje achter latend, de winkel uit en naar de auto. Hardhandig had hij haar de auto in geduwd en was in 5 minuten naar huis gereden. Thuis aangekomen had hij haar jas en schoenen uit gedaan, haar haar tuigje omgedaan en mee naar haar kamer genomen. Bij elke nieuwe handeling had ze een paar tikken op haar billen gehad, waardoor ze niet had durven protesteren. Hij had haar in haar bed vastgezet, met het bedhek omhoog en zonder knuffels of speelgoed. “Ik ga nu terug de boodschappen afmaken, jij blijft hier maar eens even goed denken waarom je niet naar mij geluisterd hebt en wat daar de gevolgen van zullen zijn”. Met een boos gezicht en zonder kus of dag te zeggen, was hij weg gegaan.
Stil zat ze in haar bed, dit was nog veel saaier dan boodschappen doen en nog veel erger, Daddy was boos op haar en ze wist wat dat voor gevolgen zou hebben. Bang en verdrietig wachtte ze tot ze de auto zou horen en Daddy weer thuis zou komen. Het duurde erg lang voordat ze de voordeur hoorde en nog veel langer voordat hij de trap op en haar kamer binnen kwam. Met tranen in haar ogen had ze hem aangekeken en heel zachtjes had ze gezegd “sowwie Daddy, dat ikke ni geluisterd heb en ni bij U ben gebleve en de dag ni meer leuk heb gemaakt”, nog zachter had ze vervolgd “mag ikke nu assebief naar de wc?” Daddy had haar los gemaakt en het hek naar beneden gedaan zodat ze uit bed kon. Hij was haar gevolgd naar de wc en haar gezegd als ze klaar was haar broek en onderbroek uit moest laten en terug moest komen naar haar kamer. “en waag het niet te treuzelen jongedame”.
Eenmaal terug in haar kamer zag ze Daddy met zijn armen over elkaar op haar wachten. Zonder een woord te zeggen had hij haar bij haar arm gepakt, was gaan zitten en had haar over de knie getrokken. De eerste klappen lieten niet lang op zich wachten en al snel lag ze te piepen en draaien. Na een tijdje hield Daddy op en had hij haar op haar knieën naast zich gezet. “Aan jouw sorry van net te horen weet jij dus heel goed waarom je nu straf krijgt. Wat hadden wij afgesproken over zeuren en weglopen?” Geschrokken had ze hem aangekeken, ze had zich niet gerealiseerd dat Daddy dit weglopen zou noemen en ze had daarvoor al eerder een behoorlijk pak op haar billen gehad. Zachtjes had ze geantwoord, “voor zeuren krijg ikke oppe blote billen en voor weglopen met de haarborstel of Uw riem”. Tevreden had hij haar aangekeken, “ik ben blij dat je het onthouden hebt en me netjes antwoord geeft”
Meteen daarna had hij haar weer over de knie getrokken en haar een fel pak op haar billen gegeven. Al snel lag ze tegen te spartelen en probeerde haar hand voor haar billen te houden “nee Daddy, assebief, STOP, ikke sallet ni meer doen...auw, auw, STOP nou...” Hij had gemakkelijk haar hand gefixeerd en een been over haar benen gezet. “Je gaat nu heel snel stoppen met tegenwerken, anders komt er nog veel meer bij”. Hij had doorgeslagen totdat hij aan haar ademhaling kon horen dat ze heel dicht bij haar breekpunt zat. Op dat punt was hij gestopt en had haar opgedragen om voorover over de stoel te buigen. Huilend had ze hem gehoorzaamd, maar toen ze hoorde dat hij zijn riem uit zijn broek haalde, had ze zich omgedraaid en begon ze snikkend te protesteren. “Assebief Daddy, niet de riem, het doet al zo zeer”. Hij had haar boos aangekeken “heel snel terug op je plaats, kennelijk heeft de borstel vorige keer niet genoeg indruk gemaakt. Waag het niet van je plaats te komen, dan maak je het alleen maar erger voor jezelf”. Hevig huilend en bang had ze zich omgedraaid. Snel en hard maakte hij de straf af en nam haar toen in zijn armen. “het is klaar meisje, je hebt het goed gedaan, ik ben niet meer boos” Het duurde lang voordat ze weer rustig werd. Helemaal soezig had hij haar op bed gelegd en was naast haar gekropen.
Na een uurtje werden ze beiden weer wakker. Samen hadden alle cadeautjes voor de familie ingepakt. Die van haar had hij er al tussenuit gehaald. Als laatste ruimden ze de rest van de boodschappen weg en onderin de tas vond ze de kerstkransjes die ze het allerlekkerste vond. “Dankewel Daddy” had ze met een stralend gezichtje gezegd en ze had hem een dikke kus gegeven. De feestdagen konden beginnen.
Onderwerp: kerstinkopen 
ma dec 15, 2014 5:17 pm
, en het past ook niet echt bij mijn beleving om zo te praten) maar verder echt top!
