Schoolklas als rollenspel

Schoolklas

Ik weet niet zeker, of ik dit artikel hier al heb geplaatst; ik kan het niet terug vinden. Het betreft een schets van een ware gebeurtenis: lol en de ontspanning in de vorm van een rollenspel.

De school voor ondeugende dames houdt eens per kwartaal een lesdag. Dat is een lage frequentie; dat houdt in, dat de begeleiding fors en intensief moet zijn om effect te sorteren. De leerlingen –die in leeftijd variëren- hebben zich al vaak schuldig gemaakt aan wangedrag: absentie, slechte resultaten bij proefwerken en brutaal gedrag. Als middel tot correctie zet de schoolleiding – tevens de tot dusverre enige leerkracht- spanking op het blote achterwerk in. Helaas of gelukkig is er sprake van herhaald slecht gedrag.

Opnieuw verschijnen begin januari de drie opgeroepen vrouwelijke. Ditmaal krijg ik gelukkig de benodigde assistentie van twee nieuwe leraren. Met hen beide heb ik de ‘les’ en de straf voorbereid. Later blijkt dat ook de dames vooraf onderling contact gehad hebben, waarover later meer..
Eén nieuwe leraar inspecteert de voorgeschreven kleding: een rok net boven de knie, blote benen, kniekousen, lange haren moeten in twee vlechten.
Mijn collega is verrassend kordaat: ‘draai je om, zodat ik je beter kan zien’; hij merkt op, dat de sokken slordig naar beneden zakken.
De leerlingen hebben vooraf als opdracht meegekregen, het eerste en zesde couplet van het Wilhelmus uit het hoofd te leren en netjes voor te dragen.
De dames bezorgen ons een vreemde verrassing: in plaats van de goede tekst over ons mooie volkslied kwelen ze gedrieën een ongepast lied met een tekst over domme leraren op overbodige scholen. Het is niet te geloven, ik moet mijn lachen bedwingen, maar er zwaait wel degelijk straf!

De 2 nieuwe leraren zijn gericht op handspanking en nemen de drie leerlingen ‘onder handen’. Eén van hen vergelijkt de temperatuur van de billen en de roodheid ervan; ‘hier mist nog enige kleur’! Hij neemt de te lichtroze dame onder handen. Er wordt nog steeds gegiebeld, er worden rare bekken getrokken, kortom: het gedrag lijkt nog wat ontspoord, er moet meer correctie plaats vinden.

De dames hadden vooraf een opstel moeten schrijven en inleveren over het nut van strafspanking. Dat hebben ze geweigerd onder het motto: ‘wat een onzin’. Dit slaat ons met verontrusting en verbijstering. In de verstuurde brief stond: ‘Leerlingen die hun plichten verzaken of storend gedrag vertonen zullen [extra] worden gestraft’ en dat gaan we waar maken. Nu wordt het dus menens en worden forse instrumenten uit de kast gehaald. Met pollepels en zwepen regent het slagen op de ontblote achterwerken.
Het giebelen en spotten wordt langzaam minder; het verzoek om met de klappen mee te tellen, wordt nu netjes opgevolgd. Ik hoor zelfs een ‘dank u wel meester’, eindelijk merken we enige eer van onze inspanning. Eén dame bleek lang erg brutaal en ontvangt een Spaans Rietje [Hoofdletter], waarvan de strepen nog enige dagen zichtbaar zullen blijven. Na afloop van de lessen rustig en pijnloos kunnen zitten is niet voor iedereen weggelegd.

Naderhand kijken we tevreden terug.

Wat een mooi verhaal Rein!! Ik zie het helemaal voor me. Leuk hoor. Doen jullie dit ook echt elk kwartaal? En hoe zorg je dan dat het spannend en vernieuwend blijft?

isis schreef:

Wat een mooi verhaal Rein!! Ik zie het helemaal voor me. Leuk hoor. Doen jullie dit ook echt elk kwartaal? En hoe zorg je dan dat het spannend en vernieuwend blijft?

Hallo Isis, mij ontbrak even de tijd om te antwoorden: een beetje fietsen enzo.
Antwoorden op je vragen:
We doen dit bijna elk kwartaal, het is soms moeilijk om een datum te prikken.
Hoe zorgen we ervoor dat het spannend blijft?
Hier dragen we allen aan bij, het is een wisselwerking van de deelnemers.
Je merkt in het verhaal, dat de leerlingen vindingrijk zijn in het verzinnen van ondeugende streken.
Ook een nieuwe leraar draagt bij door bijvoorbeeld een kledinginspectie te bedenken of het hele plot vooraf uit te schrijven en op te sturen.
Soms verras ik de dames door aan het begin te eisen, dat ze excuses aanbieden voor hun wangedrag tijdens de vorige les; dat weigeren ze en dan kan er met een spaans rietje op het koude achterwerk worden gezwiept, een cold caning.
Het is zoeken tussen een mate van voorspelbaarheid, omdat ze de wensen en grenzen van de anderen in het oog wilt houden en het bieden van verrassingen.
Ook moeten de dominanten elkaar iets gunnen en dat gaat soms heel goed.
Geeft dit je een indruk?
Met groet van Strafhand

Terugblik op de eerste schooldag van 2016
Zoals ook vorig jaar komen enige leraren en leerlingen van de kostschool voor ondeugende dames bijeen op de eerste zondag van 2016. De beide leraren verheugen zich op de komst van twee nieuwe leerlingen, samen met de twee gevorderde leerlingen staan zij voor de taak om de 4 dames kennis en discipline bij te brengen.

Als inleiding grijpt het schoolhoofd terug op de uitnodiging: Het schortte het afgelopen jaar nogal eens aan kennis, maar zeker ook goede manieren en beleefdheid; brutaal gedrag zal helaas met harde hand moeten worden aangepakt door een lik op stukbeleid te voeren: ‘Vragen mag je ons pas stellen nadat je je vinger hebt opgestoken (je wijsvinger!) en je toestemming hebt gekregen’.

De collega-leraar gaat over tot het inspecteren van de voor geschreven kleding: een blauwe rok die tussen de 5 en 9 cm boven de knie eindigt, witte kniekousen, blote benen; panty’s niet toegestaan’. De nieuwe leerlingen blijken netjes witte sokken te dragen; na meting met een liniaal eindigt de rok van één dame veel te hoog, maar het totaal valt ons niet tegen. Ernstiger is de uitdossing waarin de ‘oudere garde’ –dus de dames met schoolervaring- zich vertonen: een soort bonte sokken wordt door de één, door de ander een panty-achtig zwart beenbedeksel gedragen; ‘maar het is geen panty!’, hetgeen na inspectie klopt: het is een kous, maar het lijkt in de verte niet op het voorschrift.

Storend zijn de kaumgumballen die de dames opblazen en laten knappen, ergerlijk is de gezichtsuitdrukking die het midden houdt tussen guitig en brutaal; houdt dan als lerarenteam maar eens de moed erin en het gezicht strak! We moeten hard ingrijpen, de pollepel laten neerdalen op de billen van de grootste belhamel en het kauwgum laten uitspugen boven de afvalbak!
We geven een ronde flinke billenkoek met de hand op de blote billen van alle vier belhamels, waarbij de handpalm van mijn collega de meeste indruk maakt; enige klappen met een haarborstel maken de afsluiting.

Zoals vooraf gemeld, dienen vervolgens de dames een sollicitatiegesprek te voeren voor een baan als werkster en huishoudster. Mijn collega laat de dames stofzuigen [niet met de voet de aan- en uitknop intrappen!] en gebukt dweilen.
Ik geef toe, dat de dames erg hun best doen. Dat geldt ook voor het volgende onderdeel. Er volgt een schriftelijke overhoring op officieel briefpapier van de school, waaruit de parate kennis over het schoolsysteem tussen 1900-1914 moet blijken. De dames hebben aardig wat feiten bij elkaar gewikipediaad. Echter het belangrijke ontbreekt: bij de vereiste uiteenzetting over de toen toegepaste straffen wordt het straf geven op het achterwerk niet gemeld. Het is een vooruitgang bij de vorige keer, toen de dames slechts lege briefjes hadden ingeleverd onder het kwaad mompelen, dat het allemaal onzin is. Maar duidelijk is, dat wij de kleine omissies in de kennis zullen belonen met spanking, ook omdat het gedrag van de dames tijdens de middag licht rellerig is.
We starten met het beproeven van de achterwerken van de gevorderde leerlingen: dikke leren plakken, een enkel houten plak en een spaans rietje. Het gedrag verbetert langzaam, we horen ‘tien, meneer’ etc. Ik tracteer de dame met de lange zwarte kousen op 20 tramlijntjes van het spaans riet. De twee nieuwe leerlingen laten tegenover elkaar over de bankleuning plaats nemen, waarbij zij hand in hand mogen grijpen. Opnieuw zwaaien wij met de instrumenten. Dit is voor ons vieren –de leerlingen en de leraren het moeilijkst: wordt er te zacht geslagen of te hard? Hoe dan ook: met genoegen dienen wij de strafmaat toe en met gemengde gevoelens worden deze ontvangen.

PS: van één leerlinge kan ik de ochtend erna constateren, dat er nog de striemen op het achterwerk staan.

Klinkt alsof het weer een mooie dag was Rein!

isis schreef:

Klinkt alsof het weer een mooie dag was Rein!

Ja, het was een leuke en spannende middag; we hebben nog gezellig nagepraat en een hap gegeten.