- tomaatje schreef:
- Wat vinden jullie van safewords? Wel of niet?
De argumenten om geen safeword achter de hand te hebben, komen er in feite op neer dat je vertrouwen in je Dominant moet hebben alvorens je bij hem over de knie gaat en als je dat vertrouwen niet hebt omdat je een safeword nodig hebt, moet je er niet aan beginnen.
Hieronder een paar citaten waar dat mijns inziens uit blijkt.
- tomaatje schreef:
- Als het goed is vertrouw je iemand al 100% voor je bij hem over de knie gaat. M.i. is een safeword een houvast of een middel om aan te geven dat er iets aan de hand is. Als je weet dat je het toch wel aan kunt geven, dan is het overbodig.
- leentje schreef:
- Ik houd er niet zo van. Als ik iemand niet genoeg vertrouw en denk dat ik een stop of safe woord nodig heb dan begin ik er niet aan.
- dawn schreef:
- Ik heb ook nog nooit een safeword afgesproken met iemand. Om dezelfde reden als leentje: het haalt voor mij het "echte" vn e beleving. Ik heb dan niet meer het gevoel de controle echt volledig uit handen t egeven. Ik wil dat Hij echt bepaalt wat er gaat gebeuren.
In de D/s relatie heeft de sub naar mijn mening uiteindelijk altijd het allerlaatste woord.
De hierboven gehanteerde argumenten 'vertrouwen' en 'lichaamstaal kunnen lezen' zijn er in feite op gebaseerd dat jouw Dominant nooit eens een fout zou kunnen maken en dat het achter de hand hebben van een safeword in feite zou neerkomen op een gebrek aan vertrouwen in jouw Dominant. Dat vind ik geen valide argumenten.
Iedereen (en dus ook een Dominant) kan wel eens een fout maken en er kan altijd wel eens iets misgaan. In zo'n situatie is het handig dat daar dan een voorziening voor is getroffen.
Als voorbeeld: het feit dat stewardessen voor de aanvang van een lijnvlucht aan de passagiers uitleggen wat de veiligheidsprocedures in een noodgeval zijn, betekent toch ook niet dat ze eigenlijk onvoldoende vertrouwen in piloot en/of vliegtuig hebben?
In de 'goodgirl spankings' die ik geef is een safeword niet aan de orde, want die spankings zijn mild en vooral op genot gericht.
Als begeleider van enkele subs geef ik echter bovenal disciplinaire/straf spankings en die zijn dan een stuk harder, want anders zou het natuurlijk voor de sub geen straf zijn.
Dan is een 'safeword' mijns inziens echt gewenst.
Voorafgaand aan de spanking leg ik in een e-mailwisseling met de betreffende sub ook zo goed mogelijk de grenzen vast en wordt benadrukt dat het allemaal geheel vrijwillig geschiedt.
De disciplinaire spankings die ik geef zijn ook enigszins geritualiseerd.
Om het verschil tussen Dom en sub nog groter te maken, zijn in ieder geval de billen van de sub dan bloot terwijl ik zelf strak in het pak zit.
Verder dient de sub mij dan met 'U' en met 'Mijnheer' aan te spreken.
Bij het hanteren van de hardere instrumenten, zoals rietje, paddle en mattenklopper krijgt de sub van te voren het aantal slagen te horen.
Dat is meestal 6 of een veelvoud daarvan, of gewoon haar leeftijd.
De sub moet dan ook telkens zelf om de slag met het instrument vragen: 'Mijnheer, ik ben klaar voor de volgende slag met (naam betreffende meptuig)'.
En na de betreffende slag moet zij danken: '(nummer betreffende slag), dank u wel Mijnheer'.
Mijn voornaam en 'je of jij' vormen de stopwoorden voor de sub.
Zodra zij mij met mijn voornaam aanspreekt of met 'je/jij', is het afgelopen.
Dat is overigens tot nu toe nog nooit voorgekomen, maar het had natuurlijk wel gekund.
Ik vind dat het stopwoord op die manier wel mooi is geïntegreerd in de spankingsessie en dat is naar mijn mening minder het geval bij stopwoorden als: stop, genade, rood etc.
Ik heb dit overigens allemaal niet zelf bedacht, maar overgenomen van 'mijn Britse collega' The London Spank Daddy.
Die Brit werkt dus inderdaad met: 'Thank You Sir!' en dat heb ik maar in het Nederlands overgenomen.
Het van te voren uitgebreid vastleggen van de toestemming (of zelfs de instemming) van de sub en het door de sub moeten vragen om de slaag passen naar mijn mening uitstekend bij wat Adriaan Morriën heeft geschreven in zijn nawoord bij zijn vertaling van Histoire d'O.
- bladzijde 217 onderaan en bladzijde 218 bovenaan schreef:
- Bij alles wat O wordt aangedaan wordt eerst haar toestemming gevraagd, of sterker: haar instemming, een 'ja' tegenover de vernederingen die in het vooruitzicht worden gesteld. Wanneer men iets uit Het verhaal van O kan leren, dan is het dat er verschillende manieren bestaan om tot geluk te komen en dat het soms opgediept moet worden uit tegenstrijdigheden die voor anderen stuitend of belachelijk zijn. Het staat O vrij zich al of niet te onderwerpen in het curieuze wereldje waarin zij verzeild is geraakt en waartoe zij was 'voorbestemd' door persoonlijke eigenaardigheden waarover de schrijfster ons niet uitvoerig inlicht. Maar er zijn in de roman genoeg aanwijzingen te vinden die het mogelijk maken O's behoefte aan vernedering te zien als een, zo men wil gederangeerde vorm van christelijke boetedoening.
Kortom, naar mijn mening doen het vastleggen van de toestemming en het hanteren van een safeword geen afbreuk aan de beleving.
Vastleggen van de toestemming en het hanteren van een safeword hebben eerder nog een toegevoegde waarde.
Het is in ieder geval bevorderlijk voor de veiligheid van zowel sub als Dom en dat is best belangrijk: 'Safety First'.
Een ongeluk kan in een klein hoekje zitten.
Onderwerp: Safewords 
wo maa 17, 2010 10:18 pm
(Ondanks dat vind ik de ervaring niet voor herhaling vatbaar... zó sick ben ik dan weer nog net niet...) 
Ik doe nu ook best oprecht mijn best om een pak slaag te voorkomen en geloof me dat is in mijn situatie best erg moeilijk. En het idee dat het altijd kan triggert me nog steeds wel, maar dan vooral als hij niet in de buurt is. Dus eigenlijk zou ik er nu best wel eentje willen hebben 
