Ben jij in je jeugd geslagen?

Er kan maar één zin de laatste zijn, en dat is meestal de onderste.

Aha.

En inmiddels is er een derde "tussen de één keer per jaar en één keer per maand". Ik ben daar dus één van, maar ik ben wel nieuwsgierig wie de andere twee zijn...

Nou, als je het dan echt wil weten, dat ben ik.

Sorry, één van die twee natuurlijk.

Ah, dat had ik moeten raden, gegeven dat je al had verklapt dat je in je jeugd was geslagen. Dom dat ik daar niet aan gedacht had.

En lief dat je het vertelt als ik het vraag.

Twijfelde je er misschien aan dat ik ook lief kon zijn.
Een gedresseerd subje heeft dat geleerd .

Gedresseerd?!

Geef je ook pootjes?

Maar terug on topic: dat van die glijdende schaal (of wat je ook weer precies zei) ben ik met je eens, W. Beter verbieden dan ellende krijgen. Het verhaal van voorkomen en genezen en zo. En ik ben het ook met je eens dat het onwaarschijnlijk is dat het inzicht dat kinderen evenwichtiger groot worden zonder slaag dan met achterhaald zal worden. Voor de puristen: uiteraard ga ik daarbij dan ervan uit dat er in de opvoeding van desbetreffende koters ook geen sprake is van geestelijke mishandeling van enige soort.

dawn schreef:

Geef je ook pootjes?

Braaf. Braaf! Braaaaaaaf! Maar nu áf. Áf!

Ja, ik ben in mijn jeugd geslagen, maar niet op mijn billen. Nou ja, hooguit één of twee keer of zo. Verder werd ik regelmatig door mijn vader geslagen, met veel aggressie, overal waar hij me maar raken kon. En dat om de lulligste dingen. Omdat ik bijvoorbeeld zat te zingen terwijl ik aan het spelen was. Of omdat mijn zusje en ik lol hadden en zaten te giechelen. De nette vertaling van zijn reactie op zulke dingen komt neer op: "Hou op met dat lawaai!". Zijn werkelijke woorden zijn niet voor herhaling vatbaar. En zijn houding daarbij was er één van: ik ben héél zielig om wat jij mij aandoet. Toen ik wat ouder werd, vond hij dat ik te groot was om geslagen te worden. Dat was vanaf dat ik een jaar of 12 was. Hij compenseerde dat met verbale mishandeling. Daarbij heb ik regelmatig de gedachte gehad, dat ik op zo'n moment veel liever had gehad dat hij me geslagen had, als hij in vredesnaam zijn mond maar dicht hield.

Als gevolg van deze gewelddadige achtergrond heeft het me heel veel moeite gekost om mijn spankee gevoelens te accepteren. Pas toen ik de Daphne site (die er helaas niet meer is) vond en die ben gaan lezen, begon ik mijn gevoelens toe te laten. Alleen de praktijkervaring van spanking heeft me in staat gesteld om deze gevoelens los te koppelen van mijn verleden. En daar ben ik zooooo blij om!!!

Ik denk dat wij als spanko's erg gevoelig zijn wat betreft spanking bij kinderen. Dat is iets waar we liever niet mee geassocieerd willen worden. Als spanko man is dat heel erg, stel dat je het opwindend blijkt te vinden je eigen kind op de billen te slaan. Dat kan en wil je niet! Wij zijn daar alerter en radicaler in dan de meeste vanilla's. Ik denk dat er weinig spanko's te vinden zijn die hun kinderen slaan.

Zelf ben ik als kind vooral geestelijk mishandeld. Ook kwam lichamelijke mishandeling voor. Dat ging (net als bij anne-lisa) niet om de keurige tik op de billen, maar om het slaan waar je maar kunt raken en om het uitdrukken van sigaretten op mijn armen.

Door die achtergrond was ik natuurlijk heel alert over hoe ik met mijn kinderen omging. Slaan was dus not-done. Maar inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat een gedoseerde nette tik echt niet erger (misschien minder erg) dan bijvoorbeeld een week geen tv kijken. Je moet daar ook niet te spastisch over doen. een tik is geen mishandeling en je moet ook erg waken voor overregulering. Leerkrachten, buren enz. moeten alerter zijn om echte kindermishandeling op te sporen. Tekenen daarvan zijn doorlopend blauwe plekken en kneuzingen over het gehele lichaam, veelvuldig bezoek aan eerste hulp en huisarts met kneuzingen en breuken en dat soort zaken.

W schreef:

Interessante lijst vragen! (Ik heb overal "nee, mag niet" aangeklikt )

De lijst telt 18 vragen. Alleen de vragen 3,4,5, 6, 7, 8, 9 en 18 beginnen met "Mag". Dat zijn dus 8 vragen.
Hoe heb jij dan de overige 10 vragen aangeklikt of heb je die onbeantwoord gelaten?

Overigens heb ik nergens de resultaten van die enquete kunnen vinden.

Dutch Spank Daddy schreef:

Overigens heb ik nergens de resultaten van die enquete kunnen vinden.

Ik was zelf ook anders op die enquete terecht gekomen, maar hier vind je wat resultaten: http://home.wxs.nl/~mevrdch/Corrigerende%20Tik.html

Een weinig genuanceerde conclusie vooralsnog. Ik zou graag wat antwoorden per vraag willen zien. in de enquete waren nog al wat verschillen. Leeftijden, tik op de vingers, tik voor de billen of een compleet pak slaag.
Er zijn best wel veel ouders die hun ondeugende peuter wel eens een klapje op de luier of vingertjes hebben gegeven, maar hun kinderen verder nooit hebben geslagen. Zelf ben ik er ook zo eentje. Dat klapje was niet hard en alleen voor de schok en om de aandacht te krijgen en dat werkte erg goed. Zodra een gesprek mogelijk was heb ik echter nooit meer geslagen, laat staan een echt pak slaag gegeven aan een van mijn kinderen.
Maar dan zou ik dus bij die grote groep horen die wel eens geslagen heeft.
Daarom zegt mij een dergelijke samenvatting niet echt veel, lijkt een beetje op Telegraaf journalistiek.
Ik vond het trouwens ook een rare enquete eigenlijk. Ik had graag wat inhoudelijke vragen gezien over meningen van ouders over soorten straffen.
Bijvoorbeeld likertschalen met mate van ernst of goed en afkeuring van een bepaalde strafmaat.
Nou ja, misschien moet ik zelf eens een onderzoekje opzetten.

Ik vind verbale mishandeling pas echte mishandeling, en zeker er zo maar op los geslagen worden, alsof men een boksbal is.
een pak op de blote billen krijgen van je ouders vind ik helemaal geen mishandeling, als je weet dat je je aan bepaalde regels moet houden, of er anders zulke straf volgt.
Ikzelf heb tot mijn achttien op mijn blote kont gekregen, en heb me nooit mishandeld of aangerand gevoeld.
Integendeel, er waren bepaalde afspraken waar ik me aan moest houden, zoniet kreeg ik op de billen, en daar was ik mee akkoord en heb me ook nooit verzet.
Mijn vader was, en is een heel integer mens, waar ik veel steun en liefde van kreeg.

Niemand trekt de integriteit van je vader of andere goed bedoelende ouders in tijfel, denk ik. En er is ook niemand die de billenkoekgever verachtelijker vindt dan de verbale mishandelaar.

Maar als je nu zelf een kind zou hebben, zou je dan vinden dat je dat ook moet slaan als het stout is? Is het echt verantwoord (als je hier en nu voor jezelf zou moeten beslissen) om iemand te leren dat je iemand anders pijn mag doen als hij zich niet aan "de regels" houdt? Dat je problemen met geweld (gedoceerd of niet) mag oplossen? Natuurlijk kost uitleggen waarom iets niet mag meer tijd en inventiviteit dan een tik uitdelen. Maar is dat een reden om dan maar voor die tik te gaan? Is je kind (of misschien wel ieder kind) de moeite van die investering niet waard?

Ik ben bang dat ik in dezen toch wel een voorstander ben van het poldermodel. Of van het betreffende kind eens even 10 minuten op de onderste traptree te zetten of zo.

Ik ben zelf nooit geslagen als kind, hoewel ik me voor kan stellen dat ik m'n ouders af en toe tot waanzin heb gedreven. Nu ik wat ouder ben krijg je dan de leuke verhalen over hoe dat dan ging enzo en dat mijn ouders soms het idee hadden dat ik op klappen uit was. M'n vader heeft zelfs een keer gezegd dat hij echt even weg moest lopen om tot bedaren te komen toen ik de nieuwe videorecorder gesloopt had door er een boterham met pindakaas in te proppen en ik een soort van klaar ging staan voor de tik. Dat zijn nu de grappige verjaardag verhalen, ze moesten eens weten

Verder ben ik het heel er met dawn eens dat slaan de makkelijke oplossing lijkt. Ik ben van het belonen van goed gedrag en het bespreken van ongewenst gedrag, al dan niet met tijd om er over na te denken. Nu heb ik natuurlijk makkelijk praten aangezien ik geen kinderen heb, tenzij je de groep meetelt die part-time van mij zijn, maar ook hen heb ik nooit willen slaan.

Nooit is de jeugd zo brutaal, ongemanierd en egoistisch geweest als tegenwoordig.
Nooit hebben jeugdinstellingen zo vol gezeten.
Dat praten heeft dan volgens mij niet veel uitgehaald.
De meeste ouders van tegenwoordig, die zelf zonder discipline zijn opgevoed, laten het opvoeden liever over aan de school, maar zijn wel de eersten om aan de schoolbel te hangen als hun lieverdjes straf hebben gekregen.

Opvoeden moet volgens mij geen eenvoudige klus zijn.

De opvoeder kan het in feite nooit goed doen en wordt terzake de gehanteerde opvoedingstechniek altijd afgerekend door een opvolgende generatie opvoeders die vindt dat zij het beter kan.

Ik zag vandaag in de VPRO serie "Andere tijden" de aflevering "Kleine volwassenen".
Was "errug sixties & seventies" en dus een feest van herkenning voor mij.

Die opvoeders van "toen" konden nu terugblikken.
Hun verhaal leek er volgens mij toch een beetje op neer te komen dat zij "het toen met de kennis van nu wellicht anders zouden hebben gedaan." (vrij naar J.P. Balkenende) Er mocht toen niets verboden worden en alles moest kunnen.
Je zag de kids o.a. dansen op de toetsen van een piano en hun toen langharige en baardige vaders (thans kaal) vertwijfeld kijken of ze nou iets moesten doen (wat zij natuurlijk eigenlijk absoluut ook niet wilden).

Ik vond het ontroerend dat de presentator aan het eind liet weten dat het met de kids uiteindelijk toch nog goed is gekomen.

Er zijn weinig discussies die zo heftig zijn als de discussies over opvoeden, en al helemaal over het slaan tijdens de opvoeding. Ik volg al die discussies al jaren, omdat ik iets met billenkoek heb, zullen we maar zeggen. En als ik na 15 jaar billenkoek-discussies-op-internet één conclusie mag trekken, dan is het dat de mensen die die discussie voeren het nooit eens worden. En dat zie ik ook hier in deze draad op dit forum. De meningen zijn verdeeld, er worden al wat speldenprikjes uitgedeeld aan mensen die een afwijkende mening hebben, en vooral het eigen gelijk wordt als waarheid geponeerd.
Ik denk dat er niet één gelijk is, ik denk dat er aan dit onderwerp zo heel veel verschillende kanten zitten, dat het onmogelijk is om hier samen de oplossing te vinden. Zelfs de deskundigen, de pedagogen, zijn het over dit onderwerp mondiaal helemaal niet eens. En ook alle ervaringsdeskundigen, jij en ik, hebben andere ervaringen, andere inzichten en andere meningen.
De enige manier om deze discussie zinvol te houden is om vooral mensen hun mening te laten geven en hun ervaringen te laten vertellen. Maar vooral niet met elkaar in discussie gaan, en al helemaal niet proberen de ander te overtuigen van je gelijk. Dat lukt toch niet, en het eindigt dan alleen maar in ruzie en/of boze gezichten.

En wie nu nog eigenwijs is, en wel gaat lopen discussieren, die gaat bij mij over de knie!!

Simon schreef:

Ik volg al die discussies al jaren, omdat ik iets met billenkoek heb, zullen we maar zeggen.

Ik ook hoor

Nee natuurlijk verandert er door dit soort discussies niets. Het gaat ook niet om rationele dingen, maar om "normen en waarden" (om met Harry Potter te spreken), en dat is nou eenmaal niet iets objectiefs.

De discussie over of spanking voor kinderen moreel acceptabel is, is net zo'n discussie als de discussie over of spanking een onderdeel van bdsm is (voor de beginners!), of de discussie over of verkrachting binnen het huwelijk mogelijk is (natuurlijk niet! althans, zo schijnen islamieten dat te ervaren; en ik vind zelf spanking voor kinderen en gedwongen seks voor echtgenotes eigenlijk wel een zekere verwantschap hebben), of de discussie over of God bestaat (die schijnt trouwens dood te zijn). Allemaal zeer emotionele discussies zonder veel effect, die als je goed kijkt eigenlijk nergens over gaan.

Maar is dat een reden om je mening niet te geven? Dat vind ik niet. Vrijheid blijheid, wat mij betreft, vertel vooral hoe je het voelt.

Ok, laat ik het dan zo zeggen: ik ben geen voorstander van een anti-autoritaire maar wel van een geweldloze opvoeding. Ik denk dat kinderen welvaren bij regels, maar niet bij klappen. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen zelf kunnen denken en dingen begrijpen die je ze uitlegt en daarom in principe alles kunnen leren. Ik weet zeker dat kinderen er meer aan hebben te leren wat "goed en fout" is door een goed voorbeeld, informatieverstrekking en ervaring, dan door pijn en/of angst voor klappen of te harde woorden. Ik geloof meer in belonen dan in straffen en als er dan toch eens gestraft moet worden, denk ik dat het meer zin heeft een straf op te leggen die gerelateerd is aan het vergrijp. In die zin zou je in mijn ogen een kind alleen een tik mogen geven als het jou/een ander slaat, om het te laten ervaren dat slaan pijn doet en dat je dat dus niet moet doen. Ik denk dat geweld nooit een oplossing is en zeker niet waar het kinderen betreft.

Wat "de jeugd van tegenwoordig" betreft: mijns inziens zijn er erg grote verschillen in gedrag. Ja, er zijn uitwassen op het gebied van brutaliteit en criminaliteit, maar die zijn er altijd geweest. Er zijn ook nog steeds uitwassen op het gebied van gedrilde kinderen. Die waren er vroeger vast meer, maar dat is in mijn ogen niet per se goed. Er zijn gelukkig ook nog altijd heel erg veel leuke en gezeglijke kinderen die vrijer zijn dan vroeger, meer hun ei kwijt kunnen, mondiger zijn dan ooit - maar dat is niet hetzelfde als brutaal!

Ookal heb ik nog geen eigen kinderen, ik zie er wekelijks minstens 500, op verschillende plekken en van diverse pluimage, en ik spreek regelmatig ouders en onderwijzers dus ik denk dat ik wel uit enige ervaring kan spreken.

Tot slot wil ik niet de mensen veroordelen die in voorbije decennia hun kroost met de beste bedoelingen met billenkoek gecorrigeerd heeft. Maar: ja, iedereen die vandaag de dag nog kiest voor een dergelijke opvoedmethode is in mijn ogen onverantwoord, lui en laf bezig.

dawn schreef:

Tot slot wil ik niet de mensen veroordelen die in voorbije decennia hun kroost met de beste bedoelingen met billenkoek gecorrigeerd heeft. Maar: ja, iedereen die vandaag de dag nog kiest voor een dergelijke opvoedmethode is in mijn ogen onverantwoord, lui en laf bezig.

Je hebt bovenstaand naar mijn mening een zeer interessant en lezenswaardig betoog geschreven, waarvoor mijn welgemeende complimenten.
Ik kan er alleen niet goed uithalen waarom het verleden niet veroordeeld wordt, maar het heden ("iedereen vandaag de dag") genadeloos wel.

Realiseer je overigens wel dat het "heden" in "no time" ook weer "verleden" is en dat je daar (in de toekomst) op afgerekend kunt worden.

Dutch Spank Daddy schreef:

Ik kan er alleen niet goed uithalen waarom het verleden niet veroordeeld wordt, maar het heden ("iedereen vandaag de dag") genadeloos wel.

Omdat ze toen niet beter wisten? (Net als roken tijdens de zwangerschap, ook zoiets. Ook niet heel verschrikkelijk erg, maar ook niet echt aan te bevelen.)

Dutch Spank Daddy schreef:

Realiseer je overigens wel dat het "heden" in "no time" ook weer "verleden" is en dat je daar (in de toekomst) op afgerekend kunt worden.

Maar dawn rekent mensen uit het verleden toch juist niet af, als ik het goed begrijp?

Dank, W! Je bespaart mij de posting die anders hier gestaan had.

Overigens... er zijn al minstens sinds de 17e eeuw pedagogen avant la lettre die geweld in de opvoeding veroordeelden. Dus misschien had men vroeger toch "beter kunnen weten" - maar ik denk niet dat dat alles destijds algemeen bekend was. Dus misschien toch niet. Hm. Niet echt een zinnige bijdrage dit...

dawn schreef:

Dank, W! Je bespaart mij de posting die anders hier gestaan had.

Overigens... er zijn al minstens sinds de 17e eeuw (...)

Ik veroordeel niets of niemand.
Ik heb hooguit moeite met het in nemen van al te stellige meningen, want niets kan zo snel achterhaald blijken te zijn als een mening.

En wat er sinds minstens de 17e eeuw inmiddels niet achterhaald blijkt te zijn...