Gisteren in de trein hoorde ik een mevrous in de stoel achter me bellen met haar dochter of die een sleutel onder een bloempot wou leggen, want blijkbaar was ze haar sleutel vergeten. En ze voegde eraan toe "... en niet aan Pappa zeggen!" Toen ik daarover grinnikte sprak ze me aan, en veronschuldigde zich dat ze haar dochter aanzette tot onwaarheden. Waarop ik zei "ja, ik snap dat je wil dat je man het niet te weten komt, want anders krijg je ervan langs!" Waarop ze een beetje verlegen "inderaad" lachte.
Wat ik dus wel grappig vond. Achteraf bedacht ik dat ik beter "... anders volgt er huiselijke discipline" had kunnen zeggen, om te kijken wat haar reactie daar op was geweest. Maar ja, zoiets bedenk ik dus altijd pas achteraf. Haar reactie had vast niets met ons soort ding te maken, maar ik kon dat er wel bij fantaseren, wat me dus amuseerde.