Hier het WaarMaarRaar.nlverhaal.
- RaarMaarWaar.nl schreef:
- 1,3 miljoen voor pak op de broek
Een Amerikaanse vrouw heeft 1,3 miljoen schadevergoeding gekregen omdat ze op haar werk een pak op de broek had gekregen.De 53-jarige vrouw moest voor haar -mannelijke en veel jongere- collega's voorovergebogen met haar handen tegen een muur staan, terwijl ze een paar tikken tegen haar billen kreeg. Onder de verkopers van het bedrijf waren dit soort bestraffingen voor gemaakte fouten normaal geworden.Volgens de vrouw is ze de rest van haar leven emotioneel beschadigd. Haar advocaat hoopt dat de straf het pesten op de werkvloer in de toekomst gaat voorkomen. De aanstichters van de billenkoekpraktijk hadden eerder al met justitie een schikking getroffen.
En hier de wat uitgebreidere Amerikaanse versie.
- antimisandry.com schreef:
Woman spanked at work awarded $1.7 million
Alarm company employee found camaraderie-building exercise humiliating
FRESNO, Calif. - A saleswoman who was spanked in front of her co-workers as part of what her employer said was a camaraderie-building exercise will get $1.7 million in damages.
A Fresno jury agreed with Janet Orlando on Friday that she suffered sexual harassment and sexual battery during the paddlings overseen by the security alarm company she worked for before quitting two years ago.
Jurors first awarded her $500,000 to compensate her for emotional distress, pain, suffering, past economic losses and future medical costs. They then added $1.2 million in punitive damages.
Employees were paddled with rival companies' yard signs as part of a contest that pitted sales teams against each other, according to court documents. The winners poked fun at the losers, throwing pies at them, feeding them baby food, making them wear diapers and swatting their buttocks.
"No reasonable middle-aged woman would want to be put up there before a group of young men, turned around to show her buttocks, get spanked and called abusive names, and told it was to increase sales and motivate employees," her lawyer, Nicholas "Butch" Wagner, said in his closing argument on Wednesday.
Lawyers for Alarm One said the spankings were part of a voluntary program to build camaraderie and were not discriminatory because they were given to both male and female workers.
"This is being done for one reason and one reason only — money," said K. Poncho Baker, the company's lawyer.
Alarm One officials ceased the practice in 2004, the year Orlando sued, after another employee complained of being injured, according to court records.
- Björn schreef:
- Ik vraag me vaak af waar dit soort schadevergoedingen van betaald worden. Is het een soort juridische schikking of iets dergelijks? Ik neem aan dat de amerikaanse Media Markt niet zo even 1,3 miljoen dollar gaat neerleggen.
Ik neem aan dat het betreffende bedrijf dan de bedrijfswinst had moeten gebruiken om het uiteindelijk vastgestelde bedrag te betalen.
Het was trouwens (in eerste instantie) geen 1,3 miljoen dollar maar 1,7 miljoen dollar.
Omgerekend kwam dat dan toentertijd weer neer op zo'n 1,3 miljoen euro.
Het was niet het bedrag van een schikking, maar het bedrag dat in eerste instantie door de jury in het kader van een procedure was toegewezen.
De jury blijkt in de praktijk nog wel eens vrijgevig te zijn.
Mevrouw Janet Orlando heeft dat bedrag niet ook daadwerkelijk ontvangen.
In hoger beroep is het op 14 januari 2008 weer teruggedraaid.
- Citaat :
A state appellate court in California recently reversed a $1.4 million jury verdict in favor of an employee who claimed that she and others were spanked during company sales meetings. According to the California Court of Appeal, since the jury was not instructed that to prevail the employee had to show that the harassment occurred because she was female, the verdict could not stand. Orlando v. Alarm One, Inc., No. F050759, F051470, California Court of Appeal, Fifth Appellate District (January 14, 2008).
Ook het mannelijk personeel kreeg namelijk op de billen.
Het was (dus) niet alleen op vrouwen gericht.
Het management van Alarm One Inc. moet naar mijn vaste overtuiging toch bepaaldelijk 'into spanking' zijn geweest om zoiets te gebruiken voor 'camaraderie building'.
Het betrof hier trouwens 'punitive damages', een begrip dat ook vertaald kan worden met 'privaatrechtelijke boete'.
Het is een bedrag dat in een civiele zaak aan het slachtoffer wordt toegewezen wegens onrechtmatig gedrag van de dader, bovenop de normale schadevergoeding die immers vooral dient tot compensatie van de geleden schade.
De boete, dat extra bedrag dus, strekt tot vergelding van onrecht en tot preventie van mogelijk toekomstig onrecht van de dader en eventueel anderen.
De gedachte is dus om de dader niet alleen de materiële en immateriële schade te laten vergoeden, maar hem ook nog eens tot een extra boete te veroordelen. Daarmee wordt bereikt: preventie (individuele en generaal), en vergelding (vooral ook tot genoegdoening van het slachtoffer).
Bovenstaande zaak was dus een 'billenzaak'.
In de eerste helft van de jaren negentig was er in de USA ook nog een wereldberoemde 'borstenzaak', beter bekend als de 'M&M zaak'.
M&M's zijn van die gekleurde snoepjes.
De casus was als volgt.
Mevrouw Rena Weeks werkte sinds 25 dagen op het Palo Alto-kantoor van het gerenommeerde internationale advocatenkantoor Baker & McKenzie voor een van de partners, Martin Greenstein.
Deze advocaat Greenstein stopte op een gegeven moment enige M&M's in het borstzakje van Rena Weeks, waarbij hij haar borst(en) aanraakte.
Daarop zou hij haar armen naar achteren hebben getrokken en hebben gezegd: 'Let's see which is bigger.'
Rena Weeks pikte dat niet en de affaire leidde tot een civiele (jury-) zaak.
Van de jury-beraadslagingen bestaat een uitvoerig 'verslag'.
De beraadslagingen namen bijna cabareteske vormen aan.
Onderstaand wat citaten uit The Recorder van 15 September 1994.
Het ging om de vraag wat advocaat Greenstein nu precies gedaan had.
'One juror wondered whether Greenstein, who at the time tipped the scales at roughly 300 pounds, could fit his hand into the pocket of Weeks' blouse, which the plaintiff's lawyer used as an exhibit. Someone said, 'Greenstein can't get his hand in there'.
So forewoman (de 'eerste' onder de juryleden) Barbara Giel donned the earthtone plaid blouse and let juror Francis Lewis, a retired merchant marine deckhand, reach from behind and pretend to drop M&Ms in the left pocket.
Giel volunteered for the role of Weeks because she could fit into the blouse.
'The pocket was really small', says Diaz (een van de juryleden), but we finally agreed that getting a hand in there was possible'.
De forewoman evenwel was als enige niet overtuigd. 'Ive been through a lot myself, says the British Airways manager, who puts her age at 'fortyish'.
En daaraan voegde ze toe Ί place my standard at being strong and telling someone to bug off '.
Maar zij bleef de enige van de twaalf.
Een aanvankelijk aarzelend mannelijk jurylid, verklaarde niettemin zijn keus in het voordeel van het slachtoffer: 'I'm six foot tall, I'm white, I've got blue eyes, I'm heterosexual ( ) I fit neatly into the oppressor side of any type of argument you make'.
Een Jury veroordeelde advocaat Greenstein vervolgens tot betaling van $50.000 schadevergoeding plus $225.000 aan zogenaamde 'punitive damages'.
Bovendien kreeg het advocatenkantoor Baker & McKenzie een bedrag van $6.900.000 ook aan punitive damages opgelegd, omdat het advocatenkantoor wist of had kunnen weten van de seksuele aberraties van een van zijn partners.
Het bedrag van bijna zeven miljoen dollar was trouwens niet willekeurig gekozen.
Een jurylid verklaarde dat het overeenkwam met 10% van Baker & McKenzies netto winst.
De kritiek op dat Amerikaanse vonnis richt(te) zich met name op het aspect dat al dat geld ten goede zou komen aan mevrouw Weeks. 'Where's the justice in that?', zou een advocaat hebben uitgeroepen die gewoonlijk optrad voor werkgevers in arbeidsgeschillen.
Echter niet valt te ontkennen dat het nu eenmaal Weeks is geweest die de niet gemakkelijke stap naar de rechter heeft gezet. Greenstein was kennelijk al eerder bezig geweest met zijn praktijken en had dus al eerder slachtoffers gemaakt. Als die slachtoffers eerder naar de rechter zouden zijn gestapt, dan had Greenstein eerder worden gestopt.
Een van de juryleden verklaarde in The San Francisco Chronicle: 'She is collecting damages meant to punish Baker & McKenzie as a result of actions that not only involved her, but other women As far as I am concerned', vervolgde hij, 'for what she went through, she got $50.000. Not millons. That's a different subject'.
Al dat geld had dus in principe vervolgens naar Rena Weeks kunnen gaan, die daar heel veel M&M's van had kunnen kopen. Mevrouw Weeks heeft dat exorbitante bedrag natuurlijk nooit gekregen.
Een rechter heeft in een later stadium gebruik gemaakt van zijn bevoegdheid dat bedrag fors te verlagen.
Bovenstaande billen en borsten zaken speelden zich dus in de USA af.
Zoals TuttiFrutti terecht opmerkt, krijg je dat hier in Nederland niet voor elkaar.
Althans niet op die manier.
Onderwerp: 1,3 miljoen euries 
za sep 10, 2011 12:19 am
.
Maar of Rohan dat dan ook vindt, is weer een ander verhaal.
