De hoek is een plek, symbolisch voor mij
een plek om te denken, met jou heel dichtbij
over zonden en fouten, over stout en heel dom
gedachten heel zuiver en soms o zo krom
Ik weet wat gaat komen, het spijt me heel echt
het zijn tranen van schaamte waar ik nu tegen vecht
steeds als ik hier sta, voel ik me kleiner dan ooit
mijn broek naar beneden, mijn billen verstrooid
het spijt me, het spijt me, het spijt me heus waar
is al wat ik kan zeggen, een berouwend gebaar
mijn billen spannen samen, ze reageren nerveus
als jij achterlangs loopt, heel mysterieus
wanneer gaat het komen, wanneer is het klaar
wat voel ik me nietig en uiterst breekbaar
ik hoor wat geluiden, kijken mag niet
pak je de riem, iets anders of is het een riet
liever wil ik jouw handen, die doen minder pijn
ook minder afstandelijk, dichtbij en dus fijn
het geluid is ook beter, het klinkt meer oprecht
onder jouw handen heb ik al grenzen verlegd
Nu voel ik jouw adem, je bent heel dichtbij
doe het maar snel, dan is het voorbij
je geeft een instructie heel zuiver en zacht
billen naar achter, is wat je verwacht
mijn benen trillen, mijn adem stokt
mijn lichaam bezeten, mijn billen in shock.
hoe kon ik zo dom zijn, jou zo te irriteren
ik weet dat je mij nu zult laten creperen
het spijt me, het spijt me, het spijt me heel echt
ik meen het heel eerlijk, heel zuiver, oprecht
nu moet ik mij melden en voor jou gaan staan
snel kan ik zien nu, waarmee jij gaat slaan
ik krijg met jouw handen en ben opgelucht
ik berust in mijn lot met een hele diepe zucht
deze zucht is een teken, ik geef me aan jou
jij mag me nu straffen, ik heb veel berouw
je kracht is indrukwekkend, hoe doe je dat toch
zo snel en behendig, elegant en niet log
daar lig ik dan weer, met mijn billen in de lucht
mijn gedachten verstrooid, mijn emoties op de vlucht
het spijt me, het spijt me, het spijt me nu echt
goddomme hoe kom ik hier toch terecht
sla me, leer me, geef me van katoen zodat wat er ook gebeuren zal..
..ik het nu écht nooit meer zal doen.
guilliet