Genetisch bepaald of aan te leren?

Hoi allemaal!

Ik heb een best wel serieuze vraag. Vanaf mijn 16e (ben nu 21) heb ik al een (knipperlicht/aan-uit) relatie met een jongen, hij heeft geen dominante persoonlijkheid.
(Zoals in mijn introductie vermeld zijn bijna al mijn relaties ten einde gekomen omdat mijn vriend me niet in de hand kon houden, en ik behoefte had aan een dominantere vriend.)

Nu is mijn vraag als volgt, is een SM fetish aan te leren of niet? Ik weet namelijk van mezelf dat ik vanaf mijn 10e al plaatjes en verhalen aan het bekijken en lezen was wat dit thema betreft, waardoor het me lijkt dat (in mijn geval tenminste) dit genetisch bepaald is.
Ik heb dit meerdere malen aan mijn (ex)vriend verteld, maar hij weigert te geloven dat ik "zo" ben (ja, hij durft het niet eens te benoemen... ), het is volgens hem onmogelijk om iets fijn te vinden wat pijn doet.

Zal ik het gewoon opgeven, of hebben jullie ideeën dat zijn (hopelijk) mogelijke dominante persoonlijk prikkelt?
Hoe is het bij jullie verlopen? Ben je gericht naar iemand gaan zoeken met dezelfde interesses, of heb je je vriend of vriendin hierover verteld tijdens de nog-gewone relatie? Ben best wel benieuwd!

Haai,

Ik heb mijn vriend via deze site leren kennen. Maar we hadden eerst een gewone D/s relatie, en sinds kort hebben we ook een gewone relatie.

Bij velen is het zo dat de gevoelens er al van kleins af aan zijn, zoals ook bij mij en mijn vriend het geval is.
Ik ken ook wel situaties waarin de vriend door de vriendin D is geworden. Maar ook veel situaties waarin vrouwen met deze gevoelens het vertelden aan hun man, en het niet begrepen (zoals jij met je ex)

Ik denk persoonlijk dat het eerder iets 'genetisch' is, en dat het bij sommige mensen misschien nog verstopt zit, en dat je het dan wel kan gaan triggeren door het te vertellen en uit te proberen.
Maar ik denk niet echt dat je dat iemand echt kan aanleren, het moet ook al deels in jezelf zitten.

Oja, en echt specifiek opzoek gaan kan je eventueel wel doen, maar ik denk dat je gewoon beter op verschillende site's/fora/of iets dergelijke, wat rond neust en uitzoekt, en wie weet vind je iemand waarmee je het kan delen

Veel succes ermee
(als ik rare woorden gebruikt, ligt het aan het feit dat ik Vlaams ben)

Celest schreef:

Nu is mijn vraag als volgt, is een SM fetish aan te leren of niet?

De handelingen die in dat kader noodzakelijk zijn, die kunnen natuurlijk wel worden aangeleerd, maar als iemand die gevoelens nu eenmaal niet heeft, zal het denk ik nooit echt heel veel kunnen worden.
Er is een naar mijn mening interessante discussie over in Klaproos, persoonlijk, gevoelig, mislukt

celest schreef:

het is volgens hem onmogelijk om iets fijn te vinden wat pijn doet.
Zal ik het gewoon opgeven, of hebben jullie ideeën dat zijn (hopelijk) mogelijke dominante persoonlijk prikkelt?

Als hij echt vindt dat het onmogelijk is om iets fijn te vinden wat pijn doet, denk ik dat het wel heel moeilijk wordt om hem zover te krijgen dat hij jou pijn gaat doen.
Maar het kan wellicht ook zo zijn dat jouw vriend op dit moment alleen maar denkt dat dit een 'politiek correct' standpunt is dat nu eenmaal moet worden ingenomen.

celest schreef:

Hoe is het bij jullie verlopen? Ben je gericht naar iemand gaan zoeken met dezelfde interesses, of heb je je vriend of vriendin hierover verteld tijdens de nog-gewone relatie? Ben best wel benieuwd!

Het eerste vriendinnetje waarbij ik spanking heb toegepast bleek achteraf een spankee te zijn.
We hadden elkaar tijdens onze studententijd leren kennen en wisten toen nog niet dat we allebei wat met spanking hadden. Daar kwamen we pas later tijdens het wat speels stoeien achter. Als Dominant heb je het denk ik wel wat makkelijker. Ik hoefde haar alleen maar even over mijn knie te leggen.
Dat was voor mij eenvoudiger dan voor haar om uit zichzelf over mijn knie te gaan liggen toen nog niet wetende dat ik er interesse in had om haar op de billen te slaan.

Je zou verder kunnen lezen in de posting Hoe groot is de kans dat iemand van je vrienden spanko is?

Maar ik ben het volledig met eve1991 eens dat je gewoon beter kunt gaan rondneuzen op de verschillende site's/fora of iets dergelijks die over spanking gaan.
Veel van mijn spankingcontacten heb ik op die manier ook opgedaan.
Daar zitten ook spankees tussen die een man/partner hebben die zelf niets met spanking op heeft.
Dat ontbrekende stukje dat dan niet als seks wordt bedoeld, zoeken ze met instemming van de man/partner extern.
Die hebben dan behoefte aan begeleiding, sturing en/of een gelegenheid om boete te kunnen doen, waarna ze het leven weer volledig aankunnen.

@eve1991 Je gebruikt absoluut geen rare woorden.
Er is ooit eens iemand van enige betekenis geweest die gezegd/geschreven heeft dat Vlaams het Nederlands is zoals het oorspronkelijk bedoeld was, maar helaas kan ik de betreffende quote even niet terugvinden.

Ik denk dat het net zoiets is als homoseksualiteit. Een echte homo kun je niet "genezen" tot hetero, en een hetero zal ook niet snel homoseksuele gevoelens hebben. Dus nee, ik denk niet dat mensen echt kunnen veranderen, kunnen "leren", in dat opzicht.

Wat betreft over "zal ik het gewoon opgeven?", het hangt er van af hoe belangrijk je spanking fetish voor je is, denk ik. Maar als je hoopt dat hij er op een gegeven moment wat mee zal krijgen: dat lijkt me dus erg onwaarschijnlijk.

Overigens ben ik zelf heel gelukkig getrouwd met een vanille mevrouw.

Lastig....of iets echt genetisch bepaald is is natuurlijk een wetenschappelijke discussie. Maar ik denk wel dat sexuele voorkeuren aangeboren of anders al in de vroege jeugd gevormd worden, ik ben dus zelf niet van mening dat dit nog 'aangeleerd' kan worden of iets dergelijks op latere leeftijd. Ik denk wel dat het heel goed mogelijk is dat twee partners waarvan één iets met sm/spanking of iets anders heeft en de ander niet, een gelukkige relatie en goed seksleven kunnen hebben. Alleen blijft dat een kwestie van geven en nemen.

Als ik jouw verhaal lees lijkt het er niet op dat je (ex) partner er erg voor openstaat, in dat geval wordt het wel lastig om hem over te halen denk ik, je kan dit soort dingen tenslotte niet forceren.

Ik heb erg makkelijk praten want in mijn 1e relatie kwamen we er al in een vroeg stadium achter dat we beide voorkeuren voor sm hadden. En mijn tweede partner heb ik via klaproos leren kennen, ook eerst gestart met een D/s en daarna gegroeid tot meer, net als Eve .

Groetjes,

isis

SM is in feite een vorm van gedrag, en veel gedrag is niet genetisch bepaald en de uitvoering daarvan zeker niet. Gedrag is een reactie op prikkels die door de hersenen, omgezet worden tot een gevoel. Een deel van de uitvoering is aangeleerd, een deel is instinct. Het zou best kunnen dat de mens een bepaalde erfelijke aanleg kent voor seksuele voorkeur en aanleg om te kunnen volgen of leiden, maar ik denk niet dat hoe je die gevoelens uitvoert genetisch bepaald zijn. De uitvoering zal voornamelijk gebaseerd zijn op aangeleerd gedrag (het bekende na-apen, hoe "hoort" iets?) Het zou best kunnen dat je, zoals isis beschrijft, in je vroege jeugd bepaalde dingen ziet of meemaakt die je trekken, of per ongeluk onderwerpen tegen komt op internet, die bepaalde hersendelen activeren waardoor je tot bepaald gedrag in staat bent.

Het deel van gedrag dat aan te leren is, is je vriend ook aan te leren. Het enige twijfelpunt is dat wanneer het gevoel bij hem volledig ontbreekt, de uitvoering ook niet fantastisch zal zijn. Ik wil niet zeggen dat bij hem het gevoel volledig ontbreekt, sommige mensen kunnen of willen die zaken niet accepteren of hij is er gewoon nog nooit mee in aanraking gekomen.

Zelf heb ik al sinds ik me kan herinneren fantasieën, maar ik kwam er pas veel later achter dat dit (een beetje) SM-gerelateerd was en het heeft nog meer jaren gekost totdat ik er van overtuigd was dat het op een een of andere manier nog wel redelijk acceptabel kan zijn. Bepaalde dingen zoals pijn heb ik ook echt heel lang (zo ongeveer tot de tweede ontmoeting met m'n dominant) 'geblokkeerd', want ja, pijn is toch echt over het algemeen gewoon heel vervelend en eng. Ik heb het onderwerp nooit besproken met mensen waarvan ik niet weet dat ze into zijn en ik ben dit voorlopig ook nog niet van plan. Het gaat ze vrij in mijn geval (gelukkig, want het lijkt me lastig) weinig aan. Het ter bespreking brengen van SM is toch makkelijker als je weet dat je er allebei mee bezig brengt. Ik zou zelf de stap dus niet snel nemen, maar als je graag met die jongen door wilt kun je het altijd proberen! Je weet maar nooit

Succes!

eve1991 schreef:

Ik ken ook wel situaties waarin de vriend door de vriendin D is geworden.

Hmm, over wie zou dat toch gaan... ;-)
Ik liep ook al een hele tijd met subgevoelens rond, maar ik had daar nooit voor uit durven komen. Intussen had ik al twee jaar een heel serieuze relatie, die ik zeker nooit zou willen opgegeven hebben. En ik dacht dat hij absoluut niet dominant was, integendeel, ik was de dominante persoon in onze relatie. Ik ben ook veel te goed met woorden, weet elke situatie op die manier wel naar mijn hand te zetten. Soms wist ik gewoon dat ik ongelijk had, maar toch deed ik door, soms tot grote frustratie van mijn vriend.
Op een bepaald moment staken mijn subgevoelens toch weer de kop op en heb ik me, in een moedige bui, hier aangemeld. Ik werd toen aangemoedigd om mijn vriend er toch over te vertellen, ook al zag ik absoluut niet gebeuren dat hij mijn D zou worden. Dat leek me heel onwaarschijnlijk: hij wilde me absoluut geen pijn doen, ik zag nergens enige dominantie in hem,... (je moet maar eens lezen in mijn voorstellingstopic). Ik heb het geluk gehad dat hij niet meteen ronduit "nee" heeft gezegd, ook al heeft dat bepaalde momenten niet veel gescheeld. Maar toen hij uiteindelijk door kreeg hoe belangrijk dit voor me was, wilde hij het proberen, uit liefde voor mij De eerste keren stelde het op zich niet veel voor, maar het betekende gewoon zo veel voor mij... Dat zag hij ook wel, dus deden we verder. Stapje voor stapje dingen uitgeprobeerd,... Soms een (of meer) stappen terug gezet ook. Voor mij was het af en toe best moeilijk, want om hem te bewijzen dat het werkte, moest ik heel erg mijn best doen om me aan mijn regels (die ik toch heel lastig vond soms) te houden. In plaats van de "natuurlijke" neiging om te gaan testen... Maar ja, intussen is hij wel degelijk een echte D geworden (die ik intussen ook al genoeg heb uitgetest om te weten dat ik niet meer hoef te testen). Ik verbaas me erover (en anderen met me) hoe goed hij het op korte tijd is gaan doen. Je vraag of het genetisch is of aangeleerd kan worden, kan ik in het geval van mijn vriend niet met zekerheid beantwoorden. Eigenlijk denk ik dat het altijd al ergens in hem zat, dat ik het daar gewoon getriggerd heb, waarna het naar boven is gekomen. Hetzelfde zou kunnen gelden voor jouw vriend. Ik zou zeggen: veel succes, en ook wel veel geduld. Want jij loopt hier al heel lang mee rond, maar voor hem is het allemaal nieuw, hij zal er op z'n minst aan moeten wennen.

Dutch Spank Daddy schreef:

Er is ooit eens iemand van enige betekenis geweest die gezegd/geschreven heeft dat Vlaams het Nederlands is zoals het oorspronkelijk bedoeld was, maar helaas kan ik de betreffende quote even niet terugvinden.

Als taalkundige zou ik heel erg geïnteresseerd zijn in wie dat precies gezegd heeft, het lijkt me nogal een gewaagde uitspraak (al kan ook dat weer de taalkundige in mij zijn, die zegt dat je geen enkel dialect als minderwaardig mag zien: "een taal is een dialect met een leger" ;-) ).

minime schreef:

Als taalkundige zou ik heel erg geïnteresseerd zijn in wie dat precies gezegd heeft, het lijkt me nogal een gewaagde uitspraak (al kan ook dat weer de taalkundige in mij zijn, die zegt dat je geen enkel dialect als minderwaardig mag zien: "een taal is een dialect met een leger" ;-) ).

Ik dacht dat Herman Brusselmans dat ooit een keer gezegd had, maar ik heb het citaat helaas niet kunnen terugvinden.
Onderstaande afbeelding zou er op kunnen duiden dat Herman Brusselmans ook iets met (blote) billen heeft.


Herman Brusselmans heeft best wel veel gezegd en geschreven.
Als hij het al niet gezegd mocht hebben, dan was het volgens mij typisch iets dat hij wel had kunnen zeggen met zijn bekende ironie.

Nog een mooie quote van hem:

Citaat :

Schrijven is het wegkappen en wegsnijden van overbodige delen.

En dan deze:

Citaat :

Seks is een stomme aprilgrap die later nooit ongedaan is gemaakt. Iemand heeft vergeten te roepen: 'Sorry! het was maar om te lachen.

Maar nu weer 'on topic'.

W schreef:

Overigens ben ik zelf heel gelukkig getrouwd met een vanille mevrouw.

Volgens mij is het eenvoudiger voor een vanille (vanilla) mevrouw om een Dom als partner te hebben dan voor een sub / spankee om een vanille heer als partner te hebben. Als men er helemaal niets mee heeft, dan denk ik dat het alleen maar te hoeven ondergaan simpeler is dan het (met overtuiging) uitvoeren van de spanking.
Overigens heb je volgens mij ook wel verschillende gradaties van 'vanille' variërend van ronduit afkeer tot er niet echt heel erg warm van worden. Wellicht zit mevrouw W daar toch ergens midden in.

minime schreef:

Eigenlijk denk ik dat het altijd al ergens in hem zat, dat ik het daar gewoon getriggerd heb, waarna het naar boven is gekomen.

Jouw verhaal lezend, denk ik dat ook.

celest schreef:

Ik heb dit meerdere malen aan mijn (ex)vriend verteld, maar hij weigert te geloven dat ik "zo" ben (ja, hij durft het niet eens te benoemen... ), het is volgens hem onmogelijk om iets fijn te vinden wat pijn doet.
Zal ik het gewoon opgeven, of hebben jullie ideeën dat zijn (hopelijk) mogelijke dominante persoonlijk prikkelt?

Als je hem al vanaf je 16e kent, dus inmiddels zo'n vijf jaar, zul je denk ik wel kunnen beoordelen of hij al dan niet openstaat voor nieuwe dingen en experimenteren. Als hij daar niet voor openstaat wordt het wel erg lastig.

Er is een zeer groot aantal mainstream films en boeken waar spanking als zijnde de normaalste zaak van de wereld in voorkomt.
Zie wat de films betreft bijvoorbeeld Chross Database Movie Spankings.. En voor wat betreft de boeken Boeken, artikelen, etc. die de fantasie prikkelen. Een vergelijkbare vraag is al eens door imaani gesteld: een goed toppingboek. Daar is eigenlijk geen antwoord op gekomen.

Wellicht dat dergelijke films en boeken zijn eventuele dominantie zouden kunnen prikkelen. En als hij die dominantie nu eenmaal niet mocht hebben, is de kans aanwezig dat hij in ieder geval gaat begrijpen dat pijn voor een spankee / sub best fijn kan zijn.

Succes!

Heel erg bedankt voor alle reacties! Helpt me echt enorm.

minime schreef:

En ik dacht dat hij absoluut niet dominant was, integendeel, ik was de dominante persoon in onze relatie.

Eng herkenbaar! Ik heb zelfs een keer (tijdens een ruzie) besloten om objecten naar mijn vriend/ex toe te gooien, gewoon om te kijken wat hij terug zou doen... nou, niks dus, tja, omdraaien en weglopen.

Dutch Spank Daddy schreef:

Wellicht dat dergelijke films en boeken zijn eventuele dominantie zouden kunnen prikkelen. En als hij die dominantie nu eenmaal niet mocht hebben, is de kans aanwezig dat hij in ieder geval gaat begrijpen dat pijn voor een spankee / sub best fijn kan zijn.

Hmm. Dit heb ik ook overwogen, de afgelopen week heb ik met hem twee films gekeken die specifiek gingen over de lusten van een Masochist (Secretary & A Dangerous Method), hij vond het maar vreemd. Haha.

W schreef:

Wat betreft over "zal ik het gewoon opgeven?", het hangt er van af hoe belangrijk je spanking fetish voor je is, denk ik.

Het is niet zo zeer een must-have, maar ik denk dat ik (hoeveel ik ook van hem houd) altijd wel de spanning zal missen in ons seks leven, mijn fantasieën zijn van begin af aan eigenlijk al erg anders dan wat er daadwerkelijk gebeurd. Maar goed, volgens vrienden en kennissen ben ik niet de enige met dit probleem.

Celest schreef:

Maar goed, volgens vrienden en kennissen ben ik niet de enige met dit probleem.

Dat kan wel zo zijn , maar ik denk dat vrienden en kennissen niet het spanko en of D/s gen zomaar zullen hebben.

Celest schreef:

Hoi allemaal!

Hoe is het bij jullie verlopen? Ben je gericht naar iemand gaan zoeken met dezelfde interesses, of heb je je vriend of vriendin hierover verteld tijdens de nog-gewone relatie? Ben best wel benieuwd!

Om met deze vraag te beginnen:
Ik heb beide wegen bewandeld: ik heb binnen een bestaande relatie eens mijn belangstelling voor spanking naar voren gebracht. Ook heb ik advertenties geplaatst, toen nog in de krant.
Ik weet niet, hoe lang je bezig bent om je vriend duidelijk te maken dat je van spanking houdt en hoeveel kansen je hebt dat hij zich dit eigen maakt. Je hebt al films bekeken. Heb je hem een brief of mail met je wensen gestuurd? Of hem laten meelezen met dit forum?
Als je googlet op spanking vanilla partner, krijg je veel treffers; of er nog een bruikbare tip inzit voor je, weet ik niet.
Het heeft tijd en inspanning nodig van beide kanten, voordat iemand zich de dominantie en spanking-gerichtheid eigen maakt; ik heb daar zelf lang over gedaan.
Is het genetisch bepaald? Dat weet ik voorlopig niet. Kan een leuke vraag zijn voor Swaab.
Succes en groet
Rein

Rein schreef:

Het heeft tijd en inspanning nodig van beide kanten, voordat iemand zich de dominantie en spanking-gerichtheid eigen maakt; ik heb daar zelf lang over gedaan.

Dat bevestigt een eerdere stelling van mij dat bij Dominantie ook sprake is van een leercurve. Zie Klaproos, persoonlijk, gevoelig, Mislukt.

Rein schreef:

Is het genetisch bepaald? Dat weet ik voorlopig niet. Kan een leuke vraag zijn voor Swaab.

Ik weet niet of die specifieke vraag al eens aan Swaab is gesteld, maar als je zijn boek Wij zijn ons brein leest en als je het debat hebt gevolgd "Zijn wij ons brein" van het Groninger Forum, dan denk ik dat hij die vraag wel bevestigend zou beantwoorden, maar moet er wel sprake zijn geweest van een interactie tussen gen en omgeving (men moet dus wel iets doen met die genetische aanleg).

Swaab schreef:

Volgens Swaab zijn we voorgeprogrammeerd, wat hij in zijn boek met experimenten geïllustreerd heeft. Zoals een persoon, bij wie al voor hijzelf meent een beslissing te hebben genomen, verandering te registreren zijn in de hersenen. “We denken dat we zelf beslissen maar ons brein heeft allang besloten”, aldus Swaab.

Swaab vindt de tegenstelling nature/nurture behoorlijk achterhaald. Volgens hem vindt de ontwikkeling van het brein plaats door zowel genetische achtergrond en omgeving, en die interactie is cruciaal.

Een aardige quote waaruit afgeleid zou kunnen worden dat Swaab zelf niet "into spanking" is en niet bekend is met begeleidingstrajecten die met behulp van billenkoek plaatsvinden.

Swaab schreef:

Swaab antwoordt dat de maatschappij regels nodig heeft. Slaan, wat apen doen, hebben wij uitbesteed aan justitie.

Het zou inderdaad niet alleen een leuke vraag voor Swaab zijn geweest maar ook voor de emeritus hoogleraar Psychiatrie Herman van Praag en de hoogleraar Cognitiefilosofie Marc Slors.

celeste schreef:

Hmm. Dit heb ik ook overwogen, de afgelopen week heb ik met hem twee films gekeken die specifiek gingen over de lusten van een Masochist (Secretary & A Dangerous Method), hij vond het maar vreemd. Haha.

Dat zijn twee prachtige films die ik al diverse keren heb gezien. Het probleem bij die films zou echter kunnen zijn dat ze allebei gaan over een ex-psychiatrische patiënte.
In Secretary is de secretaresse Lee Hollaway net ontslagen uit een psychiatrische inrichting en houdt zij zich bezig met automutilatie.
Advocaat E. Edward Grey is ook een excentrieke persoon die lijdt aan dwangneurosen.
In de historische film A Dangerous Method is Sabine Spielrein oorspronkelijk psychiatrisch patiënte in de kliniek waar Carl Jung werkt.
Wellicht dat deze "psychiatrische achtergronden" er aan hebben hebben bijgedragen dat jouw vriend het maar vreemd vond.
Wat dat betreft zou Vijftig tinten grijs ook geen goede keuze zijn. De spankende Christian Grey is ook een enigszins getormenteerde figuur met een nogal moeilijke achtergrond.

In Histoire d'O komen geen personages voor met een psychiatrische achtergrond, maar boek en film zijn wellicht wat te heftig voor jouw vriend die zo te lezen nog 100% vanilla lijkt te zijn.
Het verhaal geeft wel mooi aan hoe O haar geluk in haar onderwerping vindt en dat zou toch een geschikte hint voor jouw vriend kunnen zijn als hij jou gelukkig wil maken.

Ik weet niet of O wel zo'n goede bron is, in dit opzicht. O verlaat haar minnar (René) voor een dominantere man (Sir Stephen). Dit zou er op lijken te wijzen dat je je vriend op een gegeven moment zal verlaten wanneer je een dominantere man tegenkomt.

Daarom is het ook het beste om het gesprek aan te gaan en je eigen beleving toe te lichten ipv te gaan hinten met boeken en films enzo, geeft toch nooit precies het goede plaatje weer.

En die films over spankos die jij noemt, daarin vond ik de spankos ook vreemd kun je nagaan .

Grtz

isis

isis schreef:

Daarom is het ook het beste om het gesprek aan te gaan en je eigen beleving toe te lichten ipv te gaan stiekemen met boeken en films enzo, geeft toch nooit precies het goede plaatje weer.

Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
Een voorbeeld. Ik hou niet alleen van spanken maar ook van klassieke muziek en kunst.
Richting mijn (goede) vriendinnen licht ik mijn voorkeur voor klassieke muziek toe door juist deze muziek (en niet die van bijvoorbeeld Frans Bauer of Jan Smit) bij mij thuis in hun aanwezigheid af te spelen en door ze af en toe naar een concert mee te nemen of wat de kunst betreft naar een museum (waar trouwens ook af en toe concerten worden gegeven).
Als ik dan zou merken dat zij dat maar 'een beetje vreemd' vinden en het mij niet lukt om ze 'bij te scholen' dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben.
Dat vind ik zelf geen 'stiekemen', maar gewoon kijken hoe iemand reageert en of je dezelfde belangstelling hebt.

Aangezien veel films en boeken een fantasie betreffen, kunnen deze denk ik reeds daarom niet het juiste plaatje weergeven.
Histoire d'O & Secretary hebben volgens mij met elkaar gemeen dat zij als een sprookje of een fabel voelen.

Zie wat Secretary betreft het interview met de regisseur Steven Shainberg dat is opgenomen in de filmrecensie http://www.wanderingspirits.nl/04/0407/films/007.html

Citaat :

Ondanks het gezicht van de SM-scénes voelt de film als een sprookje.
Precies! Dat is ook de bedoeling. Maar veel mensen zagen het niet zo. Ook al huppelt Lee in een lila "roodkapje" poncho het kantoor van Mr Grey binnen. Alle elementen van een sprookje zitten in de film. En toch bleven mensen zeggen dat het een eng verhaal is over een meisje dat billenkoek krijgt op kantoor.

Zie wat Histoire d'O betreft bladzijde 219, de derde bladzijde van het nawoord van Adriaan Morriën.

Adriaan Morriën schreef:

Aan wie zich blind staart op alles wat in Het verhaal van O extreem of schokkend is, ontgaat dat de roman in de eerste plaats kan worden gelezen als een fabel, zoals ook Het proces van Kafka of De vreemdeling van Camus fabels zijn, en dat in de roman het model van een samenleving wordt beschreven die zich in de onze als een mogelijkheid aftekent. Wie die mogelijkheid als prijzenswaardig voorbeeld interpreteert, gaat, lijkt mij, verder dan de schrijfster heeft beoogd en begeeft zich in elk geval buiten de tekst.

Die films en boeken kunnen dan weliswaar niet het juiste plaatje weergeven of aansluiten bij de werkelijkheid, maar wel aansluiten bij de geleefde wekelijkheid.
Zie wat dat betreft bladzijde 40 van Het sadisme en het masochisme in de psychopathologie en literatuur van A.X. van Naerssen.

Citaat :

Alle drie de auteurs: De Sade, Von Sacher-Masoch en Pauline Réage - tezamen twee eeuwen omvattend - vertellen het verhaal van de seksuele vrijheid en beschrijven in feite hoe dit cumuleert in een vrijwillige keuze voor onvrijheid. Het loutere feit dat zowel De Sade, Von Sacher-Masoch als Réage verhalen produceerden die een stormachtige receptie kregen, bewijst dat ze aansloten bij de geleefde werkelijkheid.

W schreef:

Ik weet niet of O wel zo'n goede bron is, in dit opzicht. O verlaat haar minnar (René) voor een dominantere man (Sir Stephen). Dit zou er op lijken te wijzen dat je je vriend op een gegeven moment zal verlaten wanneer je een dominantere man tegenkomt.

In het verhaal wordt O door haar jonge minnaar René overgedragen aan de oudere dominante man Sir Stephen.
Inspectie na voltooide overdracht.

Over worden gedragen is volgens mij iets anders dan verlaten, ook al komt het resultaat in feite wel op hetzelfde neer. In het begin lijkt O moeite te hebben met Sir Stephen maar gaandeweg komt zij er achter dat de veel strengere Sir Stephen ook meer zekerheid biedt dan de slappe René en dat zij de slaag ook nodig heeft. René is in feite geen Dominant maar meer een vanilla. Aan zijn dominantie kan in ieder geval op zijn minst wel worden getwijfeld.
Jouw vriend zou daaruit kunnen afleiden dat het toch wel van belang kan zijn dat hij zich wat dominanter tegenover jou dient op te stellen omdat hij anders het risico zou kunnen lopen waar W op doelt.

Je zou jouw vriend overigens ook de strip kunnen laten lezen. Hieronder een paar bladzijden daaruit.


Een voorbeeld van een romantische wandeling van de Dom met de sub.
Het verschil in kledingstijl accentueert het verschil tussen enerzijds de Dominant (strak in het pak) en anderzijds de sub (in evakostuum).
De verschillen zitten vaak in de details.

Heee, die Histoire d'O van Romannini ken ik niet!

Ik heb gemerkt dat "het spelen met macht" in min of meerdere mate wel in ieder mens zit. Je stoeit met de partner, je plaagt, prikkelt, zit een beetje te jennen: allemaal manieren om met statusverschillen om te gaan. Kennelijk is het erg erotisch om een machtstrijd te voeren.
Spanking is -wat mij betreft- een intensievere manier om met die materie om te gaan. De bron waar het uit vandaan komt verschilt niet zoveel met de eerste de beste stoeipartij tussen twee hevig verliefden, maar de vorm is wat minder alledaags.

Om op je vraag antwoord te geven: zijn er momenten in jullie relatie dat je vriend wél iets met machtstrijd heeft. Plaagt hij je (of jij hem), zegt hij af en toe "verschrikkelijk mens!' met een liefdevolle ondertoon, vind hij het leuk om je tijdens het vrijen even stevig op je rug te leggen? Misschien kun je hem dan uitleggen dat een pak slaag eigenlijk in het verlengde ligt van dingen die hij sowieso al doet. In dat geval is de stap misschien minder groot, en kan hij zelf een relatie leggen tussen 'normaal' en 'minder normaal' gedrag tov jou.

Ik wens je sterkte en een stevig pak slaag toe.

Mooi verwoord Tim!

Tim schreef:

Ik wens je sterkte en een stevig pak slaag toe.

Slechts één stevig pak slaag?
Wat zuinig van je.

Ik wens Celest sterkte en regelmatig, althans zo vaak als zij het nodig heeft, een stevig pak slaag toe.

Lots of ...