Ben jij in je jeugd geslagen?

Naar aanleiding van mijn interactie met celine (ja, ik vind spanking van kinderen kindermishandeling, nee, ik wil niets negatiefs over celine's vader zeggen want ik ken de goede man niet eens, oei, hoe red ik me hier uit?), en omdat ik hier toch ook wel nieuwsgierig naar ben.

Ik ben als kind nooit geslagen zoals wij dat hier onder volwassen doen. Ik heb weleens een tik gehad, de zogeheten 'pedagogische tik'. Maar dat kun je mijns inziens niet vergelijken met de echte spanking.
Ik vond de discussie die in het andere topic ontstond ook heel interessant en zou hem graag nog even willen voortzetten. Het fysiek straffen van kinderen keur ik per definitie niet goed, en ik neem aan dat niemand dat hier doet. Maar is er een verschil tussen het slaan van kinderen op de blote billen of bijvoorbeeld tegen het hoofd, of op de 'niet blote' billen? W noemde het eerder verkrachting/aanranding. Voor het gebruiken van deze term moet er voor mij toch wel een seksueel aspect meespelen. Als dit aspect niet meespeelt is de term aanranding dan de juiste?

groetjes,

isis

Het seksuele aspect zijn voor mij de blote billen: voor mij zit dat te dicht tegen erotiek aan, zelfs als er alleen op geslagen worden.

En je hebt gelijk, een "oorveeg" (om het maar eens archaisch te benoemen) of een pets op de broek om de aandacht te vangen, dat bedoelde ik hier niet. Vandaar dat ik, om de zaak wat scherper te stellen, het bij deze poll ook over blote billen had.

Een verhelderend boekje over dit onderwerp, geschreven door een niet al te radicale 'pro-spank' aanhanger is:
Kids need..........Lots of love and a spanking, A common sense discipline plan for children from birth to age twelve- that works van Jamie Pritchett

Kort samenvattend gaat het om het bestraffen van jonge kinderen volgens het scenario:
kort standje: zo iets van Foei, mama heeft toch gezegd dat je op moet ruimen........
kind wordt zachtjes maar daadkrachtig overeind getrokken en krijgt 4 a 5 harde tikken voor de niet ontblote billen met bijvoorbeeld een kleine paddle.
Daarna vertelt mama of papa aan het kind dat er van hem/haar gehouden wordt, kusje, knuffel en klaar.

Geen flauw idee of het zo goed werkt als de schrijfster beweert, maar er klinkt in ieder geval niets seksueels in door.

Je hebt gelijk leentje, hier is niks seksueels aan.

Maar zelf zou ik deze vorm beslist niet aankunnen, emotioneel. Dat met die "kleine paddle" schept een veel te grote afstand voor mij. Het klinkt meer als africhten dan als opvoeden. Ik zou daar erg naar van worden zelf. Naarder dan van een kind dat niet precies doet wat je zegt.

Raar eigenlijk.

Het klinkt mij ook erg liefdeloos in de oren. Ik heb ooit weleens een documentaire gezien over gezinnen waarin op deze manier gestraft werd, ook op de blote billen. Ik vond het erg naar om te zien. Maar het vreemde was dat al de kinderen uit de serie waarvan sommige al ver in de puberteit waren, bijna volwassen dus, allemaal zeiden zich er erg in te kunnen vinden en het bij hun eigen kinderen ook gingen doen.
Ik denk dat er ook verschil zit in het feit dat dit een gecontroleerde manier van straffen is. Er komt geen letterlijke agressie bij kijken, of ongecontroleerd en onvoorspelbaar gedrag vanuit de ouder.

Ja dat is in dit boekje ook zo. De volwassen kids die aan het woord komen zijn er erg over te spreken. Overigens wordt er wel steeds benadrukt dat er na de klappen geknuffeld en getroost moet worden. Dat je nooit mag slaan als je boos bent enz. En natuurlijk worden er ook argumenten aangedragen dat een paar tikken duidelijk zijn en efficiënt en minder wreed dan een kind bijvoorbeeld een hele tijd op zijn kamer te zetten of geen tv te laten kijken of wat dan ook.

Wel even voor de duidelijkheid, ik vertel wat in het boek staat. Het is niet mijn eigen mening hoor.

leentje schreef:

Het is niet mijn eigen mening hoor.

Goedzo!

Maar, eh, ik ben nieuwsgierig, wat is dan wél je eigen mening?

Bij mijn eigen kinderen is het nooit nodig geweest ze te slaan, streng toespreken was meestal genoeg. Toen ze zo vervelend waren dat ik af en toe de neiging had ze te slaan (pubertijd) waren ze al langer en sterker dan ik .

Ik heb ze overigens als peuter wel eens een tikje op de vingers gegeven als ik 20 keer nee had geroepen en ze vervolgens met een verrukt snuitje een boek ut de kast trokken met de bedoeling dat eens mooi te verscheuren.

Als kind heb ik, net als isis, wel eens een mep gekregen, maar niet gestructureerd, niet op mijn blote billen en niet met voorwerpen. Mijn moeder heeft me ooit eens een keer bedreigd met een pak op mijn blote billen met de mattenklopper. Dat intrigeerde me enorm, maar ik heb het nooit gekregen (destijds dan, haha) en had er vermoedelijk ook niet van genoten als dat wel zo geweest was, want ik vond de klappen die ik wel gekregen heb alleen maar erg onaangenaam en vernederend.

Wat het straffen van kinderen betreft... Ik vind dat je dat als verstandige volwassene zonder geweld af moet kunnen. Het is nogal makkelijk om iemand die fysiek veel kleiner en minder sterk is dan jij een klap te verkopen. Veel moeilijker is het om een eigenzinnige koter er met woorden of anderszins ervan te overtuigen dat wat hij doet niet helemaal door de beugel kan.

Desondanks kan ik me best voorstellen dat diezelfde koter zo het bloed onder je nagels vandaan weet te zuigen dat je hand eens een keer uitschiet (zie leens voorbeeld, bijvoorbeeld). Maar ik zou er niet trots op zijn als ik dat gedaan had.

Terug naar de vraag... ik ben nooit geslagen. Sterker nog: ik ben het product van een anti-autoritaire opvoeding en kreeg dus nooit straf. En geloof me, dat is ook niet ideaal. Als ik de vraagstelling ernstig mag vereenvoudigen, als je mij de keus voorlegt tussen nooit straf of af en toe een beheerst pak voor de broek, dan kies ik voor het laatste. Simpel omdat een kind gewoon soms correctie nodig heeft.
Moraal: er kan meer fout gaan bij het bestraffen van kids. Ook op andere manieren straffen dan met een tik of tikken kan tot problemen leiden.
my two cents

Simon schreef:

Moraal: er kan meer fout gaan bij het bestraffen van kids.

Dat is natuurlijk ook waar. Maar ik ben het toch niet met je eens, denk ik. Net zoals ik ook niet vind dat in oorlogsachtige situaties marteling soms een plaats heeft. De mogelijkheid dat het systeem van binnen rot wordt lijkt me te groot.

En net zo, met dat "pak voor de broek" wat je noemt, het middel lijkt me toch schadelijker dan de kwaal.

Ik ben nooit geslagen, zelfs niet één tik gekregen. Ik had blijkbaar pacifistische ouders en dat in de jaren ’50-’60!
Toen ik zag dat een schoolhoofd een kind aftuigde op het schoolplein, schrok ik daar enorm van; even later was het schoolhoofd overigens verdwenen en werd hij opgevolgd.
Ik ben zelf nog steeds erg geweldloos; een vreemde combinatie met de neiging tot “gewild geweld”.
Rein

Een leuke poll natuurlijk, maar zo'n poll onder spanko's zegt natuurlijk niet zo veel... Met deze link kom je op een iets grondiger vragenlijst.... http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=29878

Interessante lijst vragen! (Ik heb overal "nee, mag niet" aangeklikt )

Trouwens als je deze poll bekijkt:

Stel je bent een ouder, en je wil niet dat je kind later spanko wordt. Dan lijkt een mogelijke strategie: minstens één keer per maand op de blote billen geven. Want blijkbaar zijn er hier geen mensen die zo zijn opgevoed en die spanko zijn geworden.

Zo lust ik er nog wel eentje:
De kans dat je in een metro zit waar iemand een bom bij zich heeft is miniscuul klein. Dat kans dat twee mensen onafhankelijk van elkaar in dezelfde metro zitten en allebei een bom bij zich hebben is nagenoeg nul. De veiligste manier om dus in de metro te reizen is om zelf altijd een bom mee te nemen......

Um. Misschien had ik er een smiley bij moeten zetten. Ik was namelijk niet (ik herhaal: niet) serieus.

Maar zo'n bom meenemen is misschien wel een goed idee, SiMoN. Je weet nooit waar zoiets goed voor is.

Ik heb ook "nooit" ingevuld.

Ik ben van dezelfde generatie als Rein.
Mijn ouders waren echter niet "pacifistisch" maar hadden eerder een heilig ontzag voor "autoriteiten".

De autoriteit op het gebied van "kinderverzorging & opvoeding" in de jaren vijftig (en de periode er na) was Dr. Benjamin Spock. Mijn ouders hadden zijn handboek dan ook gekocht en nauwlettend opgevolgd.
Dr. Spock was immers terzake "deskundoloog" en zou het dus wel het beste weten. Wie anders?
Overigens heb ik begrepen dat Dr. Spock later wel enigszins is teruggekomen op zijn nogal toegeeflijke houding.

In de jaren vijftig, zestig (en ook daarna) was billenkoek bepaald niet ongebruikelijk in de opvoeding, dus je zag wel eens wat of ving wel eens wat op hoe het thuis bij de vriendjes en vriendinnetjes aan toe ging. Ik heb terzake (ook in retrospectief) nooit het gevoel gekregen dat het om mishandeling, aanranding of verkrachting ging.

Ik heb zelf geen kinderen, dus ik heb nooit voor de vraag hoeven te staan hoe op te voeden.
Ik wil mij dan ook geen oordeel aanmatigen over de opvoedingsmethodiek van ouders.
Het treft mij alleen dat wat zeer lang ook in Nederland niet ongebruikelijk was, nu (ineens) wordt aangemerkt als mishandeling, aanranding of verkrachting en in ieder geval strafbaar.

Ik zag overigens dat in de buitengewoon interessante VPRO serie Metropolis (morgen) op zaterdag 10 april 2010 op Nederland 3 van 20.30 tot 21.00 uur een aflevering over "opvoeding" gaat:

"Metropolis Afl: Opvoeding. In Nicaraqua geldt nog altijd het gezegde: je leert een kind niets zonder bloed. In veel landen is slaan onlosmakelijk verbonden met opvoeden van kinderen. In Nederland worden de meeste kinderen niet langer met harde hand opgevoed. In plaats daarvan maken wij ons zorgen of we onze kinderen misschien niet teveel verwennen. Ook in China wordt die vraag steeds actueler. Veel ouders laten zich domineren door hun eigen 'kleine keizers'.

(Citaat uit bladzijde 32 van de VPRO gids nummer 15).

Nogmaals: ik heb niet hoeven/mogen opvoeden en onthoud mij dus van een oordeel wat terzake goed of fout is.

Laat me voorop stellen dat ik niet denk dat alle ouders die hun kinderen met enige regelmaat voorzien of voorzien hebben van billenkoek mishandelaars en/of verkrachters zijn. Ik denk dat velen het doen/deden omdat ze denken dat het werkt, omdat ze denken dat het het beste is, uit onmacht misschien en/of omdat ze niets beters kunnen bedenken of niet beter weten. Ik denk dat de meesten er goede bedoelingen bij hebben.

Maar dat wil niet zeggen dat het ook de juiste of bete methode is. Ik denk dat het beter is om het verbod op gebruik van geweld in de opvoeding zo duidelijk en volledig mogelijk vast te leggen. Niet vanwege die goed bedoelende ouders, maar vanwege het gevaar dat het uit de hand loopt en dat de grenzen te rekbaar zijn om de minder goed bedoelende ouders aan banden te leggen. Het lijkt mij dat er geen rechter is die een ouder zal veroordelen omdat hij zijn kind eens een keer die oorveeg of klap voor de broek geeft. Maar het maakt echte mishandelaars onmogelijk zich te verschuilen achter zogenaamde pedagogische tikken.

Overigens lijkt mij niet dat alles wat in de jaren '50 en '60 als goed werd ervaren nog steeds als "goed" zou moeten gelden. Om een voorbeeld te noemen: destijds werd (in elk geval in Engeland) de pil uitsluitend aan netjes getrouwde vrouwen uitgereikt; toentertijd bouwde men lustig met asbest; opa stak rustig een dikke sigaar op naast zijn pasgeboren kleinkind; abortus was nog niet gelegaliseerd; een aantal West-Europese landen had de doodstraf nog niet afgeschaft. Nou ja, enovoort. Het lijkt mij dat voortschrijdende inzichten best met de jaren kunnen komen...

Wijze woorden, dawn, ik denk dat ik er in grote lijnen ook zo tegenaan kijk.

Maar ik vind het veel helderder om "billenkoek" en "pedagogische tikken" en wat dies meer zij categorisch te veroordelen. Om het hellende vlak te mijden. Dus dat doe ik.

dawn schreef:

Het lijkt mij dat voortschrijdende inzichten best met de jaren kunnen komen...

Daar heb je naar mijn vaste overtuiging volledig gelijk in.

Maar realiseer je dan wel dat ook onze overtuiging die in het kader van datzelfde voortschrijdend inzicht is verkregen, in datzelfde proces naderhand ook weer achterhaald en onjuist kan blijken te zijn.

Wat mij tegenstond was dat iets dat vroeger gangbaar was en veelal uit liefde en overtuiging werd gegeven, nu in een setting van mishandeling, aanranding of zelfs verkrachting wordt geplaatst.
Ik vind zo iets nodeloos kwetsend en grievend en dat wilde ik toch even laten weten.

Ik vind dat jij het eigenlijk wel goed hebt geschetst: mensen die vaak het beste voor ogen hadden, maar met de kennis van toen niet wisten wat zij nu hadden kunnen weten (en die kennis van nu zal waarschijnlijk ook in de toekomst weer achterhaald blijken te zijn).

Dutch Spank Daddy schreef:

Wat mij tegenstond was dat iets dat vroeger gangbaar was en veelal uit liefde en overtuiging werd gegeven, nu in een setting van mishandeling, aanranding of zelfs verkrachting wordt geplaatst.
Ik vind zo iets nodeloos grievend en dat wilde ik toch even laten weten.

Nou ik vond de "billenkoek" die ik vroeger heb gehad nodeloos grievend.

Dutch Spank Daddy schreef:

Ik vind dat jij het eigenlijk wel goed hebt geschetst: mensen die vaak het beste voor ogen hadden, maar met de kennis van toen niet wisten wat zij nu hadden kunnen weten (en die kennis van nu zal waarschijnlijk ook in de toekomst weer achterhaald blijken te zijn).

Ik denk eigenlijk dat het niet zoveel bieten uitmaakt, wel of niet slaan. Kinderen zijn vreselijk veerkrachtig. Die kunnen wel tegen een stootje.

Aan de andere kant, de Duitse "Befehl ist Befehl" mentaliteit heeft me altijd vreselijk tegengestaan, en dat zit voor mij wel in hetzelfde hoekje. (Godwin!)

En ik denk ook echt dat het beter is zonder. Geestelijk gezonder. En dat dat niet "achterhaald" zal blijken, later.

Wat die laatste zin betreft, ben ik het nog niet zo zeker.

Welke laatste zin? Dat van dat "achterhaald"?