Blunders!

Nou zat ik gisteravond (net als miljoenen anderen) met een steen in mijn buik naar Sven Kramer zijn mislukte glorieronde te kijken. Wat een blunder!

Maar ja, iedereen maakt wel eens fouten (en ja, technisch gezien was dit niet ZIJN fout). En als spankee denk ik dan al snel.....

Maar soms hebben fouten dusdanige gevolgen dat deze consequenties eigenlijk al straf op zich zijn. Bijvoorbeeld (puur hypothetisch natuurlijk)

- je verslaapt je, en mist daardoor een ontzettend belangrijke dag;
- je hebt de verkeerde dag in je hoofd zitten en mist hierdoor je afstuderen;
- je sluit jezelf buiten je huis en moet hierdoor een raampje inslaan;
- je vergeet de parkeermeter en dat komt je duur te staan;
enz...

Je kunt je zelf wel voor je hoofd slaan, maar je kunt de tijd niet terug draaien. En als je dan het geluk hebt een strenge man, of dominant te hebben kun je na al die elende ook nog eens een pak slaag verwachten....

Kun je hier dan mee leven? Of vind je dat je al genoeg gestraft bent? Of vind je het vreselijk onterecht dat het blijkbaar ook nog nodig is om deze blunders er in te 'wrijven'. Of.... vind je nou juist dat je dat het wel verdiend is? Of helpt het je datgene weer te vergeten?

Is iets dergelijks je wel eens overkomen, of je partner/sub? En hoe zou jij hier mee omgaan?

Nou ik had dus pas zo een blunder, die k nooit zal vergeten (en ja die staat in het rijtje).
Het stomme is dat als het gebeurd en je dan zo erg teleurgesteld in jezelf kan zijn dat je echt vreselijk baalt , maar jezelf ook ontzettend straft doordat je niet alleen jezelf steeds verwijten maakt, maar bijvoorbeeld ook je resultaat niet zo is als je zelf gewild of gepland had.

Kijk naar Sven, die haalt een olympisch record, een gouden plak, een baanrecord, maar krijgt geen enkele van die eer toegekend al heeft hij het toch wel gedaan. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet verwijt dat hij zo stom was om de coach te volgen ipv op zijn eigen gevoel af te gaan. Maar hij is wel al flink gestraft door gediskwalificeerd te worden (en dan is het nog niet eens puur zijn fout). Dus hoe zou je jezelf voelen als je wel zoiets meemaakt en het is jouw fout.

Ik persoonlijk voelde me heel rot, verdrietig, boos op mezelf. Kon het niet vertellen op dat moment aan mn Dom, omdat ik er veel te emotioneel onder was. TOen ik dat wel kon was hij boos, en dat is niet gek ik had een ontzettend stomme fout gemaakt. Maar aan de andere kant wist hij dat ik me er al heel naar over voelde, dus dat ik er heus niet licht over dacht en heus zag dat ik een fout had gemaakt.
Ik heb er over getwijfeld of ik het wel eerlijk vond om er nog straf voor te krijgen, omdat ik me al genoeg gestraft voelde door de niet spanking gerelateerde consequenties die het voor mij had opgeleverd. Toch vond ik het tegelijkertijd ook terecht om straf te krijgen, waarom zou ik anders afspraken met hem aangaan.
Achteraf voelde het ook goed, maar het is ook wel een twijfel van mijn kant geweest of ik het echt nog wel wilde om er nog eens op gewezen te worden, niet op het resultaat, maar op dat ik niet die fout nog eens maak. (dezelfde fout gaat niet meer, maar een zelfde soort fout).

Ik zal het van deze blunder nooit vergeten, maar misschien met een andere blunder wel.

Zo hoe zit het met de rest?

Ik denk dat ik me inderdaad zo schuldig en rot zou voelen dat een spanking juist wel goed is. Dan zou ik echt het gevoel hebben dat ik voldoende gestraft ben, buiten de consequenties die het al had. En daardoor zou ik het mezelf eerder vergeven. Dus misschien is het wel oneerlijk, omdat je eigenlijk al straf hebt gehad door de normale consequenties en je lesje echt al wel hebt geleerd. Maar ik zou het wel nodig hebben. Iedereen kan fouten maken, maar bij mezelf weegt het toch zwaarder op de een of andere manier. Fouten van anderen kan ik meestal eerder vergeven dan eigen fouten. Toch straf krijgen helpt dan om mezelf toch te vergeven.

Het "voordeel" van een Dom op afstand is misschien wel dat je zelf kunt kiezen wat je opbiecht (of ben ik nu heel slecht ). Dingen waarvan ik vind dat ik mezelf al genoeg op m'n lazer heb gegeven houd ik dan ook meest voor me. Voor dingen die me dwars blijven zitten kan een pak slaag wel enorm opluchten. Dan is het wel fijn dat iemand anders je straft in plaats van dat je het zelf doet. Dat schone lei gevoel kan me enorm goed doen.

Nu we het toch over Kramer/Kemkers hebben..... gespot op Marktplaats:

Ik heb het allemaal maar half gevolgd, maar het deed mij op de een of andere manier denken aan een andere foute wissel, namelijk die van Dick Advocaat tijdens een partijtje voetbal.

Die heeft vervolgens ook een hele lading kritiek over zich heen gekregen, maar uiteindelijk is het volgens mij toch best wel redelijk goed gekomen met de beste man.

Deze vond ik ook leuk.

xxx

Als ik me echt héél erg schuldig zou voelen over iets, een echt onherstelbare fout had gemaakt, weet ik niet of een pak slaag zou helpen. Het zou verlichting kunnen geven in mijn zelfkastijdingsproces misschien. Maar ik denk niet dat met het ontvangen van een pak slaag mijn zelfkritiek over zou zijn. Ik denk eeerlijk gezegd, dat ik zou vinden dt ik er met een pak slaag te makkelijk van af kwam. Ik vind het tenslotte fijn om geslagen te worden, dus hoe hard ook, "straf" is altijd maar relatief. Misschien zou ik me nog wel schuldig voelen dat ik met een pak slaag zou proberen die enorme schuld af te kopen.

Wellicht als ik een pak slaag zou krijgen dat ik echt niet leuk vond (dus ook niet achteraf), maar ik vraag me af in hoeverre dat in redelijkheid mogelijk is. Ik bedoel: ik kan me half (of heel) lens laten slaan, maar ik betwijfel of ik dat zou willen en al helemaal of mijn Dominant daar zin in zou hebben. En ook dan... voor ik er achteraf helemaal geen spannende fantasieën aan over zou houden, zou er VERSCHRIKKELIJK veel moeten gebeuren, vrees ik. En ik zou niet vinden dat ik iets "leuks" verdien voor een echt vreselijke fout. Dus ik denk dat een spanking dan niet zou helpen.

Voor een fout die zich al hersteld heeft of makkelijk te herstellen is of die met een sisser is afgelopen, is het wat anders. Dan kan ik ook met een schuldgevoel blijven zitten en dan kan een flink pak slaag juist enorm opluchten. Dan heb je inderdad het "schone-lei-gevoel". En dan vind ik het ook niet zo erg als ik er na afloop "plezier" van heb...