Begeleiding, wat wil ik daar mee?

Zoals de meesten hier wel weten heb ik sinds een jaar of vier alweer een Begeleider.
Het woord wekt nogal wat verwachtingen. Al snel nadat ik met de begeleiding begon stortte ik me dan ook blij in het tweede (of is het derde) kans studie gedoe.
Ik begon met een coaching opleiding die twee jaar duurde en ben daarna onmiddellijk gestart met de bachelor psychologie.

Het idee dat ik een begeleider had hielp me blijkbaar al om ergens aan te beginnen.

Nou hoeft het bij begeleiding niet helemaal om studie of loopbaan zaken te gaan. Er passeren ook nogal wat andere zaken de revue, en bij iedereen is het ook weer anders.

Bij mij draaide het in het begin wel voor een groot deel om studievoortgang en loopbaanplanning.
Victor hielp me met het maken van mooie planningen en hield in de gaten of ik er ook nog wat mee deed. We waren dan ook allebei trots toen ik mijn diploma coach/counselor gehaald had en het leverde me zelfs een good girl spanking op.

De laatste tijd komt er echter (door allerlei omstandigheden) van echte begeleiding niet veel meer terecht en ik merk dat ik dat mis.
Het gaat vaak meer over MickeyMouse dingen zoals een keertje te laat komen en aanverwante zaken.

In submodus kom ik altijd wel tijdens zo'n 'begeleidings' avondje maar het stimulerende effect de dagen daarna is veel kleiner. Een erotiserend effect, een lekker tintelend gevoel in mijn billen, me lekker sub voelen dat gevoel heb ik na afloop altijd! Het is fijn en belangrijk maar .........

Blijkbaar heb ik niet alleen behoefte aan klappen, maar moet het ook nog ergens om gaan.
Wat overigens niet betekent dat ik mijn studie moedwillig verslof om maar klappen te krijgen. Het is meer zo dat het me helpt en op de een of andere rare manier ook stimuleert om een tandje harder te gaan.

Voor mij is het duidelijk niet genoeg om me klein, gehoorzaam of onderdanig te voelen. Die zaken die vaak besproken worden op BDSM fora. Om er naderhand iets aan te hebben moet het om iets gaan wat belangrijk voor me is, iets wat relevant is in mijn dagelijkse leven.
Op een ander forum waar ik ook graag en vaak vertoef en wat meer BDSM gericht is ligt de nadruk vaak op meer (erotisch0 getinte opdrachten die een Dominant geeft. Bijvoorbeeld een masturbatieverbod of een internet verbod. Door een dergelijke opdracht of verbod is de sub zich dan doorlopend bewust van haar subzijn en het op de achtergrond aanwezig zijn van de Dominant.

Ik vraag me af hoe het is met de bezoek(st)ers hier. Wat is voor jou nu wezenlijk en belangrijk?

Ik ben het met je eens. Het doet me veel meer als het iets is dat ik zelf graag wil bereiken. Daar ben ik ook echt wel trots op als het dan lukt ( met een beetje hulp)

Ik heb ook een keer gehad dat de klappen zelf niet zo heel erg schokkend waren, maar we hadden een heel goed gesprek gehad en dat hielp me enorm. Ik had er weer alle vertrouwen in en dat effect duurde ook dagen, terwijl ik de dag erna de spanking niet meer voelde. Het psychologische aspect is voor mij heel belangrijk en dat is niet zo sterk bij onbelangrijke dingen. Soms moet ik in mijn hoofd bijv. een knopje omzetten en dat bereik je als begeleider niet door op mijn billen te slaan, maar daarvoor moet je "in mijn hoofd komen" met wat je zegt, zodat ik zelf de knop om kan zetten. DE klappen zijn dan alleen ondersteuning.