Enjoy

Eindelijk is het dan zover, de zondag van de meet is aangebroken. Een gezellig samenzijn met gelijkgestemden, maar in ieder geval voor een bepaald iemand zal het gaan eindigen met gloeiende billen. Al een aantal weken daagt ze mij uit, we triggeren elkaar blijkbaar. Uitdagen is natuurlijk toegestaan, zolang ze de consequenties ervan ook zal dragen.

De reis in de trein verloopt voorspoedig, er wordt via de app nog eens een goede dosis uitdagen ingezet. Nu lacht ze nog, maar straks… Dan lach ik!
Eenmaal op de plaats van de bestemming, scan ik de huiskamer en zie dat er een bordje in één van de hoeken hangt. Aan de organisatoren had ik gevraagd of zij de hoek speciaal voor haar wilde reserveren. Ik loop naar de hoek, haal de paddle uit mijn tas en hang deze aan het haakje naast het bord. Stiekem de grootste lol om haar reactie als ze dit te zien krijgt.

Het is gezellig en we kletsen wat met alle aanwezigen. Ondertussen is er aardig wat oogcontact tussen haar en mij, ze voelt dat het onvermijdelijke steeds dichterbij komt. Graag laat ik haar nog even zweten, het moment komt wel, maar nu nog even niet. Ik besluit om even een luchtje te gaan scheppen, mijn hoofd leeg te maken, zodat ik dadelijk alle focus voor haar heb. Aan een van de aanwezigen vraag ik of zij er voor wil zorgen dat er een kruk staat in de gereserveerde hoek als ik terug kom.

Als ik terugkom zie ik haar voorzichtig mijn kant op kijken, ze voelt dat het gaat gebeuren. Ik loop naar haar toe en pak haar hand. Ze volgt mij naar ‘haar’ hoek en kijkt mij vol ongeloof aan dat ik die hoek echt speciaal voor haar heb laten reserveren. Ik grijns en fluister in haar oor dat zij de enige is vandaag die daar gebruik van mag maken. Rode blosjes verschijnen op haar wangen, voor mij het teken dat het goed is zo. Ik knik naar de hoek en zeg haar hoe ik haar wil hebben, eerst maar eens even rustiger worden.

Ze staat er enigszins ongemakkelijk in de hoek, van een afstandje houd ik haar in de gaten. Na een paar, voor haar, veel te lange minuten streel ik over haar rug als geruststelling. Ik pak haar hand en neem haar mee naar een stoel. Een klopje op mijn been laat haar over mijn schoot heen vlijen. Ze probeert zo comfortabel mogelijk te gaan liggen, niet gemakkelijk als je half voorover hangt. De eerste klappen met mijn hand vallen neer op haar veel te witte billen. Ik voel haar spieren samentrekken, ook al probeert ze geen kick te geven. Gestaag ga ik verder en laat mijn hand neerkomen op haar zitvlak, zodat ze achteraf ook nog wat plezier heeft.

De kleur begint langzaam aan te veranderen van lichtroze naar iets donkerder. Ze begint het moeilijker te krijgen met stil liggen, dus besluit ik om nog even door te gaan, net een tikkeltje harder. Ze houdt haar adem in om het beter te kunnen doorstaan, de slagen regenen verder op haar billen. Ik stop even om haar bij te laten komen en laat haar de paddle uit de hoek halen. Ik zie haar met haar ogen rollen als ze de tekst op de paddle bekijkt: Enjoy!