Spanking in je relatie, met toestemming erbuiten of stiekem elders?

Hi allemaal,

Ik ben even benieuwd. Spanking is nog steeds een taboe onderwerp. In zijn algemeenheid, maar ook in relaties is het soms een onbesproken (taboe) onderwerp. Hier bedoel ik mee dat 1 van beide in de relatie behoeften heeft op het spankingvlak, maar hier niet voor uit durft te komen of er wel voor uitkomt en de 'deksel op de neus krijgt'. Om dan toch invulling te geven aan die prangende behoefte, gebeurt het wel dat er buiten de deur wordt gezocht naar mogelijkheden. Soms komt het zelfs zover dat een relatie op de klippen loopt als gevolg van frustraties voortkomend uit het niet kunnen invullen van prangende behoeften op het spankingvlak.

Hoe is dat bij jullie? Zijn er hier mensen die thuis tegen onbegrip aanlopen? Zijn er mensen die buiten de deur met spanking aan de gang zijn (met toestemming of stiekem?).

Groet,
P.

Op het moment een actueel onderwerp voor mij.
Ik heb het besproken maar ik ben blijkbaar een type dat enkel de meest vanilla mannen aantrekt, of wellicht is het mijn gebrek aan overredingskracht.

Ik wil heel hard doen alsof het dan ‘oke’ is om er verder niets mee te doen, wellicht later nog eens proberen. Maar ik ben hard bij mezelf aan het nadenken of mij dit gelukkig maakt.

Ik ga niet buiten de deur, behalve als dit in overleg is. Maar dat is ook weer een lastig iets.

Goed onderwerp HeerPee. Voor de degene die mij nog niet kennen, ik ben Henri, 49 jaar oud en mijn hele leven al spanko, wat ik mijn fetish noem. Op mijn 25e pas uit mijn eigen taboesfeer gekomen dat het meppen op vrouwenbillen een levensbehoefte is voor mij. Toen was ik al samen met mijn partner. En zij is vanilla. Dat was dus wel een dingetje. In de loop der tijd heeft mijn fetish een plaats gekregen in onze relatie. Het is geven en nemen en een relatie gaat verder dan alleen mijn fetish. Ik heb aangepaste slaginstrumenten gemaakt en het is geen hardcore. Uitstapjes heb ik wel gemaakt in begeleiding van andere vrouwen. Maar vaak vond ik die vrouwen te afhankelijk of hadden eigenlijk problemen met zichzelf. Met alle respect, maar daar val ik niet op.
Ik vind het een leuke en goede topic om verder te chatten.

Dank Henri en lot.

Ja voor mij ook een fascinerend onderwerp. Heb als vrijgezel de luxe gehad leuke spankingcontacten te hebben kunnen onderhouden. Ik heb dit ook gedaan (buiten de deur) tijdens een lange vanilla relatie. In mijn huidige relatie zijn zaken helaas ook onbespreekbaar. Initieel had ik ook de intentie niet buiten de deur te gaan kijken. Ik word alleen weer zo enorm onrustig van het wegdrukken van mijn prangende spankingbehoeften.

Groet,
P.

Ik ben een Nederlandse man en ik houd ook heel erg van spanking, zowel geven als nemen, en ik ken nog steeds mensen uit de scene. Van mijn 25e tot 48e was ik een echte spanking addict. Maar ik heb een zwaar ongeluk gehad tijdens het paardrijden en daardoor heb ik een zware hersen infarct gekregen .. jaren gerevalideerd, en nog steeds zijn er nog problemen met mn gezondheid daardoor.

Maar het spanking gen gaat nooit over Dus ik spank mijn verliefde slash vrouw af en toe op haar billen, en dat vindt ze niet erg, als ze opgewonden is kan ze de kletsen wel verduren. Mijn eerste vrouw vond het vreselijk en daardoor heb ik met heel veel vrouwen een stiekeme spanking relatie gehad, maar met Caroline, mijn huidge vrouw, taal ik er niet naar We zijn gelukkig samen, ookal dreigt ze gekscherend met het cigarenknippertje wat we in Cuba hebben gekocht, en dan zegt ze "je weet het he, een stiekeme vriendin en..."

Mijn screen name is LordThomas overigens .. en dit is een leuke interessante discussie over spanking

Mijn screen name is LordThomas overigens .. en dit is een leuke interessante discussie over spanking

Ik heb momenteel geen relatie.
Mijn vorige relatie was mijn ex absoluut geen spanker.
Hoe ik ook uitdaagde hij pakte het niet op, en zo groen als ik was durfde het ook niet aan te geven dat ik er behoefte aan had.

Nu heb ik een externe begeleider (Dom) en als ik weer een relatie zou krijgen dan hoop ik dat het iemand is die voor spanking open staat en het liefste zelf de klappen wil geven.

Voor mij is stiekem buiten de deur echt geen optie. Ik heb een ontzettend lieve man, hij weet van mijn spanking-behoefte, maar kan daar weinig mee. Hij is daar wel anders in geworden in de loop van de tijd. Toch kan hij niet voldoen aan wat ik graag zou willen. Ik heb eerder een externe D. gehad. Daar wist hij ook van en dat vonden we beiden heel erg prettig. Hij heeft er wel een tijdje over gedaan om dit niet te zien als "vreemd gaan". Voor mezelf is dat ook erg lastig geweest. Stiekem zou voor ons allebei voelen als vreemd gaan en ons ons huwelijk kosten. Dat wil ik absoluut niet, daarvoor hou ik veel te veel van hem.

Dag HeerP en anderen,

Ik herken je opmerking dat spanking nog steeds een taboe is en dat dit onbespreekbaar kan zijn in je huidige relatie. Wat ik mij ook kan voorstellen, is dat Kim het niet aandurft om deze behoefte aan te geven.
Ik was in deze situatie enige relaties en decennia geleden. Met lange pauzes en gestotter heb ik toen verteld dat ik graag klappen op haar achterwerk wilde geven met als reactie: ‘die hobby van je. . . .”
Ik heb toen buiten de deur aan spanking gedaan zonder dit te melden. Dit gaf toen te veel spanning en verdriet. Ik heb mij voorgenomen dit niet meer zo te doen.
Nu heb ik een allerliefste partner, waarmee ik veel spanking hebt beleefd, ook in een groep. Maar zoals andere vrouwen boven de 50 of 55 ook wel eens melden: haar behoefte en incasseringsvermogen is sterk gedaald en zelfs tot een bijna-nulpunt gekomen.
Wat we nu wel doen, is openlijk spreken over wat we gaan doen met deze situatie; ik onderneem alleen iets na overleg en instemming. Om met Puk te spreken: geen stiekem gedoe.
Succes met deze SM-vanille-spanning.

Ik heb geen relatie, en ik denk dat ik niet zou kunnen aarden in een relatie waar spanking geen onderdeel van is.
@ Puk: Je zei dat je eerder een begeleider had, en dat het ook voor je man oké was... mag ik vragen waarom die begeleider niet meer in beeld is?
Zelf zou een spankingcontact buiten mijn relatie niet werken, en al helemaal niet stiekem...

Op een gegeven moment werd de communicatie tussen hem en zijn vriendin (subzusje zeg maar) steeds slechter. We zaten niet meer op één lijn en ik kon steeds minder goed echt mijzelf zijn. Daar hebben we wel over gesproken en gemaild, maar uiteindelijk werd alles wat ik aangaf zo verdraaid en alleen bij mij gelegd dat ik er een punt achter gezet heb. Ik voelde me totaal niet meer gezien en gehoord en dat heb ik genoeg meegemaakt in mijn leven. Wat de boel compliceerde was dat hij ook autistisch is en zij ADD heeft. Ik ben in die periode ook veel met mijn eigen ontwikkeling bezig geweest en die groei konden zij, denk ik, niet volgen. Ik heb ook fouten gemaakt in deze, maar dat alles wat ik zei niet waar was en meteen zo verdraaid dat het hun schuld niet was maar de mijne en daar geen gesprek over mogelijk was, was voor mij de grens. Ik kan heel goed mijn fouten toegeven, maar kan er niet tegen als de ander geen verantwoordelijkheid neemt voor zij/haar stuk.

Wat jammer dat het zo is afgelopen, puk... :-(

Dat was zeker jammer ja, heb het er ook best even moeilijk mee gehad. Maar dit was niet de eerste keer dat het gebeurde. Ben elke keer blijven zoeken naar een oplossing en geprobeerd in gesprek te blijven. Dit was gewoon de druppel. Had geen zin om wéér het boetekleed aan te trekken en over mijn grens te laten lopen.