Wat voor spanking doet het voor jou?

Hier op dit forum hebben we (neem ik aan) allemaal een spanking fetisj gemeen.
Maar wat voor spanking is het nu helemaal voor jou?

Is spanking voor jou een klein onderdeel van BDSM? Leuk maar toch niet het belangrijkste. Of is het iets wat hoort bij je seksuele beleving?
Ben je gewoon een masochist(e) en zoek je pijnprikkels? Is het iets wat je relatie compleet maakt? Heb je vooral iets met disciplinaire spanking? Of is het van alles wat?

Eigenlijk wilde ik een poll maken, maar ik denk dat een gesloten vraag geen recht doet aan de hoeveelheid antwoorden die hierop te geven zijn.

Maar natuurlijk zal ik beginnen met zelf een poging te wagen te vertellen wat het voor mij is. En dat is eigenlijk nog niet zo simpel. Spanking is voor mij niet meer weg te denken uit mijn leven, dat is een ding wat zeker is. Met ruimere BDSM zaken heb ik minder, maar ik zou ook liegen als ik zou beweren dat ik er helemaal nooit iets mee heb. Dat hangt dan en beetje van de situatie en mijn Dominant af. Maar ik kan heel goed zonder BDSM, maar eigenlijk niet zonder spanking. (voor het gemak beschouw ik nu spanking als een apart onderdeel en niet horend bij BDSM, om de discussie te vergemakkelijken).

Spanking werkt voor mij als stress relief, het kan me kalmeren en het kan me ook juist oppeppen. Het kan me milder maken en mijn hoofd eens lekker leeg maken, zodat ik later beter in staat ben alles op een rijtje te zetten.
Het maakt het me mogelijk me over te geven (iets wat ik verder maar slecht kan) en een ander de touwtjes in handen te laten nemen. ik hoef even niets te beslissen en mag dat zelfs niet.

Op dit moment heb ik geen relatie, toen ik die wel had kon je aan onze spanking beleving goed aflezen hoe het er met de relatie voor stond. Veel spanking=goede relatie weinig spanking=relatie problemen (op wat voor manier dan ook). Nou kan ik me trouwens nog best voorstellen dat ik verliefd word op een vanilla man en een goede relatie kan hebben zonder spanking als hij me vrij zou laten een begeleider externe Dom of wat dan ook te hebben. Maar dat is niet iets wat ik bewust op zou zoeken.

Ik weet dat er vrouwen zijn die zeggen dat een disciplinaire spanking voor hen absoluut helemaal niets erotisch heeft. Voor mij is dat niet het geval. Fantaseren, anticiperen, dat heeft voor mij zeer zeker wel een erotische lading. Maar dat heb ik dus alleen voor- en achteraf.

Een hard pak slaag voor straf heeft dat op het moment zelf echter nooit. Ik verheug me altijd op mijn afspraken met mijn Dom, ik vind het fijn hem te zien, de hele setting vind ik prettig en spannend maar o wee de klappen. Ze vallen toch altijd weer tegen. Als hij begint wil ik altijd dat hij meteen weer stopt. Als hij stopt (voor een pauze) wil ik dat hij weer doorgaat. Ik wil dat hij hard slaat, behalve op het moment dat hij het echt doet. Ik zit in een soort emotionele stroomversnelling. Er gaat tijdens zo'n sessie van alles door me heen, maar eigenlijk nooit iets seksueels. Ik kan me onderdanig voelen, klein, stout, opstandig, enz enz alles maar niet opgewonden.

Ik ben erg benieuwd hoe het voor jullie is. Uiteraard ben ik ook benieuwd naar reacties van Dominanten.

Ik herken veel in dat laatste deel. Ik heb het soms ook gewoon nodig. Maar op het moment zelf doet het gewoon pijn en wil je dat hij stopt. Als hij dat zou doen, zou het niet genoeg zijn, omdat het mijn hoofd dan niet leeg maakt of eventuele negatieve gevoelens dat het me toch niet lukt omzet in: ik kan het en ik ga het doen ook!

Ik denk dat ik misschien wel zonder spanking zou kunnen, als het echt zou moeten. Ik zou het echter niet willen. Het zorgt dat ik beter in mijn vel zit en het helpt me. Ik merk het ook als ik er weer aan toe ben. Ik word onrustig en begin te stuiteren.

Andere bdsm heb ik nooit fantasieën over gehad, maar sommige dingen wil ik wel proberen met de juiste partner. En dat lijkt me ook wel spannend, maar tegelijkertijd ook wel een beetje eng, omdat ik dan weer een groen tomaatje ben op dat gebied. Ik weet niet precies wat het inhoudt en wat het met mij gaat doen. Maar er is maar 1 manier om daar achter te komen.

In de eerste plaats maakt het me rustig, meestal. Verder vind ik het lastig onder woorden te brengen wat het met me doet, want behalve de rust in m'n koppie zijn er nog wel meer bijwerkingen (behalve natuurlijk zere billen )
Op de een of andere manier kan een goed pak slaag een soort "kick start " zijn, het krijgt me op een plek in m'n hoofd waar ik zonder ook wel kan komen, maar wat me dan veel meer moeite en tijd kost. Op het moment dat de ander zegt: "sukkel, waar ben je nou mee bezig" heb ik dat zelf ook al een keer of tig gedacht, maar er verder niets mee gedaan. Een behoorlijk pak slaag zorgt er dan meest voor dat ik weer een soort in m'n versnelling schiet en ga doen wat ik wil/moet doen. Ik zou zonder spanking ook wel op dat punt komen, maar het kost me dan veel meer tijd en vooral moeite. Wat dat betreft zorgt het er gewoon voor dat ik de kleine gevechten die ik regelmatig met mezelf heb wat sneller win.
Dat komt echter niet alleen door de klappen, maar zeker ook door het gesprek. Zonder het praten zou het effect zeker niet zo sterk zijn (denk ik). In een gesprek met m'n begeleider worden dingen voor mezelf vaak ook duidelijker. Zo heb ik in de bijna 2 jaar dat ik hem nu ken heel wat patronen bij mezelf ontdekt die er voor kunnen zorgen dat ik het voor mezelf onmogelijk maak. Nu ik me bewuster ben van die patronen is het ook makkelijker ze te doorbreken, maar ik had die patronen niet ontdekt als er op zo'n avond alleen maar geslagen zou worden.
Verder blijft het me ook steeds weer verbazen hoe dat met pijnbeleving zit bij mij. Op het moment dat ik heel dwars/druk/chaotisch ben kan ik heel veel hebben en duurt het ook veel langer voor ik op het punt van ok ok ik doe het al ben dan wanneer ik al wat rustiger ben en meer het gevoel heb dat het wel ok gaat. Dan lijkt het allemaal veel sneller veel meer pijn te doen, terwijl ik me niet voorstel dat mijn Dominant op dat moment harder slaat ofzo. Het blijft een raar iets, waar ik me over kan blijven verbazen (ik denk ook niet dat dat ooit over gaat).
Dit zijn nog maar een paar puntjes van wat het met me en voor me kan doen, de andere dingen kan ik nog niet echt verwoorden eigenlijk, maar het komt er op neer dat het me een goed gevoel geeft en me sterker maakt.

Wat voor spanking het voor mij doet....best lastig want dat verschilt per dom.

DIsciplinaire spanking maakt mijn hoofd leeg, laat me nadenken over wat ik wel/niet gedaan heb, hoe ik het verder aan moet pakken. Bij dit soort spanking kan ik me zeer nerveus voelen van tevoren, omdat ik dan bang wordt voor de gevolgen die er niet geweest waren als ik gewoon gedaan had wat ik had moeten doen. Bij mij is dit niet direct een sexueel gevoel, soms kan het wel, maar ik houd expres zodra het om echt belangrijke zaken gaat het zo dat er echt om datgene straf uitgedeeld wordt en dat niet in combi gaat met sex en bdsm en echt heel vernederende poses ofzo. Het verschilt daarin heel erg met wie. TOen ik een begeleider had, die hield ik echt op afstand, puur studie verder niet, ik had er echt geen andere gedachten bij dan straf voor mijn fouten. Met de dom die ik nu ken heb ik een andere band, en wanneer het om echt essentiele zaken gaat is er altijd puur straf, daarna kan het wel anders lopen en lekker knuffelen achteraf is nooit verkeerd. Maar als me straf te wachten staat durf ik hem amper aan te kijken, hoe graag ik hem ook in zijn armen wil vliegen, ik schaam me al als ik zijn blik zie, juist meer hoe liever hij kijkt en doet tegen me. TOch wekt de gedachte aan wat me te wachten staat wel fanatsien op

Ik ken wel bdsm gevoelens, en kan ook in die zin spanking koppelen aan mijn fantasie. Samen met mijn dom kan ik heel veel fantasie bespreken en daarin komen we erg overeen. Die gaan verder dan disciplinaire spanking, maar ik zou niet anders willen dat de straf daarbij komend spanking geralateerd is. Dus spanking blijft altijd een groot onderdeel van die keren dat we zo spelen. In die sfeer ben ik wel echt meer sub dan anders voor mijn gevoel. Maar zolang de spanking niet wordt uitgebreid met zweepjes en heel pijnlijke andere dingen blijft, doet het uitwerken van mijn en onze fantasien op deze manier me heel veel.

Ik zou niet weten of ik wel of niet een relatie met een vanilla kan hebben. Natuurlijk kan het wel, maar of ik spanking kan vergeten, ik ben bang dat het erg lastig is. En ik ben gek op de manier waarop iemand me aankan kijken veranderend van lief naar boos, de veranderingen in zijn stem en de dreiging die altijd boven mijn hoofd hangt, bij de man met domgevoel.

Wat voor spanking het voor mij doet?

In mijn beleving gaat het erom dat ze in paniek raakt, wanhopig wordt, "een beetje dood gaat" (zoals iris dat ooit zo mooi zei), met als ultieme einde heel hard huilen. Het gaat me er daarbij om "het korstje eraf te pellen", de verdediging af te breken, om haar zonder enige barrière te krijgen.

Maar in het echt mag ik ook graag gewoon twee vuurrode billen zien. Het fysieke element doet me ook heel veel. En wat me fysiek qua houding veel doet is de klassieke situatie van met ontblote billen over de knie (over de schoot, eigenlijk), liefst met een arm op de rug uit de weg vastgeklemd, en haar hoofd naar beneden.

ik denk eigenlijk dat het niet een bepaald soort spanking ofzo is, maar het feit dat ik me vol vertrouwen aan een ander kan overgeven. Me niet hoef in te houden, een heel belangrijk deel van mezelf kan laten zien zonder me daarvoor te schamen. Door me als sub op te stellen mijn liefde of gevoelens, mijn overgave kan tonen aan hem door ook voor hem fantasie tot werkelijkheid te maken en door hem mij te laten corrigeren. Ik denk dat dat het voornamelijk is wat het doet voor mij. (heb ik dat zo duidelijk gezegd?)

yun schreef:

mijn overgave kan tonen

Jouw beleving is dus echt essentieel anders dan de mijne. Bij mij gaat het er juist om dat het zo heftig is dat je niet meer kan kiezen of je het wel of niet wil tonen. Mijn beleving zit dichter bij verkrachting, denk ik, erg als dat is.

Maar goed, wat doe je d'r an? Beleving is beleving.

W schreef:

Bij mij gaat het er juist om dat het zo heftig is dat je niet meer kan kiezen of je het wel of niet wil tonen.

Ik vind dat ook heel mooi en intiem! Maar net zo goed geniet ik van een zachte, knuffelige pyjamaspanking. Eigenlijk houd ik van alle spankings, geloof ik, zolang de man (of vrouw) in kwestie maar écht dominant is. Als dat ontbreekt, dan kan het een leuk grapje zijn, maar mist de magie...

Verder ben ik echt verslaafd aan de fysieke kick. Zonder te tellen eindeloos met een houten plak - dan kom ik in de roes die hierboven ook al zo mooi beschreven staat. En ja, voor mij is dat ook erg erotisch!

zofia nina schreef:

Eigenlijk houd ik van alle spankings, geloof ik, zolang de man (of vrouw) in kwestie maar écht dominant is.

Ik weet eigenlijk niet precies wat dat betekent. Meer bdsm-georiënteerde Doms hebben vaak de neiging dat onderscheid te maken, vooral in neerbuigende zin naar anderen toe (ik haat dat!) Maar ik begrijp het dus niet echt. (Net als "goed in bed", dat snap ik ook niet. Wat zou dat kunnen betekenen?)

Ik denk dat mensen die mij echt kennen mij vast niet als écht dominant zouden aanmerken. Zelfs niet zij die ik over de knie heb gehad. Terwijl mijn spanking-fetish toch zéér diepgeworteld is, hoor!

Wat een vlugge reactie - leuk! En ik vind het wel interessant om hierop door te gaan. Dominantie is namelijk iets wat ik ervaar als een *klik*. Als iemand me op een bepaald manier aankijkt, dan schiet ik als het ware in mijn subzijn. (Wat in de echte wereld soms best lastig is!) Maar als iemand mij wil slaan die zelf nog heel onzeker is, dan kom ik daar niet, dan blijf ik er helemaal bij, kan ik me niet aan diegene overgeven.

Misschien is het woord Dominant inderdaad teveel bdsm voor wat ik bedoel en het is ook niet zo dat de mensen die dat voor mij zijn het per se ook in het dagelijks leven zijn. Het gaat erom dat ik de grens van spelletje over ga en mezelf helemaal durf te laten gaan, denk ik.

En over goed in bed: dat is denk ik net zoiets. Ik vind iemand goed in bed als hij doet wat ik lekker vind, als hij zelfverzekerd is en open staat voor nieuwe dingen. En die drie eigenschappen kun je eigenlijk ook invullen bij wat ik eerder deze avond aanmerkte met 'een échte Dominant'.

Verduidelijkt dit iets? *vroeg zij onderdanig*

Een vraag met vele aspecten en mogelijke soorten reacties. Het lijkt me leuk om over een aantal onderwerpen een poll te lezen [of er zelf eentje te maken].
De soort spanking: met mijn vriendin deel ik een erotische /;sexuele spanking, soms met een groep een plezier- of onspanningsspanking [als dat begrip bestaat] heel soms een strafspanking [bij begeleiding]. Ik gooi een link naar deze onderverdeling erin.
http://www.billenkoek-info.be/types_spanking.htm

Overigens gebruikt Dick Visser in p. 100 e.v. de termen “recreatieve en sociale SM en de vorm van “therapeutiserende SM”.
Het begrip stress relief spanking lees ik wel eens; hoe vertaal je dat? Wat ik merk, is dat ik me helemaal concentreer op de persoon die ik onder handen neem; een concentratie die je kunt vergelijken met muziek maken of op snelheid door het zwembad schieten [snelheid wordt met het jaar wel lager]; de onderdanige zegt soms na afloop een “rozig sauna-gevoel te hebben; is dat ermee te vergelijken?

Wat W en Yun noemen, gaat voor mij ook op: het is mooi om naar 2 vrouwenbillen te kijken, zeker als deze vuurrood geworden zijn; en het is fantastisch als iemand zich helemaal aan je overgeeft en toevertrouwt.
Spanking “een klein onderdeel van SM’; die vraag komt me bekend voor, van Subrosa. Laat ik zeggen: een groot onderdeel.
Ja, spanking maakt mijn relatie compleet, maar mijn relatie zou echt incompleet worden zonder de overeenkomst in maatschappelijke oriëntatie en in andere gezamenlijke hobbies.
Groet
Rein

Ik vergat nog even te citeren uit statistieken of “mini-onderzoek”.

165 britten beantwoorden op hun website de vraag:
“welk soort spanking wil je graag geven of ontvangen?”
36% antwoordt: strafspanking;
49% doet het voor het plezier of de erotiek.

Op Daphne geven 30 mensen hun stem.
Voor 40% kan de spanking soms opwindend zijn en soms als straf fungeren, dus afhankelijk van de situatie;
56% wordt opgewonden van het geven of krijgen van spanking, danwel het zien of erover lezen.
Voor 3% is het puur straf. Dat laatste percentage is lager dan ik verwachtte.

Groet van Rein

Mijn spankingfetisj is al sinds jaar en dag (vanaf het moment dat ik interesse in leden van het andere geslacht begon te vertonen, denk ik, daarvoor was het anders) met name het spanken binnen een liefdevolle relatie tussen man en vrouw. Waarbij in mijn optiek de man de mepper is en de vrouw de geslagene.

In fantasie vind ik het erg spannend wanneer haar leven echt bepaald wordt door Hem, maar in werkelijkheid zou ik dat niet willen en kunnen waarmaken. In werkelijkheid kan dat maar tot op zekere hoogte wat mij betreft en daarbij moet je dan ook nog compromissen sluiten met je partner, natuurlijk, omdat wat Hij wil even belangrijk is. Maar dat terzijde.

Het gaat mij er in de fetisj om, dat Hij haar slaat omdat het goed voor haar is en/of omdat ze stout of ongehoorzaam is geweest. Hij weet haar daarbij in alle gevallen te overtuigen van het nut en de noodzaak van het pak slaag in kwestie. Het verbale element (en lichaamstaal natuurlijk) speelt daarbij dus ook een grote rol. Er wordt, behalve als het echt lik-op-stuk is en de reden voor iedereen duidelijk, altijd eerst uitgebreid gesproken over de reden van het komende pak slaag en ook wat er gaat gebeuren wordt meegedeeld. Pas wanneer Hij ervan overtuigd is dat zij begrijpt en accepteert waarom zij geslagen moet worden, wordt er tot actie overgegaan.

De overgave in het geheel is ook iets wat mij aantrekt. Daarom vind ik het ook spannender te fantaseren over gedwee te gaan liggen/staan/knielen om je klappen in ontvangst te nemen dan over vastgebonden worden. Dat brengt in mijn ogen meer dwang met zich mee (waarvan ik me kan voorstellen dat dat het voor sommigen juist spannender en intenser maakt), terwijl ik de vrijwillige medewerking juist zo opwindend vind. De dame in kwestie is het eens met wat er gaat gebeuren en probeert het daarom zo goed en zo kwaad als dat gaat te ondergaan. De dreiging van vastbinden als ze niet stil ligt/zit/staat of tegenwerkt kan er wel zijn, met bijbehorende consequentie: extra en hardere slaag.

Ook tijdens de straf wordt er wat mij betreft nog gesproken. Nooit boos, maar altijd streng en liefdevol. Hij weet dat hij haar pijn doet, heeft daar in zekere zin ook moeite mee, omdat hij zo veel van haar houdt, maar weet dat het de beste remedie is. Hij kan daarbij uiteraard wel genieten van het uitzicht en haar reacties. Maar hij vraagt intussen hoe het met haar gaat, spreekt haar bemoedigend toe, verifieert of zij beseft waarom zij dit krijgt, etcetera. Het liefdevolle aspect en zijn begrip doet verder niets af aan de strengheid van het pak slaag. Zij krijgt gewoon wat ze verdient - en dat is in mijn fantasietjes nooit mild... De klappen beperken zich overigens niet per se tot billen in die fantasieen, maar blijven wel enigszins in die regio, om het zo maar te zeggen.

Uberhaupt ben ik misschien wel redelijk verbaal ingesteld, want ik kan een fantasie al heel spannend vinden waarin uitsluitend tussen de partners wordt besproken of er een nieuw instrument of een speciale strafstoel zal worden aangeschaft.

Vroeger fantaseerde ik eigenlijk nooit over in de hoek staan en zo, maar tegenwoordig vind ik dat ook wel een spannend aspect. Sinds ik het heb ervaren, denk ik. Wel kan ik ook fantaseren over het zitten op een vervelende ondergrond voor of na een pak slaag - dat is begonnen toen ik ooit ergens heb gelezen dat er in de 17e eeuw op scholen voor meisjes gebruikt werd gemaakt van een soort speldenkussen waar zij voor straf op moesten zitten. Op een school verfoeilijk, natuurlijk, maar in de fantasie prima bruikbaar... R/l-ervaring heb ik wat dat betreft alleen met een kokosmat... Pfff.

Ook spannend is de fantasie dat Hij op zakenreis is o.i.d. en zij intussen ongehoorzaam is. Per telefoon wordt besproken wat zij er (voorlopig) aan kunnen doen. Ook dan kan het zitten op iets oncomfortabels van pas komen... Of ze moet er gewoon elke dag twee keer een half uurtje op, om haar in het gareel te houden (omdat ze eerder slechte ervaringen hebben gehad met haar gedrag als hij er niet was om haar in toom te houden, bijvoorbeeld).

Hoewel ik ook richting andere bdsm kan fantaseren of spankings in andere settings, is dit toch wel mijn hoofdfetisj. Opvallend vind ik vooral dat het altijd een een-op-een-situatie is en plaatsvindt binnen een liefdesrelatie.

Mijn spanking fetish is er altijd al geweest...Als kind vond ik het onderwerp op je billen krijgen al errug interessant! En vanaf het moment dat ik seksueel actief werd heb ik altijd geslagen willen worden . Ik heb het alleen een heel lange tijd gelabeld als BDSM en ik kwam er pas later achter, via het oude Daphne forum, dat er ook zoiets was als echt disciplinaire spankings.

Mijn spanking fetish is vrij gevarieerd. Ik hou wel het meest van de illusie van echtheid, echte straf om echte vergrijpen. Ik hou daarbij echt van het hele klassieke plaatje, van het begin tot het eind. Standje, over de knie liggen, in de hoek staan en het liefst word ik tussendoor nog ergens aan men oor getrokken.

Verbale communicatie is voor mij wel essentieel tijdens de straf. Als er alleen maar geslagen wordt ga ik me al snel vervelen, dan wordt het voor mij echt alleen slaan. De combinatie van pijn en horen wat je fout gedaan hebt zorgt ervoor dat het werkt, bij mij dan iig.

Ik weet dat dat niet voor iedereen hier zo is, maar een groot onderdeel van mijn fetish is toch wel vernedering/schaamte. Ik gebruik zelf de laatste jaren het liefst het woord schaamte omdat vernedering wel gelijk heel negatief klinkt. Maar mijn fantasieën draaien ook heel erg om de machtsverhoudingen. En bij mij mag er best benoemd worden dat je als een klein kind straf krijgt.

En tenslotte, mijn absolute fetish is toch wel het onderworpen worden. Veranderen van een brutale, stoere vrouw in een snikkend klein gestraft meisje. En in mijn fantasie is het altijd super belangrijk dat ik wel weer lief gevonden wordt op het eind.

Grtz

isis

isis schreef:

En tenslotte, mijn absolute fetish is toch wel het onderworpen worden. Veranderen van een brutale, stoere stoere vrouw in een snikkend klein gestraft meisje. En in mijn fantasie is het altijd super belangrijk dat ik wel weer lief gevonden wordt op het eind.

Grtz

isis

Dat stukje echt *jammie* dat is zo heerlijk.

Ik heb nog geen echte ervaring, dus ik kan niet echt weten wat het met mij zou doen, maar ik denk dat het me zou helpen om mijn hoofd leeg te maken... Het lijkt me heerlijk (en tegelijk ook wel beangstigend) om de controle uit handen te geven, even zelf niets te hoeven/kunnen regelen en controleren.
Vroeger had ik bij het sporten een redelijk strenge trainer, ik heb jaren van hem training gehad, dus na een tijdje kende hij me ook wel, en af en toe, meestal op de momenten waarop ik sowieso al nukkig rondliep en het dus nog minder kon verdragen dan anders, bleef die me maar aansporen en stimuleren en liet hij me echt doorgaan tot ik niet meer kon en verder. Achteraf voelde ik me mentaal dan echt veel beter (fysiek was ik natuurlijk uitgeput). De reden waarom ik me beter voelde, is denk ik dat die trainer me mijzelf had laten ontmoeten. Als hij constant begint opmerkingen te geven en begint te pushen om me nog harder te laten werken op training, dan word ik op den duur gewoon echt kwaad, maar ik ben dan ook zo koppig om me niet te willen geven, me niet te laten kennen. Dus ga ik door op koppigheid en doe ik dus eigenlijk precies wat de trainer wil (terwijl het voor ergens aanvoelt als protest: nee ik laat me niet doen, nee ik geef niet toe dat het lastig is). Maar omdat ik me niet gaf, liet hij me dan net wel nog extra doordoen, tot mijn koppigheid gebroken was (en dat is niet gemakkelijk!). Op het moment zelf, en als ik weer aan het begin van zo'n training stond, dan vloekte ik daarop en dan vind ik het echt niet leuk, maar achteraf voelde ik me altijd veel beter. (Die trainer kende me ook wel goed genoeg om dat op bepaalde dagen ook helemaal niet te proberen, dan had ik een andere aanpak nodig.)
Misschien raar om sport met spanking te vergelijken, maar ik denk dat als ik een goeie spanking krijg, die door mijn koppigheid breekt (en ik vrees dat het tegen dan al heel veel pijn zal doen), me mentaal wel beter zou kunnen laten voelen.

Of zie ik dit nu volledig verkeerd? Zijn er mensen die zich hierin herkennen?

Een bericht uit 2010, maar ik vind het toch leuk om te reageren.
Misschien is er iemand die dit leest en hetzelfde idee heeft.

Spanking is al bij mij sinds ik mij kan heugen.
Het concept dat mij het meest aanspreekt is het Spencer Spanking Plan, waar twee partners elkaar kunnen aanspreken op "misverstanden" in de relatie en elkaar kunnen straffen als consequentie.

Het is feitelijk zo simpel als het wordt omschreven en partners kunnen met elkaar afspreken welke omstandigheden voor een straf in aanmerking kunnen komen.
Rond deze afspraken kan er dan ook met elkaar worden overlegd en afgesproken hoe een melding aan elkaar dient te gebeuren en wanneer een straf moet worden voltrokken.
In principe komt het hele plan te liggen in de wensen en fantasieën van beide partners.
En het mooie is, dat als een regel niet werkt, deze in overleg aan wijziging onderhevig kan zijn.
Belangrijk is wel dat beide partners van elkaar accepteren dat de ander op enig moment het hoofd van de huishouding kan zijn en de partner op dat moment de onderdanige/gestrafte partij.
Hierbij is het niet nodig dat beiden switch-gevoelens hebben, maar wel simpel het geloof in het Plan en de wil om de partner - indien nodig - te straffen en natuurlijk de bereidheid hebben om ook zelf gestraft te kunnen worden.

In mijn ogen is dit Plan een geweldig en gegarandeerd concept voor een goede relatie.

Als ongebonden man van inmiddels 66 jaar zou ik graag een partner willen vinden die op deze wijze met mij de toekomst wil beleven.