Direct toen zij de hand op haar schouder voelde wist Annie dat het mis was. Ze merkte dat ze een blos op de kaken kreeg. Toen ze omkeek viel haar blik meteen op de zilverkleurige V die op het colbert van de potige beveiliger aangebracht was.
"Zou u misschien even met me mee naar achteren willen komen?" Het was weliswaar een vraag, maar niet een die haar een keuzemogelijkheid liet. Even overwoog Annie nog om snel weg te rennen, maar ze wist meteen dat ze op haar pumps geen schijn van kans had tegenover deze 'Big Jim'. Restte dus niets anders dan 'zo normaal mogelijk' te doen om geen verdenking op zich te laden. Terwijl ze met de beveiliger meeliep benijdde ze de klanten die bij de kledingrekken aan het neuzen waren. Verbeeldde zij het zich of wierp een oudere dame haar echt een schampere 'lekker-puh-blik' toe?
Het kantoortje was niet overdreven groot, maar bood naast een modern vormgegeven bureau toch nog plaats aan een zithoek met een naar verhouding iets te grote driezitsbank. Op de monitor van de pc die op het bureau stond waren beelden in groothoekperspectief van het winkelinterieur te zien. De chef, die achter het bureau zat, moet dus wel hebben gezien hoe zij met lingerie in de hand een paskamer in was gegaan, maar er zonder weer uit was gekomen. Diezelfde chef was inmiddels opgestaan en reikte Annie zijn stevige bouwvakkershand. "Adriaanse is de naam - gaat u zitten mevrouw", zei hij en wees uitnodigend naar een stoel van de zithoek. Zelf nam hij tegenover haar plaats.
Even was het stil, en keek Adriaanse Annie vorsend aan.
"Ik heb de indruk dat u - om het zo maar even te zeggen - met meer lingerie in de hand de paskamer in bent gegaan dan waarmee u er uit kwam. Sterker nog: u kwam helemaal zónder lingerie in de hand de paskamer weer uit."
"Het spijt me - ik heb die lingerie in de paskamer laten liggen. Ik had het terug moeten hangen." Annie probeerde tegelijk berouwvol en stellig over te komen, wat niet echt lukte.
"Jaja", zei hij, en glimlachte om zoveel onnozelheid. Blijkbaar dacht ze dat haar smoes origineel was. "U begrijpt dat een medewerkster de paskamer heeft gecontroleerd, en daar geen slipjes of wat dan ook heeft gevonden." Na een korte, ongemakkelijke pauze vervolgde Adriaanse: "Frappant dat u het nodig hebt een loopje met de waarheid te nemen. Blijkbaar hebt u iets te verbergen - misschien zelfs letterlijk?"
"U denkt dat ik al die slipjes heb aangetrokken?" Annie probeerde gekwetst over te komen, wat ook al niet echt lukte.
"Wellicht", antwoordde Andriaanse. "Kijk mevrouw - ik ben niet gerechtigd u te vragen zich hier uit te kleden, maar van diefstal wordt hier zonder uitzondering aangifte gedaan, en de politie heeft wel de bevoegdheid om u te fouilleren."
Annie bewoog ongemakkelijk op haar stoel heen en weer. Had ze zich maar niet opnieuw laten verleiden, verweet ze zichzelf. Maar nu was het dus te laat.
"Zou u eens even willen gaan staan?"
"Waarom?"
"Mevrouw!?" De chef kwam iets naar voren in zijn stoel. Terwijl hij haar strak aankeek klonk zijn stem gebiedend. Met zijn staalblauwe ogen trok hij haar als het ware haar stoel uit.
"Draait u zich eens om." Ans gehoorzaamde. Ze stond nu met haar rug naar Adriaanse toe, en voelde zijn ogen op haar fraai geproportioneerde billen rusten.
"Tilt u uw shirt eens op."
Annie gehoorzaamde met tegenzin. Haar bolle legging liet niets te raden over.
De beveiliger, die bij de deur was blijven staan, gniffelde. Na een knik richting het bolle achterwerk van de vrouw glimlachte hij veelbetekenend naar de chef, die - uiteraard - ook zonder die hint van Kramer wel doorhad wat er gaande was. Annie zag dit allemaal natuurlijk niet, maar voelde intussen wel diepe schaamte opkomen over het gênante tafereel waarin ze terecht was gekomen. Daar stond ze dan, als een klein stout meisje met een volle poepbroek, wachtend op wat er komen ging.
"Er kunnen hier twee dingen aan de hand zijn", klonk het na een poosje achter haar. "Óf u draagt een stevige incontinentieluier, óf u hebt veel meer ondergoed aan dan te doen gebruikelijk. Ik stel voor dat we de politie even laten komen want ik vertrouw dit niet. Kramer - wil jij even bellen?"
"Nee, in godsnaam NEE!" Annie had zich opeens bliksemsnel omgedraaid, en was in één klap uit haar rol van de onheus bejegende dame gevallen.
"Mevrouw toch. Waarom plotseling die heftigheid?" Adriaanse leek verwonderd.
Het kon Annie nu niets meer schelen. Ze was toch al verloren, dus kon ze nu maar beter open kaart spelen. "Ik ben al een aantal keren betrapt, en de rechter had me zelfs gewaarschuwd dat het me bij een nieuwe aangifte op een strafblad zou komen te staan."
"Een kleptomaan dus", verzuchtte Adriaanse. "Maar wij zijn wel verplicht om aangifte te doen mevrouw. Daar bent u zelfs door middel van bordjes in de zaak voor gewaarschuwd."
"Meneer alstublieft! - als ik een strafblad krijg ben ik mijn baan kwijt. En hoe moet ik dat mijn man vertellen? Die wordt razend! Alstublieft - ik heb nog liever dat u mij persoonlijk straft dan dat u justitie erbij haalt. Alstublieft!"
Dat laatste klonk de chef zeker niet onaantrekkelijk in de oren, maar hij wilde niets laten merken van zijn opkomende gretigheid om haar persoonlijk op haar ronde billen te straffen.
"Mevrouw - dat kan ik niet maken. Niet tegenover u, niet tegenover mijn personeel, en zelfs niet tegenover mijn clientèle. Dit is geen goedkope SM-studio."
"Maar het kan toch binnenskamers blijven. Niemand hoeft het verder toch te weten. U straft mij gewoon, vertelt niets tegen het personeel, en laat de politie erbuiten. En na de straf ga ik gewoon naar huis alsof er niets gebeurd is."
Ironisch genoeg was het Annie zelf die met haar voorstel de ideale situatie creëerde voor een flinke spanksessie: niemand van buiten mocht ook maar iets merken, noch tijdens, noch na de voltrekking van de straf.
"Oké mevrouw. Maar u moet wel weten waar u aan begint, want ik zal er geen gras over laten groeien. Ik heb hier zelfs een getuige", hij wees naar Kramer, "zodat u mij later geen verwijten kunt maken. U geeft bij dezen aan dat u uw straf accepteert?"
"Ik weet waar ik aan begin en…" - kleine weifeling in haar stem - "ik accepteer mijn straf."
Er volgde een korte stilte. Adriaanse voelde dat hij haar in zijn macht had, en daar genoot hij van. Over de straf die hij Annie zou geven hoefde hij niet lang na te denken. Hij stond op, liep langs de vrouw heen en nam plaats in het midden van de driezitsbank.
Vervolgens wenkte hij haar met zijn vinger. "Komt u maar even bij me staan." Annie liep langzaam naar de bank toe. Toen ze bij de chef stond klopte hij op zijn bovenbenen.
"Komt u maar eens even bij mij over de knie liggen mevrouw." Annie aarzelde.
"Ja maar…"
"Niets te ja maar! U hebt uw straf geaccepteerd." Kramer keek Adriaanse vragend aan en stak zijn hand reeds uit naar de telefoon. Annie kleurde tot diep in haar nek, en ietwat ongemakkelijk boog ze zich voorover en ging over de schoot van Adriaanse liggen. De chef keek goedkeurend naar de ronde billen die nu nog in zo veel lagen lingerie verpakt zaten. Hij schikte haar een weinig, en legde zijn rechterhand op haar bips.
"Ik ga jou - kleine stoute dievegge - een ouderwets pak voor de broek geven: vijftig ferme tikken. Daarna gaat de legging uit, en krijg je op iedere volgende laag een nieuw pak slaag. Het aantal tikken wordt bepaald door de prijs van het gestolen artikel. Ik hoop dus voor jou dat je niet een al te dure smaak hebt. Maar ik vrees tegelijk voor jou dat wij geen deel uitmaken van de Zeeman- of Wybraketen. Ben je klaar voor je eerste pak voor de broek?"
"Ja meneer Adriaanse", klonk het nu opeens een stuk minder zeker - ja, nederig zelfs.
"Goedzo. Komt ie!" Adriaanse hief zijn hand op, en het volgend ogenblik daalde een slagregen van ferme tikken op de dikke laag broekjes die de billen van Annie omhulde. Pof! pof! pof! pof! pof! pof!
"Ik zal het maar even extra stevig doen, want zo te merken moet ik door nogal wat lagen heen - kleine stoute meid met je dikke bips."
Oh, die vernederende manier van aanspreken! Opeens was zij in zijn ogen niet meer de cliënt die discreet doch onverbiddelijk door justitie berispt diende te worden, maar het kleine stoute meisje dat, liggend over zijn knie, van papa een flink pak voor de broek moest hebben. En papa leek er zelfs van te genieten.
"Zo doen we dat met kleine stoute meisjes!: over de knie voor een ouderwets pak op de billen! En dit is nog maar het begin."
Toen de vijftig stevige klappen op het achterwerk van Annie neergedaald waren, pauzeerde Adriaanse even. Hij wreef over haar bips, en klopte er een paar keer zacht op alsof hij een inschatting wilde maken hoeveel slipjes en onderbroeken Annie wel niet aanhad.
"Tjonge jonge - alsof ik hier een kleine baby met een dikke pamper over me heen heb liggen. Wel - het wordt geloof ik tijd dat we die baby maar eens laag voor laag gaan afpellen." Langzaam stroopte hij de legging om de bips van de arme Annie af.
"Zooo! Doe maar duur. Ons stoute meiske heeft als laatste een Falke Softmerino maillot aangetrokken, die wij voor slechts €34,00 in de winkel hebben liggen. En ik zie nu al dat daar meerdere slips onder zitten. Dat belooft een vuurrode bips te worden jongedame." De chef klemde Annie goed vast en begon meteen met een nieuwe reeks van ferme tikken. Pets! pets! pets! pets! Annie klemde haar kiezen op elkaar en kreunde bij iedere slag die haar ronde billen teisterde. Het leek wel of de chef veel vaker met dit bijltje had gehakt, zo meedogenloos ritmisch bewerkte hij haar bolle bips. Annie hijgde toen de 'slagregen' na de beloofde vierendertig petsen abrupt ophield. Tevreden kneedde en masseerde Adriaanse de geteisterde billen.
"Zo, we gaan maar eens kijken wat ons madammeke verder nog voor verrassingen onder de maillot in petto heeft." Geroutineerd stroopte hij de maillot af.
"Kijk 'ns an! De volgende laag is nog wel een Triumph Beauty Sensation! Vervelend voor jou dat deze lingerie bij ons €79,95 kost - afgerond dus tachtig stevige klappen voor de broek!". De stem van de chef klonk haast triomfantelijk, en na het noemen van de prijs ging hij weer los. Annie's kreunen klonk nu beduidend luider.
"Begint het al wat te jeuken jongedame?", vroeg Adriaanse vergenoegd. Pets! pets! pets! pets! - er leek geen einde aan de kastijding te komen. Ondertussen moest Annie nu ook denken aan de vijf slipjes die nu nog tevoorschijn moesten komen. Hoe zou ze dit ooit volhouden? Ze begon nu zelfs - mede door de zenuwen - haar blaas te voelen. Alsof de chef iets doorhad zei hij opeens: "En denk erom dat je niet als een klein meisje in de broek gaat plassen. Dan heb ik nog een heel andere verrassing voor je in petto."
Eindelijk: de tachtig snoeiharde petsen op de Triumph Beauty Sensation waren geïncasseerd. Even leek Annie op adem te mogen komen. En Adriaanse zelf kon nu ook wel een kleine pauze gebruiken. Daarna echter pakte hij voortvarend en vol nieuwe energie zijn taak weer op. "Haal je armen maar even door de schouderbandjes heen." Hoewel dat in liggende positie ietwat moeilijker ging, lukte dit toch, en weldra werd de Beauty Sensation langzaam naar beneden gedaan, en verscheen er een vrolijk gele Hummel Hipster. "Aha - ons meiske kan ook prijsbewust 'inkopen'; een tweepak van deze slips kost €24,95. Eens even kijken - verdraaid! Hieronder zit een zwart exemplaar. Vooruit dan maar - ik zal je matsen: op iedere slipje vijftien flinke tikken."
"Dat is niet eerlijk", kreunde Annie, "dan komt u op dertig uit in plaats van op vijfentwintig."
"Kleding stelen is zeker wel eerlijk", schamperde Adriaanse. "Tien extra tikken voor je dikke bips!", riep hij boos, en daar ging het weer. Veertig ferme klappen voor die arme billen, die nu echt in vuur en vlam stonden. Die man kon wel in de bouw hebben gezeten - zulke kolenschoppen had hij. En dat hij al die prijzen uit zijn hoofd wist! Hij was in meerdere opzichten geroutineerd.
Na deze sessie werden twee slips afgestroopt. "Zooo, zijn we al aan de blote billetjes toe, of heeft papa's kleine meid nog een paar broekjes aan?"
Ohh - die vernedering! Die gek had er werkelijk plezier in haar zo te behandelen, bedacht Annie zich. "Nee hoor - toch nog een broekje", triomfeerde Adriaanse. "Wat dacht je: ik wil mijn legging schoon houden als ik het in mijn broek doe? 'ns Even kijken: aha! - een Björn Borg Hipster - twee voor €37,95." Snel keek hij onder deze slip. "En ik zie dat je de tweede ook aanhebt. Gefeliciteerd! Alweer achtendertig tikken voor de broek. Hopla! komt ie!"
Het werd Annie nu echt te gortig: elk van de achtendertig flinke klappen werd beantwoord met een luid auw-geroep. Ze kon zelfs haar benen niet meer stilhouden, en begon hulpeloos te spartelen.
"Hou je beentjes stil, klein stout meisje, anders krijg je nog veel meer voor de bolle bips." Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Toch deed ze haar uiterste best hem te gehoorzamen, want veel meer billenkoek kon ze er echt niet meer bij hebben.
Na deze sessie, pijnlijker dan de voorgaande, omdat er immers steeds minder beschermingsmateriaal om de billen zat, werden beide slips vakkundig afgestroopt: eerst de zuurstok-roze slip, daarna de slip met lichtblauwe en zwarte, horizontale banen.
Wat overbleef was een Esprit G-string met schotseruitmotief van €17,95.
"Ohlala. Dat zijn een paar mooie rode billen! Je treft het niet juffrouw. Omdat je als eerste een string aangetrokken hebt krijg je nu dus eigenlijk een pak voor je blote billen. Maar daar blijft het niet bij, want aan het slot van deze spanksessie wilde ik je sowieso nog vijftig tikken op de blote bips geven. Dus dat wordt nog even afzien", lachte hij. Vervolgens daalden achttien snoeiharde tikken op de billen neer - arme, gekastijde billen waar zo'n kleine string geen enkele bescherming aan bood.
"Auw-auw-auw-auw-auw-auw!!", jammerde Annie. En waarvoor ze al was gaan vrezen gebeurde nu daadwerkelijk: ze begon druppelsgewijs urine te verliezen. Adriaanse had het onmiddellijk door. "Gadver!", riep hij verontwaardigd uit. "Je plast in je broek! Bah, vieze stoute baby. Ik zal je vijftig tikken extra voor je blote billetjes geven." Na de achttien tikken 'voor de string' rukte hij deze nijdig om Annie's rode billen weg en ging meteen verder met het bewerken van de blote bips, die - oh grote vernedering - vuurrood en hulpeloos onder zijn ferme handen lag - klemvast! Adriaanse telde luid de slagen: "Een! twee! drie! vier! vijf!", enz. enz. En even luid klonk het gejammer en auw-geroep van de arme Annie, bij wie de tranen over de wangen stroomden. Hoe kon ze zo dom zijn om deze diefstal te begaan, en dan nog wel van zulke prijzige lingerie. De prijs die ze nu moest betalen was nog veel hoger, maar ze kreeg er niets dan vuurrode billen voor terug.
Toen het na een schier eindeloos lijkende sessie van honderd ferme klappen ophield met 'regenen', hijgde Annie alsof ze een marathon had gelopen. De chef, die over een haast onuitputtelijke conditie bleek te beschikken, vertoonde geen enkel teken van vermoeidheid.
"Kramer, wil jij even een teiltje warm water, zeep, een washandje en twee badhanddoeken halen?" De beveiliger verdween en kwam twee minuten later met het gevraagde terug. Hij zette het teiltje op de salontafel, en legde de andere spullen ernaast.
"Ga maar eens even staan klein meisje", gebood Adriaanse Annie met een tikje op de vuurrode bips. Gedwee gehoorzaamde ze, stond op, en vouwde haar handen beschaamd voor haar kruis. De chef trok de salontafel dichter naar zich toe, en legde een van de twee handdoeken over zijn schoot.
"Zo kleine baby van me. Kom maar weer bij papa over de knie, dan zal hij even je vieze billetjes wassen. En Kramer, wil jij nog even wat incontinentiemateriaal halen? Je weet wel wat ik bedoel." De beveiliger glimlachte.
Rood van schaamte legde Annie zich weer bij de chef over de knie, die het washandje nat maakte, inzeepte en zacht haar gekastijde billen begon te wassen. Het rare was nu dat zij het, ondanks het totaal vernederende van deze situatie, eigenlijk wel lekker vond.
"Bah wat een vieze bips", mompelde Adriaanse. Annie kreunde zacht.
Na de wasbeurt werden de schone billen met een heerlijk zachte badhanddoek afgedroogd. Inmiddels was Kramer ook weer teruggekomen, maar Annie kon natuurlijk niet zien wat hij precies had meegenomen. Dat voelde ze pas toen Adriaanse de grote luierbroek om haar benen omhoog schoof.
"Nee toch", jammerde ze.
"Ja toch, stoute meid", antwoordde Adriaanse, en trok de luierbroek extra hoog om de schone billen. "Je hebt je als een heel klein kind gedragen, niet alleen door te stelen, maar ook door nota bene op mijn schoot in je broekje te doen. Ook daarvoor zul je gestraft worden." En alsof die luierbroek nog niet genoeg was kwam daar ook nog een grote plastic broek met beertjesmotief erop gedrukt overheen. Stond Annie eerst vanwege de pijn het huilen nader dan het lachen, nu moest ze huilen vanwege deze vernedering.
"Zo!", zei de chef, tevreden het resultaat bekijkend. De bips was nu nog dikker dan aan het begin van de sessie, ook al was deze nu met maar twee lagen ingepakt in plaats van met zeven.
"Zo - en nu nog even een flink pak op de luier!" Door het dikke materiaal klonken de klappen deze keer veel doffer dan voorheen. Pof! pof! pof! pof! Godzijdank deed het nu ook niet zo'n pijn. Maar het was natuurlijk des te vernederender om nu als een stoute baby voor zo'n dikke luier geslagen te worden. Toen na honderd ferme klappen de sessie eindelijk voorbij was gebood Adriaanse haar te gaan staan.
"Mevrouw - dit was het. Ik hoop van harte dat u van deze ervaring hebt geleerd, en dat ik u de volgende keer weer als gewone klant mag begroeten. U kunt zich aankleden en naar huis gaan."
"Maar… waar is mijn legging gebleven?" Annie keek vertwijfeld in het rond.
"Die heb ik met de gestolen slipjes naar de caissière gebracht", zei de beveiliger. "U kunt daar de slipjes alsnog afrekenen en uw legging aantrekken." De chef kon vanwege deze stunt een besmuikt lachen niet onderdrukken.
"Nee - dat kunt u niet maken!", jammerde Annie.
"Dat kan ik wel mevrouw. Goedemiddag!" Adriaanse zette zich weer achter zijn bureau, en vanaf nu was zij lucht voor hem.
Toen Annie na een halve minuut wanhopig wachten doorhad dat in deze situatie geen verandering zou komen, liep ze naar de deur, deed deze voorzichtig open, keek angstig om de hoek, en maakte dat ze bij de kassa kwam, waar - SHIT!! - een behoorlijk lange rij stond.
Onderwerp: Pak voor de broeken 
wo sep 11, 2013 9:50 pm
