Herken je een dominant/spanker, sub/spankee als je hem of haar 'zomaar' tegenkomt?

Vooruit, mijn eerste topic.

Ik vraag me af:
Herken je een dominant, een spanker, een sub of een spankee als je hem of haar in het dagelijks leven zou tegenkomen, bijvoorbeeld op je werk of in de kroeg? Of denk je weleens iets te herkennen in iemand wat zich (waarschijnlijk) vooral in je eigen hoofd afspeelt?

Regelmatig verkeer ik in die heerlijke sub/spankee state of mind. Dan bekijk ik de mannen die op mijn pad komen ook vaak door die bril. 'Zou hij...?' 'Is hij...?'
Kleine handelingen kunnen dat triggeren. Een man die zijn mouwen opstroopt (oeh...!), een strakke blik, een opmerking, een galant gebaar, een daadkrachtig en zelfverzekerd optreden op welke manier dan ook, een manier van 'doen'.

Toegegeven, ik heb een zwak voor 'echte' mannen, sterk, zelfbewust en zelfverzekerd. Galant, met een van nature dominante inslag. Maar soms gaat mijn fantasie met me op de loop. Want: niet elke sterke, dominante man is een Dominant.

Wat zijn jullie (mannen en vrouwen) ervaringen hiermee? Wat triggert zo'n gedachte? Heb je je weleens vergist, of het juist bij het rechte eind gehad? Hoe ga je om met dat 'vermoeden'?

Het kan het dagelijks leven trouwens wel interessant en spannend maken, vind ik. Ik heb ooit eens een spannende ontmoeting gehad met een man tijdens een vakantie die letterlijk tegen me zei: "volgens mij ben jij wel een handje vol en heb je af en toe gewoon een pak voor je sodemieter nodig." Ik weet nog steeds niet of dat nu een dolletje was, of dat hier echt een potentiële spanker aan het woord was.

Anyway, ik ben benieuwd naar jullie verhalen!

liefs,
Lisa   

Ik denk niet dat je het zomaar kunt zien of iemand into spanking (of ruimer: into BDSM) is als je die persoon op straat ziet wandelen. Het enige wat ik kan bedenken is dat je een collar rond iemands nek ziet en dat voorwerp dan ook herkent als een collar. De enige vorm van "collar" die ik heb, is mijn ring, niet erg herkenbaar als iets wat van BDSM komt dus.

Er zijn veel mensen met een dominante persoonlijkheid die geen D zijn, anderen lijken dan net niet zo dominant te zijn, maar blijken toch D te zijn (mijn vriend is het beste voorbeeld daarvoor, jarenlang dacht ik dat hij niets dominants in zich had, was ik even verkeerd...).

Anderhalf jaar geleden kwam het onderwerp ter spraken toen ik met 2 vrienden een ijsje zat te eten ergens op een bankje. De ene vriendin zei dat je "die mensen" er zo uit kunt plukken omdat ze allemaal rondlopen met leren kledij en hoge laarzen en... Op dat moment zei ik dat ik net denk dat er zomaar mensen in de omgeving konden zijn die aan BDSM doen en aan wie je het niet ziet (denkende: "ze moest eens weten").

Natuurlijk kun je soms wel een vermoeden hebben. Zo zei er eens iemand tegen me dat ik klappen zou krijgen als ik niet stil zou zitten. Dan denk je daar wel even op door. Bij een latere gelegenheid heb ik eens heel onschuldig gevraagd of hij zich als een dominant iemand beschouwt. Hij zei van niet. Ook weer opgelost.

Het is wel een feit dat sommige mensen de brat in mij echt kunnen bovenhalen. Van de meeste van die mensen weet ik dat ze D zijn, anderen zijn gewoon vanilla vrienden. Ik weet heel zeker dat ik sommige mensen al behoorlijk ver heb gedreven (net binnen de grenzen van wat leuk blijft hoor). Dan vraag ik me wel eens af: zijn dat nu D's waarvan ik het niet weet en moeten ze zich heel hard beheersen om me niet over hun knie te leggen? Maar dat zal wel niet...

De vraag of iemand into spanking is, speelt dus ook wel eens door mijn hoofd, maar ik denk niet dat je het zo gemakkelijk kunt te weten komen behalve door het op de man af te vragen (maar dat durf ik dan weer niet). Ik weet wel heel zeker dat mijn vanilla vrienden niet vermoeden dat ik aan BDSM doe en dat ze waarschijnlijk zelfs van hun stoel zouden vallen door de verbazing als ze het hoorden ;-)

Ik ken redelijk want mensen in real life die dominant of onderdanig zijn. Weet je wat de grap is? Bij de meesten zie je het niet direct. Wij perverts zijn over het algemeen hele normale mensen die prima functioneren in een maatschappij die op gelijkwaardigheid gebaseerd is.

Dat gezegd hebbende, soms heb je van die momenten. Zoals ik laatst met een nieuwe collega had. Op de eerste avond samen werken kreeg ik haar al zover - met wat gegrap - om mij meneer te noemen. Gaat daar een belletje rinkelen in mijn hoofd? Absoluut. Is dat vooral wishful thinking? Absoluut. Niet iedereen die af en toe speelt met zijn of haar dominantie of onderdanigheid is into keiharde huiselijke discipline.

Van mezelf merk ik ook niet in het dagelijks leven dat ik dominant ben. Er pleiten een aantal dingen voor me. Zo heb ik een hekel aan besluiteloosheid van anderen, neem ik graag de leiding, en hap ik maar al te graag toe als een meisje iets te bijdehand tegen me doet. Maar aan de andere kant ben ik zelf ook niet vies van bijdehandte opmerkingen plaatsen, en bovendien kan ik prima functioneren met mijn leidinggevenden.

@minime, wat een leuk verhaal (ijsje eten). Ik ken dat ook wel, die vooroordelen over welk type je dan zou moeten zijn. Ik houd dan ook altijd wijselijk mijn mond, maar o wat zou ik dan graag even uit de kast komen. Juist omdat ik zelf zo trots ben op mijn 'sub-zijn'.

@Björn, dat moet een leuk avondje werken geweest zijn. Zij zou eens moeten weten tegen wie ze 'meneer' zei ;-)

En nee, ik denk niet dat je het kunt zien. Ook ik heb dominanten ontmoet die ik in eerste instantie, ehh... niet erg dominant vond lijken.

En soms ontmoet je mannen die van nature zo'n sterk overwicht hebben. Laatst nog. Ik had een afspraak met iemand die vanaf moment één de regie nam, mij een beetje uit de tent probeerde te lokken, echt iemand met een ijzersterk, mannelijk, dominant EN heel charmant voorkomen. Tja, ik ga voor de bijl, voel me altijd heerlijk bij dit type. ;-) Zo'n man haalt wel het leuke meisje in mij naar boven.
Hij was - weet ik! - geen Dominant, maar op dat moment lijkt de stap naar "zo, ga jij maar even in de hoek staan met je slipje naar beneden" geheel logisch. ;-)

Het is ook gewoon leuk om daar zo over na te denken. Wishfull thinking.. Fantasie.

Trouwens, het is wel wat ik zoek (en gevonden heb) in een Dominant. Iemand die in het dagelijkse leven eenzelfde sterke, dominante persoonlijkheid toont. Een echte man, een man van de wereld. Iemand die weet wat hij wil, op zijn doel afgaat, met respect voor anderen, zonder zich de kaas van het brood te laten eten. Ik word het meest opgewonden van R. als hij op zijn werk mensen 'de les geleerd heeft', of elders, en dat ik dan 's avonds weer helemaal van hem mag zijn.

Een alfa male. Ik ben een beetje 'primair' ja.. ;-) Ik kan me ook voorstellen dat het juist spannend is te weten dat de man van wie mensen het niet verwachten, jou achter gesloten deuren tot zijn bezit kan maken.

Hey allemaal,

Leuke verhalen. Ik vind het moeilijk te zeggen of je aan iemand kan merken of hij/zij dominant is, dit zou namelijk ook impliceren dat je hele 'zijn' dominant, of onderdanig, is. Ik denk eerder dat het een onderdeel is van je totale persoonlijkheid. Ik weet vrij zeker dat weinig mensen mij als onderdanig in zouden schatten, terwijl ik dat toch echt wel ben in mijn relatie. Maar tegelijkertijd ben ik in het dagelijks leven best een 'dominante' persoonlijkheid. Ik kan me zo voorstellen dat dit bij andere mensen ook zo werkt.

Grtz

isis

isis schreef:

Ik vind het moeilijk te zeggen of je aan iemand kan merken of hij/zij dominant is, dit zou namelijk ook impliceren dat je hele 'zijn' dominant, of onderdanig, is. Ik denk eerder dat het een onderdeel is van je totale persoonlijkheid.

Ha Isis,
Ik denk dat het bij subs wel anders is. Een meisje/vrouw die in haar hele 'zijn' onderdanig is, is misschien ook helemaal niet interessant voor een dominant. Dat is een 'deurmat' en niet die krachtige vrouw die toegeeft aan haar onderdanige verlangens bij een sterke man. Bij dominanten daarentegen... ;-) Ik houd juist van een dominant die dominant is in zijn hele 'zijn'. Niet iemand die anderen de hele tijd de les loopt te lezen natuurlijk, maar wel een man die er 'staat' en op een natuurlijke manier leiding neemt.

Maar die kleine signalen, die erop duiden.. ik zou best wel willen dat we die van elkaar zouden kunnen lezen. Hoewel, fantaseren is ook leuk ;-)

liefs,
Lisa

Dus vrouwen mogen meerdere facetten hebben maar mannen moeten toch vooral die alfa man zijn? Interessante discussie  

isis schreef:

Dus vrouwen mogen meerdere facetten hebben maar mannen moeten toch vooral die alfa man zijn? Interessante discussie  

Ik dacht ongeveer hetzelfde bij het lezen van die reactie.

Björn schreef:

isis schreef:

Dus vrouwen mogen meerdere facetten hebben maar mannen moeten toch vooral die alfa man zijn? Interessante discussie  

Ik dacht ongeveer hetzelfde bij het lezen van die reactie.

Als ik mijn persoonlijke voorkeur uit zou spreken... Dan: ja!!! ;-)
Ik heb het nodig om een beetje tegen hem 'op te kijken', of in ieder geval onder de indruk te raken van het type natuurlijk overwicht. Moet iemand daarvoor in zijn zijn die dominante sterke man zijn? Tja, het helpt bij mij wel...

Overigens niet per definitie die 'alfa', maar zoals ik schreef; een sterke man, wetend wat hij wil en kan, die zijn mannetje staat, en gemakkelijk de rol van 'leider' aanneemt indien nodig. Bijvoorbeeld (even sterk aangezet!): de man die de 'dwaas' binnen zijn vriendengroep is, zich de hele dag door zijn baas/collega's de pan uit laat vegen, zich voor andermans karretje laat spannen of nog steeds onder de plak zit bij zijn moeder... die kan dan één op één een heel dominante kant van zijn persoonlijkheid naar voren brengen, maar het zou voor mij niet werken.

Maar nogmaals: ik spreek voor mezelf! Kwestie van persoonlijke beleving. ;-) Zoals ik al eerder zei, voor een ander kan dit aspect misschien juist weer heel spannend zijn.

Dat vind ik dan weer niet. Mijn vriend is niet de hele tijd dominant, niet naar mij toe en niet in het algemeen en daar ben ik blij om: ik wil af en toe toch ook eens voor hem kunnen zorgen, hem kunnen helpen en ondersteunen. Zij het dan op een andere manier dan D/s ;-)

Björn schreef:

Dat gezegd hebbende, soms heb je van die momenten. Zoals ik laatst met een nieuwe collega had. Op de eerste avond samen werken kreeg ik haar al zover - met wat gegrap - om mij meneer te noemen.

Dat verhaal wil ik wel horen eigenlijk, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? ;-)

minime schreef:

Dat vind ik dan weer niet. Mijn vriend is niet de hele tijd dominant, niet naar mij toe en niet in het algemeen en daar ben ik blij om: ik wil af en toe toch ook eens voor hem kunnen zorgen, hem kunnen helpen en ondersteunen. Zij het dan op een andere manier dan D/s ;-)

Eens!

[quote="minime"]Dat vind ik dan weer niet. Mijn vriend is niet de hele tijd dominant, niet naar mij toe en niet in het algemeen en daar ben ik blij om: ik wil af en toe toch ook eens voor hem kunnen zorgen, hem kunnen helpen en ondersteunen. Zij het dan op een andere manier dan D/s ;-)

Maar het één sluit het ander toch niet uit? Mijn man is ook niet de hele tijd dominant, maar hij is 'in wezen' een sterke man met een van nature dominante inslag. Ik denk dat we daar wat begripsverwarring over hebben.
Verder hebben we gewoon een gelijkwaardige relatie, 50/50, waarin hij voor mij zorgt, me helpt en ondersteunt, en ik hem. Met als enige verschil D/s inderdaad. Hij kan besluiten wanneer de machtsverhouding tussen ons even verschuift.

minime schreef:

Dat verhaal wil ik wel horen eigenlijk, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? ;-)

Op een gezet moment de "Ja wie?" vraag stellen. Ik zie het ook wel een beetje als aftasten, je weet immers nooit.

Elisa_83 schreef:

Verder hebben we gewoon een gelijkwaardige relatie, 50/50, waarin hij voor mij zorgt, me helpt en ondersteunt, en ik hem. Met als enige verschil D/s inderdaad. Hij kan besluiten wanneer de machtsverhouding tussen ons even verschuift.

Zo klinkt het een stuk meer naar waar ik naar streef. D/s hoeft van mij niet dagelijks op de voorgrond te zijn. Als dominant zelf kunnen besluiten wanneer het wel het geval is, is voor mij in ieder geval een must. Een D/s alleen in bed zou ik niet willen.

Die natuurlijke dominantie lijkt me zo fijn.Hoef je ook niet van alles uit te halen haha.
Een blik kan dan al voldoende zijn.Bij sommige mannen denk ik weleens dat zou er 1 kunnen zijn.
Een blik,een woord of gewoon zoals hij is.
Zo leuk om dat te onderzoeken.

Björn schreef:

minime schreef:

Dat verhaal wil ik wel horen eigenlijk, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? ;-)

Op een gezet moment de "Ja wie?" vraag stellen. Ik zie het ook wel een beetje als aftasten, je weet immers nooit.

En dan zei je meteen "meneer"? Ik zou dan eerder "Ja Bjorn" zeggen (mét sarcastische ondertoon weliswaar :p ). In bepaalde vanilla situaties zeg ik wel eens "Ja (naam)", met een sarcastische ondertoon om me in te dekken. En dan de reactie afwachten. Ik heb nog nooit een noemenswaardige reactie gehad daarop.

marlou schreef:

Die natuurlijke dominantie lijkt me zo fijn.Hoef je ook niet van alles uit te halen haha.
Een blik kan dan al voldoende zijn.Bij sommige mannen denk ik weleens dat zou er 1 kunnen zijn.
Een blik,een woord of gewoon zoals hij is.
Zo leuk om dat te onderzoeken.

Mijn man noemt dat de power switch: je bent samen gelijkwaardig, 50/50, zoals ieder ander stel. Maar die ene blik, dat gebaar, een klein woord, of een intonatie, verandert de verhouding naar D/s. Mijn D kan dat elk moment doen, ...
niet dat ik dan altijd gelijk in de sub-stand schiet, maar dat is weer een ander verhaal ..
;-)