Deel 2 van zomaar een verhaal

Zachtjes wordt ze door hem wakker gemaakt. Ze is in slaap gevallen nadat hij haar gestraft had. Ze kijkt hem glimlachend aan en kruipt uit bed. Hij staat al klaar met haar ochtendjas en doet deze bij haar aan. Hij kan het niet laten om zijn handen even over haar billen te laten gaan. Ze schrikt er lichtelijk van, maar ziet aan zijn blik dat hij verder niks van plan is. Hij neemt haar mee naar beneden, waar ze haar ogen uitkijkt. "Heb... eeuhm.. heb jij dit allemaal gedaan??" Hij knikt grijnzend en laat haar plaatsnemen aan tafel. Hij heeft de kamer opgeruimd en overal kaarsjes neer gezet. Er komt een heerlijke geur uit de keuken. "Je bent zeker vergeten welke dag het is vandaag..." Ze denkt diep na. Wat voor dag is het.. gewoon een doordeweekse donderdag. Het is 14 februari... Ze slaat zichzelf voor haar hoofd. Valentijnsdag!

Blozend kijkt ze hem aan. "Sorry schat...! Totaal niet aan gedacht. Je hebt er zoveel tijd ingestoken... en ik.. ik heb alleen maar liggen slapen". Ze voelt weer haar tranen omhoog komen. Hij gaat achter haar staan en legt geruststellend een hand op haar schouder. "Het is al goed meisje... we gaan het vanaf vandaag anders aanpakken. Jij gaat het vanaf vandaag heel anders aanpakken". Hij kust haar intens en verdwijnt weer de keuken in. Ze slikt haar tranen weg en vraagt zich af waar zij zijn liefde toch aan te danken heeft.

Een paar minuten later komt hij de keuken uit gelopen met een heerlijke ovenschotel en verse groenten. Hij heeft zo te zien echt zijn best gedaan. Ze kijkt hem liefdevol aan en buigt naar hem toe om hem een kus te geven. Samen genieten ze van de maaltijd en praten gezellig wat na. Na de maaltijd ruimen ze samen af. Ze besluit dat hij wel genoeg gedaan heeft en zegt dat ze de afwas wel alleen doet, kan hij even relaxt op de bank zitten. Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd en nestelt zich dan in zijn hoekje van de bank. Op haar gemak doet ze de afwas en laat de gebeurtenis van eerder op de dag nog eens door haar hoofd gaan. Ze kan het nog steeds niet geloven wat er nu precies gebeurde.

Als de afwas klaar is, zet ze 2 koppen koffie en neemt deze mee naar de bank. Ze zet de mokken op het tafeltje en kruipt lekker tegen hem aan op de bank. Ze heeft zich nog nooit zo geliefd gevoeld als vandaag. Ze wilt het graag hebben over vanmiddag, maar weet niet zo goed hoe ze moet beginnen. Hij ziet aan haar dat haar iets dwars zit, maar reageert er expres niet op. Hij gaat het haar deze keer niet gemakkelijk maken. Hij drinkt op zijn gemak zijn koffie op en kijkt eens diep in haar ogen. Ze haalt diep adem en maakt aanstalten het gesprek te beginnen, maar durft toch niet. Ze verstopt zich in zijn armen en mompelt wat. "Zei je wat meisje?" Een nog diepere zucht is het gevolg. Ze schudt haar hoofd. Hij ziet haar worstelen met zichzelf en besluit haar toch wat te helpen. "Kom eens even rechtop zitten meisje.. ik geloof dat wij even moeten praten."

Langzaam komt ze weer omhoog en knikt voorzichtig. Ze slaat haar armen om zijn nek en kruipt op schoot. Hij sluit haar in zijn armen en blijft zo een paar minuten met haar zitten. Ze voelt zich altijd zo veilig als ze lekker tegen hem aan kan kruipen. Hij tilt haar kin op met 1 vinger en kust haar. Ze bloost van oor tot oor.
Hij glimlacht naar haar, lange tijd praten ze over wat er vanmiddag precies gebeurde. Waarom hij dat deed en dat hij denkt dat het goed voor haar is. Tientallen vragen komen tijdens het gesprek bij haar naar boven. Was hij van plan dit vaker zo te doen? Hoe denkt hij haar hiermee te helpen? Is er geen andere manier? Wat als het niet helpt? Wat als het maar even helpt en ze een terugval krijgt? Wat gaan ze precies afspreken?
Op een rustige manier legt hij alles aan haar uit en weet haar grootste zorgen weg te nemen. Samen gaan ze een plan van aanpak maken, zodat ze een nuttigere dagindeling heeft. Nu ze een tijdje werkloos is, is het ook veel moeilijker om te doen wat ze moet doen. Ze voelt zich hele dag moe, nergens zin in en het is moeilijk om er zelf uit te komen.

Ruim 2 uur lang praten ze over alles wat haar dwars zit en waar ze graag bij geholpen wordt. Ze vind het doodeng, wat als ze niet aan zijn wensen kan voldoen, als ze niet genoeg zelfdiscipline heeft om te doen wat ze moet doen. Ze wilt hem niet teleurstellen. De straf van vanmiddag was een opluchting, maar niet iets wat ze graag dagelijks herhaald ziet. Het begint al laat te worden en ze besluiten om eens een goede nacht rust te pakken, zodat ze beide morgen uitgerust aan de dag kunnen beginnen.

In bed kruipt ze lekker in zijn armen en al snel valt ze in een diepe, diepe slaap. Ze droomt over de meest gekke dingen, over enge dingen, dingen die voor haar erg spannend zijn. Ze zakt nog verder weg in haar droom...
Samen lopen ze in het bos, zoals ze wel vaker doen. Lekker in alle rust, genietend van het zonnetje, een flinke wandeling makend. Ineens neemt hij haar mee dieper het bos in en zegt haar daar even te wachten. Ze vraagt zich af wat hij van plan is. Ze kijkt naar hem en ziet dat hij ergens naar op zoek is. Niet veel later komt hij terug met een dunne tak. Ze kijkt hem vragend aan. Hij kijkt dreigend en zegt zachtjes maar ook enigszins boos:"Dus jij vergeet zomaar dat het Valentijnsdag is he?? Beteken ik dan zo weinig voor je?" Ze kijkt hem geschrokken aan en weet niet wat ze hierop moet antwoorden. "Sorry.. ik.. eeuhm.. nee.. eeuhm.." Hij pakt haar stevig vast en trekt haar mee naar een laaghangende tak. In een vlotte beweging maakt hij haar broek los, trekt deze naar beneden en duwt haar over de tak heen. "Dit komt je duur te staan, jongedame!" Ze probeert hem op andere gedachten te brengen, maar er komt alleen stom gewauwel uit. Hij legt een hand op haar rug zodat ze niet omhoog kan komen. In een gestaag tempo laat hij de dunne tak op haar billen neer komen. Ze geeft een harde gil. "Ik zou maar stil zijn als ik jou was, je wilt toch niet dat er toeschouwers komen??" Met een ruk trekt hij haar onderbroek naar beneden en laat de tak weer over haar rode billen gaan. Ze bijt op haar lippen en de tranen rollen over haar gezicht. Haar billen beginnen al sporen van blauwe plekken te vertonen, maar dat weerhoudt hem niet om nog even verder te gaan. Nog twintig keer geeft hij een flinke zwiep met de tak. "Opstaan!" Voorzichtig komt ze omhoog en betast haar billen.

Badend in het zweet schrikt ze wakker. Verward gaat ze naar de badkamer om wat water in haar gezicht te gooien. Ze kijkt in de spiegel naar haar billen. Niks... Langzaam laat ze zich op de grond zakken. Hij wordt wakker van een geluid en ziet dat ze niet meer naast hem ligt. Als hij merkt dat ze niet meteen terugkomt, gaat hij naar haar toe. Hij komt naast haar zitten en vraagt wat er is gebeurd. Ze begint in losse flarden te vertellen wat ze gedroomd heeft. Dat ze wel erg geschrokken is van zijn reactie. Dit totaal niet is waar ze altijd aan dacht. Ze niet wil dat hij boos is.
Ze haalt diep adem en kruipt helemaal weg in zijn armen. Hij pakt haar stevig vast voor een dikke knuffel, drukt een kus op haar voorhoofd en streelt haar zachtjes door haar haar. "Lieverd, ik ben nergens boos om. Je hoeft nergens bang voor te zijn. Het was maar een droom."

Samen gaan ze terug naar bed en hij neemt haar in zijn sterke armen. Hij wiegt haar net zolang tot ze weer in slaap is gevallen. Ditmaal droomt ze over de fijne avond die ze samen hebben gehad. Hij geniet van de glimlach die hij op haar mooie gezichtje ziet verschijnen en valt hierna ook weer snel in slaap.