Hij ziet niet wat ik nodig heb :(

Wat doe je als je om wat voor reden dan ook behoefte hebt aan een pak slaag? Omdat het nu eenmaal die tijd van de maand is, omdat je het even niet meer ziet zitten, omdat je er gewoon behoefte aan hebt........

Toen ik getrouwd was had ik hier altijd een gigantisch probleem mee. Als ik niet lekker in mijn velletje zat wilde ik soms gewoon een pak slaag. Maar als ik daar niet om vroeg (iets wat ik erg moeilijk kan) dan was de kans erg klein dat ik het kreeg. Hij kwam er gewoon niet op........soms kreeg ik een knuffel, soms werd het ruzie, soms vertrok ik met deuren smijtend naar boven (hij kwam me nooit achterna, al hoopte ik dat natuurlijk).

Nu met een externe Dom die ik maar af en toe zie is het nog veel moeilijker. Op momenten dat ik het vreselijk hard nodig heb is het onmogelijk en moet ik nog twee weken wachten.......
Als ik er dan eindelijk ben is mijn behoefte aan slaag op dat moment soms helemaal niet zo groot en praat ik liever.....Natuurlijk wordt er dan toch wel geslagen, maar de impact is dan vaak niet zo groot als ik zou willen.

Ben benieuwd hoe dat met de anderen hier is. Ik ben ook wel benieuwd hoe Doms hiermee omgaan. Herken je wanneer het meisje behoefte heeft? Of ben je net als mijn ex en moet er om gevraagd worden?

Met een externe Dom was het inderdaad soms ontzettend afzien als de behoefte groot maar hij niet voorhanden was. Wat kun je dan ontzettend tegen de muren oplopen!!!

Maar ook met een interne is het niet altijd vanzelfsprekend dat je krijgt wat je nodig hebt... Hoewel Alex er steeds beter in wordt mijn behoeftes te lezen, speelt er altijd nog zoveel meer. Als ik erom zou vragen zou ik het waarschijnlijk krijgen, maar oe groter de behoefte, hoe minder je er om kunt vragen. Soms omdat je zelf niet eens door hebt hoe hard je het nodig hebt, soms omdat je vindt dat hij het moet zien, soms omdat het het laatste is wat je toe kunt geven en soms omdat het gewoon moeilijk is om erom te vragen.

Daarbij komt dat naar mate het langer duurt voor de behoefte bevredigd wordt, je humeur en gedrag er vaak niet gezelliger op worden, wat de zin van je partner tot spanken meestal ook niet verhoogt. Die zal je dan eerder ontwijken of ook chagrijnig worden. En bovendien... als ik in zo´n stemming ben en Alex zegt: "Jij hebt een pak op je billen nodig", dan roep ik bijna altijd onmiddellijk "nee, daar heb ik geen zin in!" En als ik dat "zo duidelijk" aangeef, is het voor hem zeker niet vanzelfsprekend om het dan toch maar te doen... Tenslotte heeft hij als nette jongen geleerd dat een vouw als ze nee zegt ook nee bedoelt...

Dus meestal blijft de frust dan hangen, vertrek ik inderdaad met deuren slaand naar boven of krijgen we (helaas geen slaande) ruzie. Pas als at dan weer over is, volgt er dan soms een pak slaag - dat dan als nog wel oplucht en dingen weer recht zet, maar waar mee als het eerder had plaatsgevonden een boel ellende voorkomen had kunnen worden.

Maar af en toe... een enkele keer... kan ik nee zeggen wat ik wil en dan gebeurt het toch... en dat is... smelt... zooo coooooolllllll!!!

Dames, dit is inderdaad een interessant punt en daarom zal ik een poging doen daar ook serieus op in te gaan. Uiteindelijk is wat wij "hebben" met elkaar in dit soort relaties een emotionele relatie, vreemd genoeg. En, als je elkaar belangrijk genoeg vindt, probeer je elkaars welbevinden (hoe vreemd dat ook mag klinken) na te streven (plaatselijk dan even niet, misschien, ahum). Maar zoals met alles, mis je elkaar daar wel eens in. Dat zal altijd een beetje zo blijven. Kunst is om het zo natuurlijk en optimaal mogelijk voor elkaar in te vullen. Ik heb wel vaker gehoort dat iemand "tegen de muur op vliegt" of "heen en weer stuitert", (vond ik wel een mooie uitdrukking, misschien herkennen jullie dat). Soms kan je daar dan iets aan doen, soms niet. Voor mij is het dan echt vervelend als dat niet kan, want je voelt je dan, als Dom, ineens heel inadequaat. Maar soms BEN je er gewoon niet, of dat nu extern of intern is. Als je getrouwd bent, maar je zit in het buitenland...ik bedoel maar. Kinderen, de hele tijd in het huis, helpen dan ook niet echt lekker..BTW.

Blijkbaar is het lastig om erom te vragen. En toch zou je je kunnen afvragen waarom dat is. Als iemand, misschien een stom voorbeeld, helemaal afgepeigerd is en geen fut meer heeft en vraag of je een kopje thee voor haar wilt zetten, dan doe je dat ook, al ben je met iets anders bezig. (kan ook pijnlijk zijn, als de thee te heet is...) Maar ik denk dat een onderbewust gegeneerdheid hier maakt, dat je er dan niet om vraagt. (tell me) Is dat niet vreemd. Of komt dat ook omdat wij tegelijkertijd dan ook weer willen dat "de spetters ervanaf vliegen" en het "enorm spannend en opwindend" moet zijn. Dat is het soms meer dan anders. Hoe realistisch is dat altijd.

Het punt dat gemaakt wordt dat veel Dom's (flattering ourselves...haha) toch ook gewoon nette kerels zijn, die op hun sub letten speelt ook mee. Maar dat is hetzelfde met gewone sex, wij zijn geen holbewoners die met knots over linkerschouder onze vrouw de grot in slepen, om haar dan gewoon te nemen (sorry), als jij daar zin in heb. En ik heb toch ook wel eens gehoord...nou, dat zou je eigenlijk best mogen doen....
Bij mij speelt ook nog mee dat ik "het" niet wil doen als ik ECHT nijdig ben, ondanks goede zelfbeheersing. Als iets een echt probleem wordt, of je krijgt ruzie of maakt ruzie om hele andere zaken, denk je soms, nu moeten wij praten. Miscommunicatie. Misschien is de oplossing om het niet zover te laten komen en duidelijker te zijn, wat je wilt en eerder. Is dat gek....nee.
Ik denk dus dat simpele openheid en duidelijkheid van beide kanten het beste werkt. Als iemand voor mij staat en in stilte een haarborstel aan mij geeft, dan mis ik dat signaal echt niet..(duh). Dat is gewoon "het kopje thee" (stom voorbeeld) waar iemand dan behoefte aan heeft. Zo heb ik hier een geweldig verhaal gelezen over een sub die, na een rotdag van haar man, zich "overgaf" aan een pak slaag, niet omdat zij, maar omdat HIJ dat nodig had. Het ging daar toen ook om welbevinden van een persoon, in dit geval toevallig een keer omgekeerd. Maar helemaal begrepen, helemaal!

Aan het einde van de dag, weten wij maar een ding zeker en dat is dat het een keer ophoud. In de tussentijd is het de kunst "elkaar te vinden" en er, zoveel als mogelijk, "voor elkaar te zijn" (klinkt soft, maar kan me niet schelen). Dat kun je moeilijk of net iets makkelijker maken. En ook geen overspannen verwachtingen hebben, trouwens.
Het is dus de kunst steeds een beetje dichter naar "elkaar toe te kruipen" en om tegelijkertijd de accepteren dat je er toch wel weer eens eentje zal missen. En je moet elkaar ook voldoende zien om contact te hebben, dat speelt ook mee, natuurlijk.

Een niet makkelijk, maar heel interessant punt.

Mooi gezegd, Dd - en ik denk dat je in veel dingen gelijk hebt. Alleen is vragen om een pak slaag niet hetzelfde als vragen om een kopje thee. Een kopje thee vraag je als gelijkwaardige partner. Om een pak slaag vraag je als onderdanige partner. En afgezien van het feit dat je tegen beter weten in als vrouw altijd hoop dat Hij vanzelf ziet wat je nodig hebt, is het vanuit een onderdanige positie ook nog eens heel moeilijk om erom te vragen, omdat dat tegen het gevoel in druist. Hij is de Dominante partner, dus is het aan Hem om te beslissen wanneer er geslagen wordt. Als je er om vraagt, neem jij een beetje de touwtjes in handen en dat is niet zoals het hoort, zeg maar. Ik wil niet zeggen dat dit "goed" is (of "fout"), maar dat is, in elk geval voor mij, wel hoe het kan werken.

Ik kan soms best een pak slaag suggereren, maar dan meestal als ik er fysiek zin in heb - en me dus minder onderdanig voel. Als ik niet lekker in mijn vel zit en daardoor behoefte heb aan iemand die me weer even met beide benen op de grond zet, de touwtjes in handen neemt (en dus aan een pak slaag), is het veel moeilijker om erom te vragen, juist door die behoefte. (NB: in dat verhaal waar de ene partner zich liet slaan omdat de ander dat nodig had, was het ook niet de behoeftige die het initiatief nam, hè... )

Voor mij is het op het moment dat ik het juist erg hard nodig heb zo goed als ondenkbaar dat ik er verbaal om zal vragen. Ik ben het met dawn eens, het kopje thee is toch echt iets anders.

Je zou toch denken dat als je elkaar een hele tijd kent het wel bekend is bij de ander hoe je reageert. De meeste mannen die ik ken zijn echter in dat opzicht misschien wel te voorzichtig.
Misschien wel beter een keer teveel geslagen dan te weinig. Naderhand kan het altijd uitgepraat worden als het toch niet helemaal goed is gegaan.
Maar ik kan me best voorstellen dat iemand het niet aandurft of er misschien gewoon wel geen zin in heeft. Mijn ex wilde altijd eerst praten, maar in een bepaalde bui kwam er bij mij echt geen zinnig woord uit. En in zo'n zelfde bui zou ik ook echt geen haarborstel aangeven (bovendien haat ik hout). Je komt dan al snel in een vicieuze cirkel terecht.

Ik snap wat jullie zeggen. En ik wist, toen ik het schreef, dat mijn metaphore van het kopje thee reakties zou oproepen, maar ik heb het toch laten staan. Natuurlijk is dat wel iets anders. De bedoeling van dit (gekke) voorbeeld is het invullen van iemands behoefte, meer niet. Mijn punt in dat stukje ging erover, dat het niet helemaal gek is om er desnoods om te vragen. Althans van mijn zijde. Dat iemand dat wellicht, om redenen die jullie noemen, niet kan, is ook begrijpelijk. Maar ik erken, dat dat in een geheel andere verhouding is. Maar feitelijk hebben jullie het dan over oordeelsvorming en initiatief. Dat wordt dan geheel bij de Dom neergelegd en dat mag. En inderdaad, is het dan aan hem om goed te zien wat zij nodig heeft en daar dan naar te handelen.

Leentje heeft helemaal gelijk, als zij zegt, dat als je elkaar echt goed kent, je zou moeten weten hoe de ander reageert. Absoluut waar. En dan neem je het risico dat je de signalen misschien toch verkeerd hebt opgevat. Dat is dan jammer...een beetje relatie, zou dat moeten kunnen hebben. Helemaal waar. Soms zijn "simpele oplossingen" (zal ik maar zeggen) inderdaad veel beter, dan maar doorpraten. Maar dat is ook niet mijn stijl, om er maar even een persoonlijke noot aan toe te voegen. Dan is het op een gegeven moment wel klaar. Hoop dat jullie mijn reaktie, for what it's worth, toch een beetje begrijpen, wellicht met deze aanvulling.

Ik denk dat dawn heel goed aangeeft waarom het moeilijk is om erom te vragen. Het voelt dan toch als macht in handen hebbe,m die je dan juist niet wil. Ik zou dan meer iets hebben van: als hij het ook wil, dan doet hij het wel, maar dan moet hij dat besluiten. Ik oet echt enorm aan het stuiteren zijn wil ik erom vragen. Ik zou dan eerder een hint geven en hopen dat die duidelijk genoeg is.

leentje schreef:

Misschien wel beter een keer teveel geslagen dan te weinig.

Tegeltje!

Ik denk juist wel dat ik er om zou vragen. Waarom? Vaak genoeg gehad dat ik ging stuiteren en het ging uitdagen en vervolgens niks kreeg. NIet prettig voor mij , maar ook niet voor de ander. Je gaat toch uitdagen, klieren, je anders opstellen etc. De ander pikt dat niet op, of misschien wel en denkt...... hier ga ik niet op in.
Ik denk als je het vraagt, ongeacht de uitkomst daarvan, want het kan ook zo zijn, dat hij geen zin heeft, je niet eens zozeer de touwtjes in handen hebt genomen, ( hij is ook maar mens en ziet niet alles), maar een onderdanige actie waarbij de reactie dan weer afhankelijk is van zijn zin.
Als ik gefrustreerd later vertelde, waarom deed je niks, en hij had t niet gemerkt, dan zei hij altijd, vraag het dan gewoon. Je merkt vanzelf wel of ik het nodig vind of niet. Als ik het echt nodig zou hebben zou hij het gewoon doen, en als ik gewoon loop te klieren omdat ik zin heb, dan is de kans aanwezig dat ik juist niks kreeg:( ook een straf

Ik vind vragen om juist een enorme onderdanige actie en niets van touwtjes in handen nemen weg hebben.

Ik heb er nooit moeite mee gehad om erom te vragen. Het is iets wat ik graag krijg en Liquid graag geeft. Bovendien is Liquid er altijd wel voor te porren , dat scheelt misschien ook. Ik ben het ook met sammy eens, voor mij is het juist een superonderdanige actie, het kan namelijk ook best een beetje vernederend zijn.

Grtz

isis

isis schreef:

Ik ben het ook met sammy eens, voor mij is het juist een superonderdanige actie, het kan namelijk ook best een beetje vernederend zijn.

Voor mij zou het inderdaad wel zo werken. Ik zou het ook proberen uit te buiten. Haar een soort kruisverhoor erover afnemen. "Wát wil je precies?"

Erom vragen vind ik ook een super onderdanige actie en ik kan me ook voorstellen dat dit bij een dominant erg goed overkomt! Alleen welke vrouw is in een onderdanige gemoedstoestand als ze ook stuitert? Ik ben bang dat die twee bij mij helaas niet samen gaan. Maar nu ik het zo gelezen heb, zou ik wel wensen dat het samen zou gaan!!

xxxx

Zou het dan helpen myrna, als hij merkt dat het nodig is, en wanneer het niet mogelijk is door kinderen in huis, dat hij jou even apart neemt en je even streng aanspreekt op je gedrag en je al vast verteld dat zodra er gelegenheid is dat je een verdient pak slaag gaat krijgen?

Ik denk dat het bij mij wel zo zou kunnen werken, want wanneer ik teruggebracht word naar mijn onderdanige gevoel, dan is er ook weer rust.... En een preek zou best gunstige invloed kunnen hebben tot het moment van uitvoering.