Mijn eigen gedrag verwart me weer eens. Het is soms zo lastig om in een redelijk nieuwe D/s te zitten die ook nog eens een nieuwe relatie geworden is, waarin je dingen over jezelf leert en iemand anders moet leren kennen en dat ook nog eens op elkaar af moet stemmen.
Waarom doe ik nou weer van die ultra ongehoorzame dingen? Eigenlijk wil ik gewoon gehoorzaam zijn, nou ja ook niet te gehoorzaam
. Maar ik vind het wel fijn om me aan de regels te houden. Maar soms zijn er van die momenten dat het maar niet lijkt te lukken en ik letterlijk elke regel breek die er is.
Als subje functioneer ik het beste binnen een D/s met duidelijke grenzen. Ik word graag goed kort gehouden en krijg weinig ruimte om met de regels of met mijn houding te spelen. De laatste tijd ging het juist zo goed, ik daagde mezelf uit om me goed te gedragen en het ging echt super. Ik trots, D trots, iedereen blij. Alleen heb ik het gevoel dat ik als gevolg daarvan meer losgelaten wordt waardoor ik te weinig grenzen heb en me daardoor dus weer slecht ga gedragen.
Het vreemde is dat ik in deze D/s juist erg weinig te zeggen heb. De straf is streng en genadeloos en dan voel ik me weer beter, maar het gaat meer om de tijd die tussen de straf zit. Ik denk dat ik in die periode graag wat strenger behandeld wil worden en meer duidelijkheid wil krijgen over de grenzen van mijn gedrag.
Het lastige is dat ik ook niet echt concreet aan kan geven wat ik hier nou mee bedoel, het is meer een gevoel. Ik heb er zoiezo erg veel moeite mee om dit aan te geven. Deels omdat ik dan het gevoel krijg dat ik aan het toppen ben, deels omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat hij kritiek krijgt. En ik kan dus niet eens goed uitleggen wat ik nou bedoel. Maar nu uit het zich in slecht gedrag wat ook niet de juiste oplossing is.
Ik weet niet eens of het nou begrijpelijk is wat ik hier allemaal heb geschreven
. Maar het was wel verhelderend om te doen iig
.