erom vragen

Ik worstel een beetje met mezelf. Zoals de meesten hier wel weten, zijn mijn vriend en ik HD in onze relatie aan het proberen te introduceren. Tot nu toe loopt dat veel vlotter dan ik verwacht had. Maar iets waar ik het heel erg moeilijk mee heb, en wat mijn vriend nochtans heel belangrijk vind, is aangeven dat ik me niet goed in mijn vel voel, en dat ik wel een spanking zou kunnen gebruiken. Los van het feit dat het op dit moment gewoon niet kan, slaag ik er ook niet in om het hem aan te geven. Net omdat het nu niet kan, zou het gemakkelijker moeten zijn, dacht ik. Niet dus... Ik wil die aandacht ergens niet van hem vragen. Ik voel het al een tijdje aankomen dat ik begin te stuiteren, en ik weet dat ik het al een paar dagen geleden had moeten aangeven, maar toen wilde ik niet, omdat ik redeneer dat ik me hier zelf over zou moeten kunnen helpen, het is nog niet echt erg, ik stuiter een beetje, maakt niets uit, ik kan het zelf wel aan. Blijkt van niet, want intussen zit ik echt niet goed in mijn vel, wat trouwens ook maakt dat ik op dit moment helemaal geen zin heb in een spanking, ook al weet ik dat het me zou helpen, waardoor ik er ook niet in slaag om dit aan te geven naar mijn vriend toe. Ik wéét dat mijn vriend teleurgesteld in me zal zijn, ik wéét dat hij wil dat ik het hem zeg. Maakt niet uit of ik vind dat ik hem stoor of niet, hij heeft letterlijk al eens tegen me gezegd "het is jouw regel, dat wil zeggen dat hij voor jou geldt en dat je met mij geen rekening mag houden daarin, ik kan voor mezelf beslissen of het een goed moment is of niet, dat laat ik je dan nog wel weten, je moet het me altijd zeggen". Wel, daar heb ik het dus heel moeilijk mee: geen rekening houden met hem, dat kan ik niet... Ik wil het hem nu niet aangeven om een paar redenen: ik vind het heel moeilijk om dat aan te geven, hij heeft op dit moment andere dingen genoeg aan zijn hoofd, en het kan toch niet nu, dus zou hij alleen maar bezorgd om me zijn, en ik wil niet dat hij zich zorgen maakt om iets waar hij voorlopig toch niets aan kan veranderen, en ik wil die aandacht niet voor me opeisen. Ik wou dat ik in zijn hoofd kon kijken om te weten hoe hij echt over dit hele HD-gedoe denkt. Hij zegt wel dat hij het leuk begint te vinden en dat hij het helemaal niet erg vindt om me die aandacht te geven, ook al geeft hij meteen toe dat hij me maar raar vindt erom (maar ik vind mezelf ook raar erom, en ik heb al veel meer tijd gehad om eraan te wennen dan hij). Ik probeer maar om erop te vertrouwen dat hij het me zal zeggen als hij ergens mee zit. Zoals ik nu eigenlijk ook naar hem toe zou moeten doen... (Maar ik kan hem nog niet volledig uitleggen hoe ik me voel, zoals ik eerder zei: het is allemaal nog erg nieuw voor hem, hij heeft me al echt een paar keer verbaasd door dominanter te zijn dan ik ooit had gedacht dat hij zou kunnen zijn, en we praten er wel veel over samen, waarbij ik telkens probeer hem iets meer inzicht in mijn gedachten en gevoelens hieromtrent te geven, maar dat moet beetje bij beetje, want voor hem is het best moeilijk om te kunnen volgen soms.)

Heyhey,

Ten eerste, echt super dat het zo goed gaat . Ik ben echt blij voor je.

Erom vragen is iets heel lastigs waar ook al meerdere topics over zijn. De meeste subjes hebben hier moeite mee. En het verschilt ook heel erg...in mijn vorige HD relatie had ik er nooit moeite mee en kon ik er gewoon om vragen. In mijn huidige relatie moet ik er niet aan denken om te vragen om een pak slaag. Gelukkig heb ik wel andere manieren om dat aan te geven .

Ik kan me voorstellen dat dit heel lastig voor je is, zeker in het begin van je HD relatie. Maar ik kan me ook vanuit je vriend, zeker gezien zijn achtergrond, voorstellen dat het lastig is om jou te 'lezen'. Het is ook wel een lastige regel. Is dit de enige regel die jullie hebben of zijn er ook anderen? Dat is misschien wel een idee om eens kleinschalig wat andere regels in te voeren waar jullie beiden belang aan hechten, dan kun je nl ook via deze regels zorgen dat je gemept wordt als je het nodig hebt . En daarnaast is dat altijd wel een handige manier om aan een HD relatie te beginnen, gewoon een paar kleine regeltjes om eens te kijken hoe het gaat.

Dat stuk over je vriend niet willen belasten met je subrol herken ik me trouwens wel heel erg in. Ook al heb ik er wel eentje die heel dominant van zichzelf is, toch blijf ik het lastig vinden om sommige dingen bij hem neer te leggen. Maar gelukkig kom ik toch altijd wel aan een pak slaag .

Good luck!

isis

Hey isis,

Dank je wel voor je begrijpende antwoord.

Met dat 'lezen' valt het trouwens wel mee hoor, zelfs via msn had hij me gisteren door... Het is me inderdaad ergens een geruststelling om te weten dat hij het uiteindelijk zal door hebben, maar tegelijk ook niet: als hij het eerder doorheeft dan ik het aangeef, weet ik dat de straf zwaarder zal zijn... En ja, ik heb ook wel andere, kleinere regels, die ik eventueel zou kunnen overtreden om aan een pak slaag te komen, maar ik heb mijn vriend beloofd dat ik zou proberen dat niet te doen, net omdat ik daarmee die eerste en belangrijkste regel overtreed... MIjn vriend weet wel dat ik er enorm moeite mee heb om het hem gewoon te vragen, en daarom hebben we de afspraak dat als het me niet lukt om erom te vragen, ik een bepaald voorwerp op mijn bureau moet leggen. Dat kan ik doen voor hij er is, en meestal lukt dat me daarom dan ook wel. Maar nu gaat dat niet (het is vakantie en ik ben dus thuis bij mijn ouders en hij bij de zijne), en moest ik het gisteren dus eigenlijk rechtstreeks hebben aangegeven. Maar dat lukte dus niet, en ik weet zeker dat ik dat na de vakantie zal voelen... (Vorige keer dat ik het niet op tijd zelf had aangegeven, heb ik behoorlijk wat extra gekregen daarvoor.)
En toch blijf ik het moeilijk vinden om hem daarmee "lastig te vallen", ook al zegt hij keer op keer dat ik dat moet doen, dat hij dat niet erg vindt.
Ik ben wel blij te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt.

Intussen ben ik gisteren dan nog een uurtje gaan rennen, wat ervoor zorgde dat ik ook al wat helderder nadacht, en daarna had mijn vriend me door op msn, dus nu voel ik me al iets beter
Maar ik besef dat ik deze vakantie nog wel een paar keer met dat dilemma zal zitten, hopelijk pak ik het de volgende keer wat beter aan...

Groetjes,
minime

Interessant om te lezen hoe het gaat, en vooral hoe goed het eigenlijk gaat imho. Ik heb trouwens wel eens gelezen dat een subje een staartje in haar haar deed als ze 'nodig' had, misschien een ideetje?

Marc82nl schreef:

Interessant om te lezen hoe het gaat, en vooral hoe goed het eigenlijk gaat imho. Ik heb trouwens wel eens gelezen dat een subje een staartje in haar haar deed als ze 'nodig' had, misschien een ideetje?

De afspraak is dat als ik er niet in slaag om het hem rechtstreeks te vragen, ik een bepaald voorwerp op het bureau moet leggen, dat ziet hij dan meteen als hij binnenkomt (het voordeel is dat ik dat kan doen terwijl hij er niet is, wat het toch een stuk minder confronterend maakt, meestal wil ik dan terugkrabbelen als hij de kamer binnenkomt, maar dan is het te laat). Een staart in mijn haar zou een even goed idee zijn, maar mijn vriend ziet mijn haar liever los ;-)
Het probleem nu is dat dat voorwerp op het bureau leggen geen optie is, omdat we nu elk thuis zijn voor de vakantie (tijdens de lesweken wonen we quasi samen op kot), dus als ik nu voel dat ik het "nodig" heb, dan moet ik het hem rechtstreeks zeggen, via msn of sms, ook al weet ik dat ik sowieso zal moeten wachten tot de lessen weer beginnen omdat we dan pas weer genoeg privacy zullen hebben. Ik weet echt niet waarom ik het er zo moeilijk mee heb, maar voor een deel in elk geval omdat ik niet graag heb dat mensen zich zorgen om me maken (zeker niet de mensen die om me geven, maar dat zijn natuurlijk net degenen die zich het meest zorgen zullen maken...), dus geef ik niet graag aan dat ik het moeilijk heb met iets. Ik heb het nogal moeilijk om van mezelf te accepteren dat ik bepaalde dingen gewoon niet alleen kan. Ik wéét dat dat menselijk is (en bij andere mensen begrijp ik dat volledig, vind ik het onzin als ze zich daar slecht om voelen), maar ik heb het heel moeilijk om dat van mezelf te accepteren, dat is het ook een deel denk ik. Ik besef ook wel dat ik nog jong ben, en dat ik dat nog moet leren