Marthe Blau, In zijn handen, De Arbeiderspers, ISBN 9029504502

Citaat :

Elodie is een vrouw van dertig jaar die geslaagd is in het leven. Ze heeft een carriere als advocate en een leuke echtgenoot en ze is moeder van een kleine jongen. Wat wil je nog meer? Op een dag wordt ze, tijdens een zitting in de rechtbank, getroffen door de blik van een man, een confrere. Een onweerstaanbare, diabolische blik die haar leven volledig in de war schopt. Deze gebeurtenis vormt het begin van een fatale liaison: een aaneenschakeling van op los-vaste tijden plaatsgrijpende, tot in alle seksuele details beschreven ontmoetingen waarbij Elodie zich volledig aan Hem (zoals ze hem noemt) moet onderwerpen. Hij vermijdt het nauwgezet haar ook maar een blik waardig te keuren. Zij beveelt niet alleen haar lichaam maar ook haar geest in Zijn handen. Maar voor hoelang? In Zijn handen is de geschiedenis van een bizarre seksuele onderwerping. Als buitengewoon sensueel debuut is het een scandaleuze roman in de beste Franse traditie.

De Nederlandse vertaling van 'Entre ses Mains' van Marthe Blau.
Niet direct een boek voor de 'vanilla's' of de beginners onder de liefhebbers van spanking (en/of BDSM).
Die zouden beter kunnen beginnen met 'Vijftig tinten grijs', het eerste deel van de trilogie van E.L. James, vervolgens kunnen overgaan naar 'Histoire d'O' (Het verhaal van O) en daarna naar 'Le Lien' (de Leiband).
Als dat allemaal naar 'meer' smaakt, ze inmiddels wat minder 'vanilla' zijn en aan wat 'pittigers' toe zijn, zouden ze kunnen overwegen om ook eens 'In Zijn Handen' te gaan lezen.

Ogenschijnlijk een eenvoudig verhaal.
Een jonge en aantrekkelijke advocate begint een buitenechtelijke relatie met een Man.
Geen gewone man uiteraard, maar een Dominant, een Meester.
Hij zal haar behandelen zoals niemand anders haar heeft behandeld.
Het verhaal beschrijft vooral de ontmoetingen tussen Hem en haar.
Soms moet ze lang wachten voordat Hij haar weer oproept.

Het verhaal wordt door Blau doeltreffend en herkenbaar neergezet.
Haar kennis van zaken blijkt uit de vele subtiele details als haar hoofdpersoon zich overgeeft, twijfelt, trots of juist verdrietig is, of bijvoorbeeld bang is dat een verstopt rijzweepje door de verkeerde persoon gevonden wordt.

Het boek leest als een trein en is moeilijk weg te leggen.
Ik heb het in ieder geval in een keer uitgelezen.

Het perspectief, namelijk de gedachtenstromen van de jonge advocate, vind ik best boeiend.
De woordkeuze is meestal goed en treffend, op een enkele uitglijer of een cliché na.

Het boek roept vragen op die niet worden beantwoord.
Maar daar is het waarschijnlijk ook wel voor bedoeld.
En om te shockeren, natuurlijk.