Ik zat enkele jaren geleden met hetzelfde probleem. Mijn partner wist wel dat ik geslagen wilde worden, maar hij wilde me geen pijn doen en daar hield het dan dus ook mee op. Uiteindelijk heb ik hem een lange mail gestuurd met ook een link naar de website over huiselijke discipline (die er helaas intussen mee is opgehouden) en hem uitgelegd waarom ik dat wil, dat het niet gaat om het mij pijn doen, dat het een vorm is om voor mij te zorgen die ik om een of andere reden nodig heb. En toen heeft hij gezegd dat hij het best een keer wilde proberen, omdat hij nu inzag hoe belangrijk het voor mij was. Die ene keer werd nog een keer en nog een keer en nu zou je niet meer geloven dat hij ooit vanilla is geweest. Je moet wel veel geduld hebben en veel met elkaar praten. Je man is geen D, hij heeft de intuïtie niet, de consequentie, hij zal ook niet geneigd zijn om hard te slaan, zeker niet in het begin.
De eerste keer voor ons was wat mij betreft veel te zacht, ik had nauwelijks iets gevoeld. Maar toch ben ik nadien beginnen huilen van geluk omdat ik ein-de-lijk over zijn knie had gelegen. Ik geloof dat dat ook indruk op hem gemaakt heeft, meer nog dan die mail, dat het me zo raakte. Maar na die eerste keer moest ik vooral veel geduld hebben. Geduld tot het een volgende keer gebeurde, geduld omdat het nooit hard was, geduld terwijl hij met zichzelf in het reine kwam omdat hij mij sloeg, omdat hij het leuk begon te vinden,... Dat duurde echt heel lang. En zoals jij ook al aangeeft, kon ook ik alleen maar aan spanking denken. Het was nooit genoeg, maar ik moest geduld hebben. En ik moest ook vaak toppen from the bottom: aangeven wat ik wilde, waarom ik het wilde, waarom hij me zo of zo moest aanpakken,... En aanvaarden dat hij het dan nog soms anders aanpakte, terwijl ik gefrustreerd was omdat "mijn" manier beter zou werken, hem toch laten doen, erin meegaan. Me gedragen na een te lichte straf, niet meer straf uitlokken, omdat ik hem wilde tonen dat het hielp. (Een te lichte spanking krijgen en dan me nog erger gaan gedragen, dat zou hem alleen maar het idee hebben gegeven dat ik door spankings het idee kreeg dat ik zomaar alles kon doen en dat het zijn verantwoordelijkheid was om dat te stoppen, met nog meer spankings,... dat was een verkeerde vicieuze cirkel geweest.) Dat is heel erg moeilijk, maar tegelijk ben ik ervan overtuigd dat het cruciaal is geweest dat ik hem tijd heb gegeven om daarin te groeien, dat ik niet meteen alles verwachtte en met elke ministap in de goeie richting tevreden was en het verdroeg dat er soms ook een stap achteruit werd gedaan.
Dus in het kort: goed aangeven wat je wil, waarom je het wil en daarna heel veel geduld hebben en altijd goed blijven communiceren. Na je eerste gesprek ook niet verwachten dat hij het meteen zal willen doen. Geef hem tijd om het te laten bezinken, om erover na te denken.
Nu ja, dat was mijn ervaring, voor mij heeft het gewerkt, ik hoop dat jij ook een manier vindt!
Onderwerp: vanilla partner warm krijgen voor spankinng 
vr sep 30, 2016 11:16 pm
