Oké, het verslag van mijn eerste keer. Het is een nogal lang stuk geworden, in verhaalvorm, want zo schrijf ik het liefst. Ik was begin 20, op kamers, vol nieuwsgierigheid naar spanking maar had er nooit iets mee durven doen. Gelukkig was daar Menno, en die fles wijn...
“Meende je dat nou echt gisteren?” Ik kijk geschrokken op van het tijdschrift wat ik aan het doorbladeren ben naar Menno, die gemaakt nonchalant voor zich uit naar de tv blijft kijken. Ai… ik had gehoopt dat hij mijn uitspraak vergeten zou zijn na alle alcohol… niet dus. “Wat bedoel je?” vraag ik zo onschuldig mogelijk. “Volgens mij weet jij heel goed wat ik bedoel.”
Gisteravond hadden we, op dezelfde bank, maar in nogal beschonken toestand na afloop van het feestje nog even tv zitten kijken. We hebben enkele weken geleden ontdekt dat de tv ook een porno-kanaal heeft, weliswaar door de huisbaas afgesloten met een code, maar 1-2-3-4 laat zich makkelijk raden. Hij had vast nooit gedacht dat er in een dames-studentenhuis gebruikt van zou worden gemaakt. Menno en ik waren in een erg melige bui en zaten pornofragmenten te kijken met het geluid uit, om zelf de stemmetjes na te kunnen doen.
Net toen het te flauw begon te worden, kwam er een nieuwe scene. Een meisje in zo’n typische schooloutfit en twee staartjes was alleen met haar leraar in het lokaal, waar hij haar zo te zien aan het uitfoeteren was. “Heb je nu alweer je huiswerk niet gemaakt, jongedame?” bromde Menno naast me. “Volgens mij wordt het weer hoog tijd dat ik jouw billen goed opwarm, kom maar eens hier.” Het meisje op het scherm bewoog haar lippen, maar ik was inmiddels rood aangelopen. “Je hebt tekst.” “Ik heb geen zin meer,” mompelde ik terug, en nam snel een slokje wijn om af te koelen. Menno haalde zijn schouders op, en pakte de afstandsbediening om het geluid aan te zetten.
De klappen klonken door de kamer, en ik werd zo mogelijk nog roder. Uit mijn ooghoeken keek ik stiekem naar Menno, om te zien hoe hij erop zou reageren. Volgens mij vond hij het ook wel interessant… het was nu of nooit. “Dat zou iemand eens met mij moeten doen.” zei ik zachtjes. “Zei je iets?” “Ja, ehm… dat iemand dat eens met mij zou moeten doen. Ha ha.”. Ik lachte nerveus en wees naar de tv. “Als ik mij weer eens verslapen heb ofzo.” “Zou het helpen denk je?” vroeg Menno. Help, hij ging er serieus op in. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Of wel…
Het geluid van klappen hield op, en het meisje ging over op meer, ehm, porno-gerelateerde handelingen. “Hé gatver Menno, zet uit. Laten we gaan slapen, we moeten morgen nog alles opruimen voordat de rest weer thuiskomt.”
En nu begint hij er dus weer over, bijna twaalf uur later. Nog een paar uurtjes te gaan voordat mijn huisgenootje Danielle terug komt van haar ouders, dat zal wel weer ruzie worden als ze de rotzooi van het feestje ziet. “Ik vroeg je iets.” Pfff, hij blijft er nog over door gaan ook. Gisteren met een halve fles wijn achter de kiezen had ik er wel over durven beginnen, maar nu mis ik die dronkenmansmoed. Ik kijk naar de grond, begin met mijn tenen een paar verdwaalde chipjes het tapijt in te verkruimelen, en geef geen antwoord.
“Weet je dat ik dat vroeger ook met Leanne deed?” gooit Menno het over een andere boeg. Nu kijk ik wel op. “Je ex? Serieus? Sloeg je haar als…” “Ja, we hadden afspraken waar ze zich aan moest houden, vooral over haar studie, en als ze dat niet deed ging ze inderdaad over de knie.” “Wow… dat heb ik nooit geweten…” “Het was ook niet de bedoeling dat iemand het wist,” zegt hij met een knipoog, “het was iets tussen ons beiden.”
Vraag verder, vraag verder! gaat een stemmetje in mij tekeer. “En, hielp het?” vraag ik met kriebels in mijn buik. “Oh zeker!” (oh jee, hij wordt enthousiast). “Ze vond het niet leuk, maar haar studieresultaten gingen omhoog en ze ging meer sporten. Ook gaf het een extra dimensie aan onze relatie.” “Goh.”
“Maar… dat lijkt jou dus ook wel wat?” De chipjes waren inmiddels tot kruimels vergaan, zo erg zit ik ze te vergruizen. Het tapijt is sowieso interessant om naar te kijken, alles beter dan naar hem. “Ehm… misschien.” “Mooi.”
Van schrik zie ik hoe hij meteen opstaat om een stoel weg te pakken bij de eettafel. Deze zet hij midden in de kamer, en gaat erop zitten. “Kom dan maar hier.” Hij klopt op zijn knie. Ho. Stop. Wacht. Dit gaat wel erg snel. “Nu? Hier?!” “Waarom niet? Er is toch niemand thuis. En dan heb je het maar alvast gehad.” “Ja, maar…” Ik zoek wanhopig naar tegenargumenten. “Het is raar! Het zal onze vriendschap verstoren!” “Wat onze vriendschap pas echt zal verstoren is dat jij van je opleiding wordt getrapt omdat je er een zootje van maakt, en daarna terug naar huis moet.” Shit, die was raak. Ik ben inderdaad niet goed bezig de laatste tijd, heb al flink wat colleges gemist en tentamens verknalt. Het is ook moeilijk, voor het eerst op jezelf, niemand die boos wordt als je doordeweeks de hele nacht gaat stappen. Om nog maar te zwijgen van alle junkfood die ik naar binnen werk, het gemiddelde van 4 kilo in je eerste jaar zit ik helaas allang overheen.
Ik doe een stapje naar hem toe, hij klopt op zijn knie, ik doe weer een stapje achteruit. “Maar, ik… ik…” ik gooi mijn laatste argument in de strijd, “Ik ga niet met je naar bed!” Menno lacht hard. “Al was je de laatste… en nu hier komen, of je moet willen dat Danielle toekijkt als je nog langer wacht.” Oh help. Met een gevoel alsof ik in een achtbaankarretje zit wat langzaam omhoog wordt getrokken loop ik naar hem toe en ga onhandig over zijn schoot liggen. Dit voelt echt te raar, ik moet de neiging onderdrukken om meteen weer overeind te komen.
“Waarom lig je hier?” Oh nee, gaan we dit nu ook doen? “Ehm… omdat ik een zootje maak van mijn studie, het huishouden, eigenlijk mijn hele leven…” Ik voel de tranen prikken achter mijn ogen. Nu al. “En wat vraag je dan?” “Zou je mij… zou je mij alsjeblieft” ik kan het woord niet over mijn lippen krijgen, “een correctie willen geven?” “Aan je terminologie werken we later nog wel, laten we nu maar beginnen.”
De eerste pets valt neer op mijn legging. De eerste! Ik lig echt over de knie, voor het eerst! Zo vervuld door deze gedachte merk ik de overige klappen niet eens op, die nog niet al te hard zijn. Maar daarna wordt het al lastiger om ergens anders aan te denken, als ze sneller komen. Ik wiebel onbewust om ze te ontwijken, en krijg twee harde petsen op mijn dijen. “Auw!” “Stil blijven liggen!” Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik bijt op mijn lip, ben opeens vastbesloten om geen kik meer te geven. Dat gaat goed tot hij aan mijn legging begint te sjorren… “He!” “Kom op Merel, je weet best dat het zo hoort. Ik heb geen zin om mezelf moe te slaan als je toch amper wat voelt.” Inwendig mopperend ga ik iets omhoog zodat hij hem naar beneden kan trekken. Au! De klappen op mijn slipje komen al een stuk harder aan.
Ik begin nu toch twijfels te krijgen… ik heb er vaak over gefantaseerd, maar dat het zoveel pijn zou doen… “Menno, au! Stop maar!” “Huh?” “Je kunt wel stoppen, zo is het genoeg, dank je wel.” Ik maak aanstalten om overeind te komen, maar zijn stevige arm houdt dat tegen. “Dacht je nou echt dat jij dat bepaalt?” “Maar Menno!” roep ik wanhopig uit. “Ja?” “…Het doet pijn!” “Dat is de bedoeling ook,” grijnst hij, terwijl hij stevig over mijn gepijnigde billen wrijft.
Zonder er verder nog een woord aan vuil te maken zet hij het pak slaag voort. Het word nu toch echt moeilijk om mijn mond te houden, en kleine kreetjes van pijn kan ik niet langer onderdrukken. Ik weet ook niet wat ik met mijn handen moet doen, van de vloer verplaats ik ze naar de stoelpoten en dan weer terug naar de vloer. Het maakt niet uit, de klappen gaan onverminderd door, ik kan er niet aan ontsnappen. Voor ik het weet hangt mijn slipje ook al rond mijn knieën. Ik heb het niet eens gemerkt, terwijl dat mij juist het spannendste moment leek! Zelfs al is het maar een dun stukje stof geweest, toch lijken de klappen nu nog harder aan te komen.
Inmiddels ben ik hardop aan het jammeren, en ook mijn handen dwalen af. Ik draai mij half om en probeer mijn billen te beschermen, maar net zo snel heeft hij mijn pols in een houdgreep. Hij geeft twee harde petsen op mijn hand en draait mijn arm op mijn rug. In dezelfde vloeiende beweging schuift hij mij door zodat ik nog maar over een knie heen lig, en hij zijn andere been over het mijne kan klemmen. Ik lig nu echt muurvast gefixeerd, kan geen kant meer op.
Ik voel mij radeloos worden en nu beginnen de tranen toch echt te komen. Alle spanning komt eruit, de slechte keuzes die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, de domme dingen die ik heb gedaan, ik voel mij zo stom. Ik geef alle verzet op en blijf slap hangen terwijl ik mezelf helemaal leeg snik.
Ik heb eerst niet eens door dat Menno is gestopt, pas als hij mijn slipje weer omhoog trekt. Au!
Ik sta snel op, struikel half over de legging die nog rond mijn enkels hangt en wrijf over mijn billen. “Normaal zou ik je nog even in de hoek zetten, maar daar is nu geen tijd meer voor.
Jongedame, ik wil dat jij naar boven gaat om de badkamer schoon te maken, dan maak ik hier alvast een begin. Zodra je klaar bent kom je mij helpen, en dat kan maar beter binnen nu en een halfuur zijn.” “Ja…” “Ja wie?” “Ja Menno.” “Goed zo.”
Ik hijs mijn legging over mijn zere billen heen (au au au) en wil mij omdraaien richting de trap, maar aarzel. “Menno?” “Ja?” Snel loop ik naar hem toe en geef hem een knuffel. “Dank je wel.”
Bijna huppelend ga ik de trap op naar de badkamer.
Onderwerp: Waar een beetje wijn al niet goed voor is... 
zo jan 15, 2017 2:03 am
Was echt heel spannend ja, en ontzettend spontaan, maar ik ben nog steeds zo blij dat het gebeurde. Anders was het er misschien nooit van gekomen, net als mijn diploma!
Bedankt voor het delen!
