Mijn eerste keer.
Sinds enkele jaren raakte ik meer en meer gefascineerd door spanking. Meerdere keren had ik contact gelegd met een Dom met name voor hulp met mijn studie. Echter deze contacten zijn nooit op iets uitgedraaid. Dit jaar heb ik het na een radiostilte toch nog een keer geprobeerd waarna ik toch mijn eerste keer (en nog een paar andere keren) heb beleefd.
Het is nogal een boekwerk geworden, korte verhalen zijn duidelijk niet mijn sterkste kant…
Via een advertentie had ik hem gemaild, na een paar mailtjes werd het what’s app, en uiteindelijk zouden we elkaar ontmoeten. We hadden afgesproken na mijn werk, ik ging naar hem toe. Hij stuurde een paar uur van te voren zijn adres. Ik antwoordde dat ik liever op neutraal terrein wilde afspreken, hoewel ik al een tijdje met hem appte wilde ik hem toch eerst even zien. Hij had ervaring ik niet, ik vroeg me af of andere vrouwen naïef genoeg waren om ‘zomaar’ naar iemands huis te gaan. Hij reageerde snel met een naam van een kroeg, daar zouden we elkaar ontmoeten. Beter, dacht ik.
Dus na mijn werk ging ik op pad. Gelukkig was het druk op mijn werk, geen tijd om na te denken over andere dingen. Gespannen stapte ik in de auto. Ik stuurde nog een appje: ‘ik vertrek nu’. Vervolgens de navigatie aangezet (zonder kom ik nog niet eens de straat uit), het zou wel even rijden zijn. Na ongeveer een uur en tien minuten rijden arriveerde ik op plaats van bestemming, iets eerder dan gepland. Desalniettemin zat hij er al. Ik herkende hem niet direct, maar hij mij duidelijk wel. Zenuwachtig nam ik plaats. Zo je bent vroeg zei hij, je kon zeker niet wachten. Ehmm tja… Is dit een goed moment om te bespreken dat ik me niet altijd aan de snelheidslimiet houdt? Immers je krijgt toch niets voor niets zo’n correctie op je boete… Ik lachte een beetje nerveus, en besloot dat toch maar voor mij te houden. Gelukkig veranderde hij het onderwerp. We praten over ‘normale’ zaken, werk, weer, woonplaats en meer werk. Ik durfde niet echt over spanking te beginnen, bang dat andere mensen ons konden horen. Hij begon er wel over, vertelde globaal over zijn ervaringen. Ik lachte nog steeds af en toe nerveus… Kriebels, zenuwen, maar ook nieuwsgierigheid. Hij vroeg of ik mee ging naar zijn huis. Ik dacht nog bij mezelf, nu kun je nog terug… Maar nieuwsgierigheid won, en dus ging ik mee.
Eenmaal bij hem thuis, kreeg ik nog wat drinken. Hij vroeg wat ik ervan verwachten. Ik antwoorde dat ik dacht dat het wel een beetje zeer zou doen. Hij liet de attributen zien die hij graag gebruikte, voor straf.. Ik vroeg om een stopwoord, want ik was toch een beetje bang geworden, want tja in mijn fantasie kan ik goed tegen pijn, maar hoe goed kan ik er daadwerkelijk tegen. Voor deze ene keer kreeg ik een stopwoord, maar de volgende keer niet meer, zei hij er direct bij. Het is immers straf, en in principe bepaalde ik de strafmaat niet. Daar zit wat in natuurlijk.. Hij vroeg of ik vond dat ik straf verdiend had. Tja ongemakkelijke vraag. Er kwam geen antwoord. Hij vroeg of ik er klaar voor was. Betere vraag. Nou zo klaar als ik er ooit voor zou zijn, waarschijnlijk… Hij zat op de bank, ik was een beetje bij hem vandaan gaan zitten, dan gebeurde er in ieder geval geen hele onverwachte dingen. Kom maar hier dan, zei hij. Daar ging ik dan, voor het eerst over de knie.
De eerste klappen vielen. Het deed niet echt zeer. Eerlijk gezegd voelde ik er vrij weinig van. Hij merkte dat ook, en klaagde over de broek die ik aan had. Veel te dik volgens hem. Een normale spijkerbroek volgens mij. In ieder geval mocht die de volgende keer niet meer aan, de volgende keer moest het strakker, dunner, eventueel een jurkje of rokje. Hmm oké, op zich lag ik er nog rustig bij. Zijn hand begon zeer te doen, dus hij was er klaar bij. De broek moest uit. Ik dacht altijd dat ik dat niet zomaar zou doen, dat ik daarover wel zou protesteren. Maar voordat ik er echt over had nagedacht, had ik mijn broek al naar beneden getrokken. Op dat moment was ik me er wel erg van bewust dat ik in mijn onderbroek stond, toch wel vervelend. Het duurde niet lang. Ik mocht snel weer gaan liggen. Zonder broek deed het meer zeer, het begon te branden. Hij schoof mijn ondergoed meer aan de kant, zodat hij er beter bij kon. Dat verschil voelde ik duidelijk, maar ik wilde me ook niet laten kennen. Ik ben toch geen watje, dus ik bleef stil liggen, probeerde niet te bewegen en geen geluid te maken. Ik hoorde de slagen achter me, Pets, Pets, Pets. Hij vond het tijd voor een gesprek, dus hij begon weer met het vragenrondje. Vertel maar eens waarom je hier ligt. Pets, Pets, Pets. Hmm lekker dan, waarom zou je zo’n vraag willen beantwoorden, je weet allebei dondersgoed waarom je daar ligt (toch?)… Pets, Pets, Pets. Dat antwoord geven van jou duurt wel lang hè. Pets, Pets, Pets. Dus toch maar antwoord gegeven. En wanneer heb je er dan voor het laatst aan gewerkt? Pets, Pets, Pets. Hmmm ik had hem toen nog geopend, telt dat ook? Pets, Pets, Pets. Nee, jongedame dat telt niet. Pets, Pets, Pets. Oké, Oké een paar maanden geleden. ‘Misschien moeten we dan toch maar eens wat anders gaan gebruiken, wat denk jij ervan. Hmm was ik het niet per se mee eens, nu ging het nog wel met de pijn. Ik lag er nog steeds rustig. Gelukkig heb jij er sowieso niets over te zeggen, hoorde ik boven me. ‘Waarom vraag je het dan’, dacht ik, maar dat durfde ik niet te zeggen. Ik bleef stil. “Geef mij die liniaal maar aan” hoorde ik boven me. Ik stond op en liep naar de liniaal. Langzaam gaf ik hem aan. Je ondergoed mag trouwens ook wel helemaal naar beneden, dan kan ik er beter bij, zei hij nog nonchalant. O joepie, lekker dan, wat een feest. Maar toch deed ik het weer zonder iets te zeggen, gehoorzamer dan ik zelf had gedacht. De liniaal voelde ik meer, maar het was nog steeds goed te doen. Het geluid was anders, moeilijk te omschrijven. Even probeerde ik mee te tellen, maar ik gaf het al snel weer op. Het duurde niet zo lang voor mijn gevoel, ik lag nog steeds stil, hij legde de liniaal alweer weg. Pak nu de lepel maar, klonk het van boven. Ik maakte aanstalten om weer op te staan, om de lepel te pakken. Hij hield me tegen. Je kan er zo wel bij, je hoeft niet op te staan. Daar ging mijn pauze… Ik rekte me uit om de lepel te pakken en gaf hem aan. Hij streelde ermee over mijn billen. En toen de eerste tik. Godver dat deed zeer (en dat zei ik wel). Hij sloeg door. Au, au, au, kut. Meer klappen. O dat doet echt zeer. Tja hoor ik boven me, je weet toch dat je hier voor straf bent toch, het hoort zeer te doen. Nou ik vond het leuker met de hand en die liniaal… Stil liggen was er ook niet meer bij, ik begon te wiebelen, in de hoop het tempo van de slagen te vertragen. Ik probeerde met mijn handen mijn billen te beschermen. Hij dreigde een aantal keer op mijn handen te slaan als ik ze niet voor mij hield. Gelukkig deed hij het niet, omdat het de eerste keer was. Ik bleef kronkelen, en schelden om mijn ongenoegen te uitten. Bijna elk klap werd gevold door een O of Au of verdomme. Hij vond het wel even mooi geweest, we gingen weer even wat drinken.
Pfff rust. Snel mijn onderbroek en broek weer omhoog. Hij keek me even aan. Zei ik dat dat mocht? Ehmmm nee, maar ik dacht…. Ik maakte mijn zin niet af, eigenlijk dacht ik niet zoveel, behalve dat ik me weer snel wilde aankleden. Vooruit zei hij, als je maar weet dat ik nog niet klaar ben met jou, zei hij. Hmmm hoe lang zou het nog duren. Ik keek omhoog op de klok, we waren ongeveer 40 minuten bezig, ging best snel de tijd. Mijn billen voelde warm en gezwollen. En hij was dus nog niet klaar dus… Misschien toch maar wat beter mijn best doen dan, in het vervolg. Hij praatte, ik was in gedachten verzonken. Nou zullen we dan maar weer zei hij opgewekt. Ik had geen haast eerlijk gezegd. Dus ik zei ‘ik heb mijn drinken nog niet op’. Dat geeft niet zei hij, dat kun je straks wel opdrinken. Hmmm dat werkte dus niet, oké. Sta op, hoorde ik naast me. Ik dacht nog na over andere argumenten om niet direct verder te gaan. ‘NU’, zei hij iets luider. Ik stond op. Draai je maar om en ga met je knieën op de stoel zitten. Ik deed het. Vergeet je niet iets, vroeg hij. Ik bleef stil. Broek naar beneden, zei hij. Ik stond weer op, en deed mijn broek naar beneden. Ik klom weer op de stoel. ‘Je onderbroek ook’, zei hij. Dus daar ging ook mijn onderbroek weer. Oké daar zat ik dan weer. Hij had ondertussen zijn riem afgedaan. Hij vouwde hem dubbel en begon ermee te slaan. Het was 100 keer beter dan de houten lepel, maar ik mijn billen deden zeer en het lukte me niet om helemaal stil te blijven. Ik wiebelde probeerde de klappen te ontwijken en de vertragen. Toen het wiebelen hem te gek werd duwde hij me meer voorover over de leuning, en boog over mij heen. Bewegen werd lastiger, maar de slagen werden ook zachter, hij kon niet meer echt uithalen. Dat merkte hij kennelijk ook, en hij ruilde de riem in voor de lepel. Verdomme…. Daar ging hij nog een tijdje mee los. Mijn geklaag en gevloek werden meer. Ik probeerde te bewegen, maar inmiddels had hij mij in een houdgreep waardoor ik weinig kon. Af en toe lukte het om mijn hand los te wurmen en daarmee mijn billen te beschermen. Ik hoorde zijn irritatie daarover groter worden, maar ik toen echt te veel pijn om stil te blijven liggen. Au, Au, Au, klonk het weer na elke tik. En af en toe een binnensmonds kut of godver.. Uiteindelijk stopte het. Hij wreef nog een paar keer. Goed, zei hij, je bent bijna klaar. Pfff eindelijk, dacht ik. “je krijgt er alleen nog een paar met de hand, en dan laat ik het er verder bij”, deelde hij me mee. Ik maakte aanstalten om van de stoel af te komen. Zei ik, dat je daar af kon komen, vroeg hij sarcastisch. Nou ehhh nee, maar…. Ja maar wat eigenlijk, grappig dat ik telkens begon met een verklaring die ik eigenlijk niet had. Gelukkig liet hij me niet uitpraten. Dus blijf je daar, zei hij simpel. Ik bleef uiteindelijk maar stil zitten. Hij deed ondertussen zijn riem weer om, en legde de lepel weg (godzijdank). Hij ging weer staan, en begon weer te slaan. De hand was toch een stuk fijner bedacht ik mij, terwijl ik de petsen weer hoorde vallen. Het leek wel nog minder pijnlijk dan aan het begin. Na de duivelse lepel was dit toch een enorme opluchting. Nog fijner omdat ik wist dat het bijna klaar was. Het einde kwam snel. Volgens mij heb je wel genoeg gehad, zei hij. Dat kon ik wel beamen. “Sta maar op.” Klonk het boven me. Ik kwam snel overeind en begon over mijn billen te wrijven. “Broek aan trekken en gaan zitten” klonk het weer. Ik trok snel mijn broek weer omhoog, maar gaan zitten klonk toch niet zo verleidelijk. Ik bleef nog even staan, terwijl hij al zat. Na een paar ongemakkelijke seconden (het voelde als minuten maar het duurde vast niet zo lang) ging ik toch maar zitten, ik ging op mijn ene onderbeen zitten om niet direct op mijn billen te hoeven zitten. Dat leverde me nog kleine tik op mijn bovenbeen en een vermanend “gewoon gaan zitten” op “je mag best voelen dat je straf hebt gehad”, Hmof daar was ik het ook niet helemaal mee eens, maar het leek me geen goed moment om hem tegen te spreken. En dus ging ik toch maar gewoon zitten.
Het was klaar, ik dronk mijn drinken op, en beloofde plechtig beterschap. Vanaf nu zou ik echt beter mijn best gaan doen. Daar was ik toen zelf ook nog heilig van overtuigd…
Onderwerp: De eerste keer 
zo sep 10, 2017 11:09 pm
