Straf

In het topic "welke spanking doet het voor jou?" las ik dit (naar aanleiding van een onderzoekje van Rein onder Daphnelezers):

Rein schreef:

Voor 3% is het puur straf. Dat laatste percentage is lager dan ik verwachtte.

Verbaast je dat echt, Rein? Ik denk namelijk, dat hoewel de beleving van straf heel echt kan zijn voor spanko's (ik weet er alles van), het bijna onmogelijk (en misschien wel ongezond) zou zijn om een pak slaag echt alleen als straf te ervaren. Op het moment dat de behoefte aan straf er is misschien wel of op het moment dat de klappen vallen of bepaald door de houding/woorden van je Dominant of wat dan ook. Maar zodra je voor- of achteraf fantasieën krijgt over die bepaalde straf, is het wat mij betreft geen straf in zijn puurste vorm meer.

Waarschijnlijk zijn er wel sicko's (excusez le mot) die zichzelf uit overtuiging laten aftuigen wanneer zij of wanneer hun sociale context vinden/vindt dat zij fouten gemaakt hebben c.q. zonden begaan. Dat zouden inderdaad mensen kunnen zijn die er helemaal geen enkel genoegen aan beleven om pijn gedaan te worden. Maar als dat zo zou zijn, zou ik denken: "wat mankeert die mensen?" Het lijkt mij nog altijd waarschijnlijker dat de mensen die deze praktijken vrijwillig bedrijven daar ergens toch een kick uit halen, seksueel of anderszins. Waarmee de straf niet meer puur is.

In die zin zijn alleen bijvoorbeeld door een overheid opgelegde lijfstraffen pure straf te noemen. Ik noem een 1000 zweepslagen voor het in je bagage hebben van alcoholhoudende bonbonnetjes in Saoedi-Arabië, stokslagen vanwege teveel haar onder je hoofddoek uit in Iran of een volbloed caning vanwege het stelen van een auto in Thailand. Zelfs daar waag ik nog te betwijfelen dat degene die de straf moeten uitvoeren er geen kick van krijgen... Maar voor het slachtoffer zal dit in de meeste gevallen vermoedelijk echt puur straf zijn. Hoewel het soms best spannend kan zijn te fantaseren over jezelf in zo'n setting, is "officiële lijfstraf" iets dat wat mij betreft verfoeilijk is en zo snel mogelijk de wereld uitgeholpen moet worden.

Om kort te gaan: eerlijk gezegd verbaast het mij juist hogelijk dat onder spankingsitelezer(e)s(sen) überhaupt nog 3% te vinden is dat zegt spanking als puur straf te ervaren. En sst... ik denk dus stiekem dat ze zichzelf voor de gek houden... Waarmee ik overigens niets wil afdoen aan de persoonlijke beleving van het moment en de effectiviteit die een strafspanking kan hebben.

Om te beginnen verbaasd het mij, dat niemand op dit, toch interessante onderwerp heeft gereageerd, na het duidelijke verhaal van jou, Dawn.

Laat ik beginnen te zeggen, dat ik het helemaal eens ben met je opmerking over officiele straf. Verwerpelijk en barbaars. En toch kan ik mij voorstellen, dws. letterlijk voorstellen, dat het ergens tegelijkertijd een hele diepe, psychische "fascinatie" heeft, grenzend aan het pervers, voor sommigen. Dat komt denk ik omdat het gewoon eng is.
(Er zijn ook grote liefhebbers van griezelfilms. Dit zijn ook eng, maar men geniet toch van een uurtje griezelen.....merkwaardig he?)
Er gaat dus, iets gebeuren met iemand, een mens, wat hij/zij niet wil en toch onvermijdelijk uitgevoerd gaat worden. Heel mechanisch en zonder gevoel. Maar nogmaals zelf vindt ik dat soort praktijken, en al helemaal de onzinnige aanleidingen daartoe soms, uit den boze! Toch zijn er ook mensen die het opwindend vinden om in een kooi opgesloten te worden. Het wordt pas echt eng en onprettig wanneer ze echt in de gevangenis opgesloten worden.

Het heeft dus veel te maken met de definitie van straf, maar ik geloof ook dat een mildere vorm van straf, als spanko, wel degelijk mee kan spelen. Vele die ik ken, hebben een combinatie van in meer of mindere mate pijn lekker of opwindend vinden + dat koppelen aan een strafelement (al dan niet met reele "redenen" voor hun) + misschien een terugkoppeling naar vroeger (bij vader over de knie, dat was wel voor straf, maar toch in een liefdevolle setting, daar ga ik maar even van uit..) + een element van onderwerping (sub), omdat het wel onvermijdelijk is. Daarom hoort hier wat mij betreft ook geen stopwoord bij en dat vinden blijkbaar meerdere (ook subs). Dat is een extra psychisch element. In dat opzicht vindt ik de 3 %, dat is statistisch niets, ook wel een beetje weinig. Een uitzonderlijke "kromme van Gausse".

Aan de andere kant van de officiele straf, ligt de erotische spanking, als foreplay. Daar zit geheel geen strafelement in. Een beetje spanken en dan (vaak op aangeven van de sub) lekker de liefde bedrijven. Maar dat is heel iets anders. Ik vindt dus mensen die ergens een element van, toch echt wel, straf krijgen, (al is het maar in hun hoofd) als spanko, helemaal niet zo vreemd. Er zijn spankees die echt masochistisch zijn, maar velen die dat niet of maar gedeeltijk zijn (hoe moet je dat meten...). Toch zijn ze allemaal spanko's.
De "beleving" kan dus varieren van vooral "geestelijk" tot en met, vooral "fysiek".

Zelfs in een (afgesproken) rollenspel, dat geheel vrijwillig wordt uitgevoerd, speelt bij beide partijen het strafelement psychisch heel vaak mee. De kostschool-fantasieen e.d. Strenge leraar.. Maar ook in een HD-relatie denk ik (maar dat moeten anderen maar bevestigen of ontkennen). Al was het maar als tijdelijke invulling van een fantasie, tijdens de uitvoering, ervoor of erna. En dat is vaak ook weer heel erotisch...ergens.

Denk je echt dat het mogelijk is om "niets met pijn" te hebben en wel spanko te zijn? Ik denk van niet. Nu moet ik zeggen dat ik wel degelijk ook masochistisch ben (maar wel redelijk plaatselijk), dus misschien is mijn oordeel gekleurd. Maar toch: welke spanko geniet er nu niet van de napijn, de gloeiende billen, de rode plekken na afloop?

Op het moment dat ik behoorlijk word afgetuigd (in een strafsetting), vind ik de pijn ook niet fijn, vreselijk zelfs, en hoop dat het zo snel mogelijk stopt. Geen genieten aan. Mijn geest is dan absoluut niet bezig met opwinding en ik ben dan ook na afloop niet per se in the mood voor een erotische voortzetting van het geheel. Als die gewenst is, moet ik eerst bijkomen en anderszins gestimuleerd worden. Maar de napijn achteraf vind ik dan wel weer heel fijn. En als het pak slaag "te vroeg" stopt, is het ook niet goed.
Dan werkt het niet - en daar vind ik dan mijn masochisme terug.

In een erosetting is inderdaad heel anders en kan een bepaalde mate van pijn gewoon erg opwindend zijn. Maar dan kan ik wel minder hebben dan als straf. Terwijl dat wel echt genieten van de pijn is.

Het zit allemaal een beetje in het hoofd denk ik, hoe je het ervaart.
Ik onderga straf als echte straf, en toch geniet ik er soms van, moeilijk om uit te leggen natuurlijk. Het gevoel dat ik gestraft word voor iets, voelt toch anders aan dan een gewoon pak op mijn kont.
Het verschil bij mij is wel , dat ik bij straf altijd gestraft word met een instrument, rietje,cane,zweep, of iets dergelijks, wat het ook veel pijnlijker maakt.
Bij HD is het meestal met de hand.

@ Dawn

Ik ben het met je eens dat een echte spanko iets met pijn moet hebben. Als dat in het geheel niet zo is, dan wordt een straf ineens een "echte " straf, die voor mij buiten onze activiteit valt. Dan rest alleen nog maar echt praten. Als een spankee het echt verschrikkelijk vindt om geslagen te worden, dus echt, dan begin ik er in ieder geval niet aan. Voor mij als D. is het in ieder geval erg belangrijk en een voorwaarde dat zij het (ergens) toch wel prettig vindt, ook al kan de "strafbeleving" eveneens echt zijn.
Stelling kan dus zijn dat de echte spankee ook masochistisch is, in welke mate dan ook. Is dat volgens jou (jullie) ook zo.

Celine geeft dat mooi aan in haar reply. Overigens vindt ik "aftuigen" helemaal uit den boze. Mood pcitures, bah en cruel. Maar dat is heel iets ander dan stevige straf en zeker ook die idiote straffen die sommige landen nog hebben.

Interessant vindt ik ook je opmerking (@ Dawn) dat je in een strafsetting meer kan hebben (accepteren) dan in een andere setting. Je zou dus zeggen dat mijn "stelling" dat "straf", het idee van straf, klaarblijkelijk toch een aanvullend element is. Het doet dus toch iets "extra's", los van de contrete fysiek pijn, want die kan "gelijk" zijn bij uitvoering van verschillende settings. Tenzij je er bewust een andere invulling aan geeft, met instrumenten, zoals Celine zegt. Dan is er waarschijnelijk ook een echt verschil.

Ik vind mood pictures altijd wel leuk

En ik vind het vooral leuk om een beetje te chargeren. Want onder echt aftuigen versta ik dat Hij me alle hoeken van de kamer zou laten zien en met vuisten en voeten. Het mag vanzelf spreken dat daarvan noit sprake is geweest of zal zijn. Maar ik mag de dingen wel eens graag zo neerzetten dat het lijkt alsof mij de meest vreselijke dingen overkomen...

Wat de opmerkingen over straf betreft: ik denk inderdaad dat de beleving van straf tussen je oren zit en dat je dus een bepaald pak slaag best als straf kunt ervaren. Alleen in mijn ogen - omdat het toch altijd, elke keer weer de fantasie triggert - niet als pure straf. Zoals gezegd, op het moment zelf misschien wel en ook in je hoofd... maar zodra je met van die tintelende kriebels in je buik je straf tegemoet gaat of zodra de straf zich na afloop aandient in een erotische fantasie, is hij niet puur meer.

Dat is overigens geen waardeoordeel en doet geen afbreuk aan de beleving en de effectiviteit van de straf, het geeft alleen aan dat er mijns inziens altijd ook andere zaken spelen.

Over masochisme kan ik nog zeggen, dat ik inderdaad ook denk dat elke spankee in meer of mindere mate een masochiste is. Maar op de een of andere manier lijkt dat moeilijk toe te geven. Bij mijzelf heeft het in elk geval veel langer geduurd voor ik hardop kon zeggen, dat ik een masochiste ben, dan dat ik een spanko ben. Spanko zijn kun je nog ergens verklaren met "het nodig hebben", "er beter door in je vel zitten", "beter functioneren", etc. En het werkt ook zo, dat is zeker. Maar een masochiste houdt van pijn gedaan worden... en dat is best ziek en pervers (vond ik lange tijd heel conformistisch). Maar het een kan onmogelijk zonder het ander, daar ben ik intussen van overtuigd. Als je het een niet was, zou het ander niet zo werken als het werkt.

W schreef:

Ik vind mood pictures altijd wel leuk

Ik heb begrepen dat de betreffende site uit de lucht is en degene die de filmpjes maakte wat problemen met de Hongaarse justitie heeft, omdat een model had geklaagd dat haar grenzen bij het opnemen van een filmpje werden overschreden en haar stopwoord werd genegeerd.

@ DSD

Wist ik niet, maar heel terecht!

Overigens lopen wij het risico om door de "interventie" van W. het op zich serieuze draadje kwijt te raken. Dus maar even terug...?

@ Dawn

Dank je voor je heldere antwoord, ik denk ook dat het precies zo is als jij zegt. Jammer dat masochisme, zo'n beladen term is en dus mensen er om die reden moeite mee hebben. Ik heb ook wel meegemaakt dat subs daar mee worstelen. Het is gewoon een gevoel en zodra je dat accepteerd wordt het allemaal een stuk eenvoudiger.

Straf en beloning! Het ligt voor ons spanko's soms erg dicht bij elkaar. Het lijkt me een gruwelijke straf om naar mijn Dom af te reizen en dan geen slaag te krijgen. Je anticipeert erop, denkt erover na, fantaseert enz. enz. Wat een anticlimax is het dan als er helemaal niets gebeurd. Ik zou dat echt vreselijk vinden.

Aan de andere kant kan een goede Dominant een pak slaag wel zo toedienen dat het op het moment zelf echt niet leuk of opwindend is. Sicko als ik ben vind ik echter de fantasie wel weer erg opwindend. Gelukkig ben ik vooral in mijn fantasie masochistisch, op het moment zelf doet het alleen verdomd zeer. Dat maakt het 'achtbaan gevoel' wat ik vooraf heb mogelijk. Angst, spanning en verlangen tegelijk!

Vroeger als klein leentje vond ik op school eigenlijk elke straf opwindend. Ik smolt als ik streng toegesproken werd, genoot van nablijven en schreef rustig netjes een heel boek over . Ik was dan ook een erg ondeugend kind, met een sterke behoefte aan discipline en structuur. Is dat ook een vorm van geestelijk masochisme?

Hm, dat had ik toch niet, hoor leen. Als ik strafwerk kreeg, deed ik daar rare dingen mee. Ik leverde het kunstig gecalligrafeerd in gotische letters in of verpakte het als cadeutje met een rolletje pepermunt erbij. Ahum. Voor betreffende docenten reden om me nooit meer strafregels op te geven. Van mijn kant een vorm van uitdagen. aantonen dat het me niks kon schelen. Maar bij echt strenge leraren was ik gewoon erg braaf, denk ik. Daar kwam het niet eens van strafwerk.

Overigens kreeg ik heel vaak op mijn kop voor dingen die ik niet gedaan had. Zeker mijn stoute uiterlijk.

Het strafdenken is voor mij ook onlosmakelijk verbonden met het ontvangen van een pak slaag. Daar dan vervolgens fysiek op reageren en hier op betrapt worden is reden voor enorm veel schaamte en een `waar-is-hier-de-nooduitgang-gevoel`.

guilliet schreef:

Daar dan vervolgens fysiek op reageren en hier op betrapt worden is reden voor enorm veel schaamte en een `waar-is-hier-de-nooduitgang-gevoel`.

Bedoel je dat je er nat van wordt? Maar volgens de meeste dames hier is dat een puur fysieke reactie, die niets met opwinding te maken hoeft te hebben.

Ik weet niet wat de meeste dames hier voelen W, en of ze dit collectief zo hebben afgesproken. Het zou een ontluikende warme nieuwe betekenis geven aan het woord ´gemeenschapsgevoel`

Maar ik kan helaas alleen voor mezelf praten.

guilliet schreef:

Ik weet niet wat de meeste dames hier voelen W

Ik weet ook niet wat ze voelen, maar dat is hoe het me ooit een discussie hierover is uitgelegd. Hoewel, dat was misschien wel op een ander forum, maar dan eentje met net zulke dames als hier.

Ik geloof niet dat we ooit collectief hebben afgesproken wat we zouden moeten voelen voelen. Sommigen van ons subjes zijn masochistisch en vinden slaag lekker. Sommigen vinden de fantasie opwindend maar de klappen zelf niet. Weer anderen vinden klappen soms lekker maar een disciplinaire spanking weer niet. Zelf hoor ik soms bij de 2e en soms bij de laatste groep. Maar ook als ik klappen niet lekker vind reageert mijn lichaam en ik weet van anderen dat dit bij hun ook gebeurt. Er valt ook niets aan te doen en het is ook niet te voorkomen. Eerlijk gezegd besteed ik er nooit aandacht aan en V gelukkig ook niet.

Persoonlijk zou ik het heel vervelend en zelfs vernederend vinden wanneer mijn begeleider een opmerking zou maken dat ik nat werd. Wij hebben een (zover als dat mogelijk is bij twee kinksters) platonische relatie, wat inhoudt dat dat soort dingen wel gebeuren, maar dat we dat gewoon laten voor wat het is. Dat is de grens. Mijn begeleider mag me daar niet aanraken, daar geen opmerkingen over maken. Net zoiets: hij heeft het recht mijn billen aan te raken, maar echt strelen is er ook niet bij. Mijn borsten raakt hij ook niet aan. Hij doet dit allles gelukkig ook nooit.

Met mijn vriend is de situatie anders> Als hij er een opmerking over zou maken zou ik dat ok vinden. Ik zou misschien blozen, maar vernederend zou het niet zijn, omdat onze relatie sexueel is.

Ik weet dat er ook meiden zijn die vernedering opwindend vinden. Maar ik ben er niet zo een. Als mijn begeleider of mijn vriend iets doet wat mij vernedert, of waar ik daadwerlkelijke schaamte bij voel zou ik vragen of ze stopten. Zou ik mijn stopwoord gebruiken. En dan stoppen ze. Punt. Stoppen ze dan niet? Dan moet er serieus nagedacht worden over de toekomst van de relatie.

Wat heerlijk vooruitstrevend Annemiek;)

Daar kan ik nog een puntje aan zuigen

ik hoor ook bij de groep die klappen soms lekker vindt, maar meestal niethoor. mijn lichaam reageert hier altijd op. maar omdat ik vooralsnog alleen met mijn man praktiseer vindt ik dit niet vernederend.
mijn man vindt dit wel opwindend en soms wordt er ook weleens wat mee gedaan, maar dit is puur omdat ik wil dat mijn man plezier beleefd aan het hele gebeuren (hij is namelijk vanilla).

ik zou alleen nooit gelijk na een spanking sex kunnen hebben. dit omdat mijn zeflbewustzijn op een heel ander niveau is, ik moet eerst bijkomen

Als nieuw lid heb ik deze discussie over straf gelezen, maar ik vind wel dat er erg veel dingen door elkaar gehaald worden die niets met elkaar te maken hebben.

Voor mij is billenkoek wel degelijk onverbrekelijk met straf verbonden. Dat betekent dus dat ik nooit billenkoek zal geven al je niets fout hebt gedaan. Ik ervaar dat als volstrekt vanzelfsprekend en logisch.
Uiteraard spreken we in spankingkringen dan wel over straf die je vrijwillig ontvangt omdat je zelf vindt dat je dit soms nodig hebt; die definite moet wel overeind staan als je zo'n discussie zinvol wilt voeren, omdat je anders inderdaad tot kromme cijfers gaat komen van maar een paar procent.

Totaal niets met spanking te maken hebbend zijn dus genoemde voorbeelden over barbaarse landen waar iemand tegen zijn wil en tegen iedere vorm van rechtvaardigheid letterlijk half dood geslagen en gemarteld wordt. Ook extreme websites zoals Mood Pictures en nog ergere op het internet hebben niets met deze discussie te maken. Het doel van billenkoek kan toch werkelijk niet zijn om iemand te verwonden of blijvende littekens te bezorgen. Dit soort uitwassen op het internet maken mij als Dom gewoon misselijk.

Duidelijke omkadering is dus echt nodig, tevens omdat een website als deze ook door onervaren mensen worden bezocht die een eerste stap in der richting van spanking willen gaan zetten.

Roland.

Hallo Roland/billenkoekmeester,

Ten eerste welkom hier! Ten tweede, bedankt voor je feedback.

Ik begrijp wel enigszins je bezwaren, alleen is dit geen informatieve site maar een forum wat inhoud dat we met elkaar discussiëren en aangezien deze discussies heel open zijn gaan deze alle kanten op. Jij omschrijft jouw spankingfetish en dat deze onlosmakelijk verbonden is met straf. Bij mij is dat wat minder, spanking kan straf zijn maar ook gewoon voor de leuk, omdat we er allebei zin in hebben bijvoorbeeld, dat kan dus ook als ik niks 'fout' heb gedaan.

Daarnaast omschrijf je dat jij niks hebt met mensen verwonden of littekens, ik heb dit ook niet, alleen zijn er mensen in de scene die hier wel hun kink uithalen, moet kunnen zolang het met mutual consent is. En wat de vrijwillige sfeer betreft, uiteraard moet alles hierbinnen plaats vinden, alleen vind ik persoonlijk het idee dat het 'onvrijwillig' is wel heel opwindend, en dit hebben volgens mij meer mensen .

Groetjes,

isis

Waar ik van geniet ( en gelukkig ik niet alleen) is meer het samenspel tussen mij en mijn spankee, het elkaar uitdagen en tijdens de spanking kijken wie de overhand weet te krijgen, zij die probeert te ontsnappen aan mijn greep, haar lichaam wil het niet en haar geest geniet ervan!
Ik weet haar dan op de grens van haar kunnen te brengen maar er ook niet echt overheen en dan is het een soort wedstrijdje wie de overhand krijgt en bijna altijd eindigt het onbeslist en dat is heel erg lekker!
Zij ligt over mijn knie en ik bouw het kalm op en daardoor beleeft ze het heel intens en kan ze het heel lang ondergaan en natuurlijk schenk ik haar tussendoor de nodige plezier en opwinding en weet dat ook te controleren en denk ik daardoor kan ze het heel lang doorstaan en weet ze op grootte hoogte te blijven en zweeft op de grens van genot en pijn.
Haar lichaam dat de pijn wil vermijden door de meppen te ontwijken en haar geest die dit niet wil missen en het het ervaart als heel erg verslavend en dan is het einde samen zo intens en daar genieten we samen zo heel erg van dat ik iedereen dat gun.