Juichend liep het meidenvoetbalteam het veld af. Drie-nul! En daarmee namen ze de leiding over van FC BOHD: een feestje waard dus. Een feestje voor het hele team had coach Hendriks ze beloofd. Voor het hele team, behalve Marieke. Die was met een rode kaart het veld uitgestuurd na een grove tackle, en zat zich nu te verbijten van boosheid. Want coach Hendriks was duidelijk: overtreders worden bestraft - en gaan ook niet mee naar feestjes.
Dubbel balen dus voor Marieke. Ze had zich hier zo op verheugd, na al dat gestress en gedoe van de tentamenweek kon ze wel een feestje gebruiken. Oh, waarom had ze nou toch die stomme algebratoets zo verprutst? En waarom moest ze dat afreageren op die arme linksback van BOHD?
In de kleedkamer was het een gegil en gejoel van jewelste. "Drie nuhul drie nul, driehie nul drie nul!" was de steeds terugkomende kreet. Er werd gehost onder de douche en gegooid met sjaals en petjes, totdat Hendriks op de deur moest bonzen dat het nu toch eens afgelopen moest zijn.
Nadat iedereen was aangekleed, kwam Hendriks de kleedkamer binnen. In zijn hand had hij wat Marieke al had vermoed: de grote paddle! Een ongelofelijk pijnlijk ding, dat je na een paar klappen al een gigantisch brandend gevoel in je achterwerk bezorgde. Hendriks wist hoe je het ding moest hanteren, maar bewaarde hem voor bijzondere gelegenheden. Zoals nu dus.
Hendriks stak zijn hand op. "Dames, één momentje stilte graag." Na enkele momentjes werd het dan eindelijk min of meer stil, en Hendriks begon zijn felicitatiespeech voor het team. Marieke kreeg er maar weinig van mee, ze kon haar ogen nauwelijks afhouden van de grote paddle. Wat een straf!
Ineens kreeg ze door dat iedereen stilgevallen was en alle ogen op haar gericht. "Marieke, doe wat je gezegd wordt!" sprak Hendriks boos. Ze schrok op. "Eh - sorry, ik was even afgeleid coach!"
"Juist ja. Ik vroeg je om je spullen te pakken, naar buiten te gaan en bij mijn kamertje te wachten. Je doet niet mee aan de festiviteiten, dus in deze kleedkamer heb je niets meer te zoeken. Ik spreek je over tien minuten."
Zuchtend stond Marieke op. Ze kwakte haar spullen boos in haar tas, ritste hem half dicht en slingerde hem over haar schouder. "Hey pas je op!" reageerde Emily, die de tas bijna tegen haar hoofd kreeg. Een snauw was haar enige reactie.
Marieke slofte naar de deur. Ze wilde hem achter zich dichtknallen, maar bedacht zich op het laatste moment. In plaats daarvan sloot ze de deur zo voorzichtig mogelijk om vervolgens aan de andere kant jaloers te blijven luisteren naar wat komen ging.
Door de deur heen hoorde ze de luide stem van coach Hendriks. "Goed dames, nogmaals: mooi gespeeld. Jullie hebben een beloning verdiend - én een feestje. Naar het feestje gaan we zometeen, maar ik dacht dat jullie je beloning het liefst nu al zouden krijgen. Als iedereen even wil gaan staan.. Juist ja. Ieder drie, dat lijkt me wel gepast gezien de eindstand. De trainingsbroeken mogen naar beneden als je wilt. Emily, zullen we maar bij jou beginnen?"
Marieke ergerde zich groen en geel - zij wel allemaal fijn gloeiende billen en zij niet!
Onderwerp: Wat een straf! 
zo maa 13, 2011 10:10 pm
