Te laat

Goed, dus als mijn D niet kan slapen schrijf ik spankingverhaaltjes voor hem   . De laatste is mede in stand gekomen door mensen op de #klaproos chat, dus hierbij het eindresultaat. In dit geval niet geheel nuchter, en ook erg slaperig geschreven, dus de kwaliteit is......nogal betreurenswaardig.

---

Er was eens een meisje, Emma, dat heel vaak te laat kwam op school. Steeds weer moest ze een briefje halen en werd ze berispt door de conciërge, maar of het nou met een smoesje was of een lieve glimlach: ze kwam altijd onder een straf uit. Haar klasgenoten vonden het niet eerlijk: ze verstoorde de les iedere dag, en als zíj te laat kwamen moesten ze zich de dag erna gewoon om acht uur melden.
Op een gewone donderdagmiddag, na de grote pauze, kwam Emma zoals gebruikelijk te laat aan bij natuurkunde. Ze had een briefje meegekregen van de conciërge zonder consequenties omdat ze zich er weer onderuit had gepraat. Met haar mooie ronde boezem en volle billen zag ze er erg sexy uit, en daar had de conciërge een zwak voor.
Maar de leraar natuurkunde, een vierendertigjarige man genaamd Leon, doorzag de streken van Emma. Hij besloot om haar na te laten komen voor een stevig “gesprek”.
Emma snapte er niks van. Ze had toch een briefje ingeleverd, volgens de schoolregels is dat voldoende. Boos, en met haar armen over elkaar, heeft ze de hele les voor zich uit gestaard.
Toen de bel ging en de klas leegliep treuzelde Emma met het inpakken van haar spullen. Leon sloot de deur en liep naar Emma’s tafeltje toe. Emma wilde een grote mond opzetten maar Leon was sneller: hij greep haar in haar nek en begeleidde haar richting zijn eigen bureau. Daar stond zijn grote stevige stoel klaar. Zonder een woord te zeggen ging Leon zitten en nam Emma over zijn schoot.
“Wat doe je, laat me gaan!” riep Emma tevergeefs. Leon hield haar stevig vast met zijn linkerarm. Met zijn rechterhand trok hij het rokje van Emma omhoog zodat haar witte onderbroek zichtbaar werd. Hij haalde flink uit en *pats*. Emma slaakte een gilletje bij het neerkomen van zijn hand, maar voor ze het doorhad kwam Leon’s hand weer neer, dit keer op haar andere bil. En nog eens. “Leon, laat me los!”, spartelde Emma. Leon had daar geen boodschap aan en leek alleen maar harder erop te slaan.
Na wat een eeuwigheid leek te duren voor Emma, stopte Leon. Hij liet Emma opstaan en zag haar betraande gezicht. Maar dit was niet voldoende, vond hij. “Emma, je bent een slimme meid maar je verstoort iedere keer weer de les als je te laat binnenkomt. Dat je je vervolgens als een puber gedraagt als ik je laat nakomen is ook erg onbehoorlijk. Doe je onderbroek uit en kom weer over mijn knie liggen”.
Emma zei niks meer. Ze was te veel onder de indruk van Leon’s handen. Ze waren erg groot en kwamen erg hard aan!
“Opschieten nou” klonk het vanaf de stoel. Emma stroopte snel haar onderbroek naar beneden en legde zich niet al te charmant over de knie van Leon neer. Leon hervatte zijn bezigheden, maar nu in een sneller ritme. Emma’s kleine gilletjes waren in snikken overgegaan.
Emma voelde zich inmiddels een heel klein meisje worden. Ze jammerde en huilde, maar aan de klappenregen leek geen einde te komen.
“Opstaan, nu”. Er viel duidelijk niet te sollen met Leon. Onhandig klom Emma van zijn schoot af en wreef over haar billen. “Buig je over het bureau, en hou je vast aan de rand”. Emma gehoorzaamde.
De tijd leek voorbij te kruipen. Ze hoorde Leon in een ladekastje achter haar iets zoeken. Wat zou hij pakken? De school deed dan wel aan lijfstraffen, maar iets harders dan de hand werd nooit ingezet!
Na een paar minuten gerommel werd het stil. Ze voelde een groot houten ding op haar billen rusten, en in paniek draaide ze zich om. Ze zag Leon staan met een grote houten paddle met gaten erin.
“Draai je om, Emma. Je krijgt er tien.”. Emma draaide zich netjes om en zette zich schrap.
*Pats*. Emma gilde het uit. *Pats*. Emma springt op van de pijn en pakt haar billen vast. “In positie, Emma, of we beginnen opnieuw!”.
Met moeite hield Emma zich staande tijdens de laatste acht klappen. Wonderbaarlijk, vond ze zelf achteraf.
Na het pak slaag keek Leon Emma eens goed aan en begon te praten. De hele preek leek langs Emma heen te gaan. Wat een knappe vent is het eigenlijk, voor een leraar dan he, dacht ze terwijl ze braaf ja knikte.
Eindelijk mocht ze naar huis, en terwijl ze de deur uitliep en naar achteren keek, zag ze Leon een knipoog haar kant op sturen.
Ze kwam nog heel vaak te laat dat jaar.

Hij is leuk, Ik houd wel van dit soort verhaaltjes.

Ik vind het wel een leuk verhaal, omdat ik graag 10 klappen of een veelvoud ervan met een dikke houten paddle uitdeel. Het is jammer dat ik geen leraar natuurkunde ben, anders zou ik als plaatsvervanger kunnen spelen. Als ik aanneem, dat het klaslokaal ramen in de richting van de gang heeft, betekent dat dat de langs ijsberende strenge rector getuige had kunnen zijn van dit aantrekkelijke tafereel.
Ik begrijp het einde niet helemaal: waarom komt Emma vaker te laat? En worden we hierover geïnformeerd?

Strafhand schreef:

Ik vind het wel een leuk verhaal, omdat ik graag 10 klappen of een veelvoud ervan met een dikke houten paddle uitdeel. Het is jammer dat ik geen leraar natuurkunde ben, anders zou ik als plaatsvervanger kunnen spelen. Als ik aanneem, dat het klaslokaal ramen in de richting van de gang heeft, betekent dat dat de langs ijsberende strenge rector getuige had kunnen zijn van dit aantrekkelijke tafereel.
Ik begrijp het einde niet helemaal: waarom komt Emma vaker te laat? En worden we hierover geïnformeerd?

Mijn natuurkundelokaal op de middelbare school had geen ramen naar de gang toe (alleen naar buiten maar die tel ik even niet mee).

En Emma vond het een zeer pijnlijk maar ook zeker fijne ervaring, dus die kwam nog veel vaker te laat bij natuurkunde zodat ze weer aandacht van meneer Leon zou krijgen...