Deel 1 van zomaar een verhaal

Urenlang ligt ze voor zich uit te staren. Hij is vanochtend vroeg al vertrokken en heeft haar na een kus op haar voorhoofd alleen achter gelaten in bed. Er is nog zoveel in huis wat zou moeten gebeuren, maar het lukt haar maar niet om uit bed te komen. Buiten is het koud, sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. Ze draait zich nog eens om en kruipt nog dieper onder de dekens. Op dit soort dagen kan ze er nooit uit, ze weet dat hij er een hekel aan heeft als ze haar tijd zo verdoet door de hele dag maar te slapen. Hij heeft haar al meerdere malen gewaarschuwd dat hij dit niet langer toe zal staan. Maar tot nu toe heeft hij er nog nooit echt iets aan gedaan.

Stiekem droomt ze er wel eens van dat hij echt doet wat hij zegt, maar daar zal het wel bij blijven. Bij dromen... Ze doet haar ogen dicht en doezelt wat weg, dromend over hem. Haar sterke man, die niet bang is om tegen haar op treden, die niet in haar nep tranen trapt of haar pruillipje. Waarom kon hij toch niet zo zijn als zij het graag zou willen. Waarom liet hij zoveel toe. Meerdere malen heeft ze er over nagedacht hem gewoon te vragen om strenger voor haar te zijn. Maar ze kan het niet, wat als haar dromen in de werkelijkheid helemaal niet zo leuk zijn?

Ze schrikt wakker van de deurbel. Half slaperig kijkt ze naar de klok, half 3. Ze doet snel haar ochtendjas en sloffen aan en loopt naar de deur. Er staat een man met een grote bos rozen. Ze neemt de bos rozen aan en bedankt de man vriendelijk. Ze sluit de deur en loopt naar de keuken om een vaas te zoeken. Hij heeft haar rozen gestuurd! Wat lief! Ze zet de rozen in de vaas en zoekt een mooi plekje uit. Ze kijkt eens goed om zich heen en schrikt van de zooi in huis. Hoe lang was het geleden dat ze had opgeruimd? Ze besluit eerst onder de douche te stappen en goed wakker te worden. Weer helemaal ontspannen stapt ze de badkamer uit. Ineens hoort ze voetstappen. Shit.. Hij zal nu toch niet al thuis zijn?

Snel gaat ze de slaapkamer binnen en schrikt als hij plotseling voor haar staat. Hij kijkt niet bepaald vrolijk. Ze durft hem niet aan te kijken en besluit om kleding uit te zoeken die ze dadelijk aan wilt doen. Hij pakt haar bij haar arm en trekt haar naar hem toe. Met zijn vinger onder haar kin dwingt hij haar naar hem te kijken. Ze slaat haar ogen neer en voelt een traan langs haar wang rollen. Ze heeft er nu al spijt van dat ze de hele dag in bed heeft gelegen. Als hij vraagt wat ze de hele dag gedaan heeft, weet ze geen antwoord te geven. Hij weet precies wat ze gedaan heeft en besluit dat dat vandaag de laatste keer geweest is. Met een zachte maar zeer duidelijke stem begint hij haar de les te lezen. Dat hij haar vaak genoeg gewaarschuwd heeft en de maat nu vol is. Dat ze zielig kan kijken, maar haar dat vandaag niet zal helpen. Ze voelt zichzelf steeds verder krimpen en kan niet geloven dat hij haar zo de les leest. Hij neemt haar aan de arm mee en zet haar in de hoek met de woorden eens goed na te moeten denken over haar gedrag.

Daar staat ze dan... als een klein kind in de hoek gezet. Van binnenuit borrelt er boosheid naar boven. Wie denkt hij eigenlijk dat hij is om haar zomaar in de hoek te zetten. Dat kan hij helemaal niet doen. Ze is niet van plan hier zo te blijven staan en draait zich om. Met 1 stap staat hij voor haar en hij hoeft alleen te kijken. Weer voelt ze zich krimpen, waar kwam dit toch ineens vandaan? Sinds wanneer was hij zo dominant. Tergend langzaam draait ze zich weer om en durft zich niet meer te bewegen.

Minuten lijken voorbij te kruipen. Hoe lang zou ze daar nu al staan. Dan hoort ze hem bewegen en meteen is ze volledig gespannen. Wat zou hij van plan zijn.. hij zou toch niet... nee.. dat zou hij nooit kunnen. Dat zou hij niet durven. Hij zegt haar om te draaien en zo als haar gezegd is, doet ze dat netjes. Naar de grond starend, wacht ze af wat er nu gaat komen. Zou dit het moment zijn waar ze al zo lang op wacht. Wil ze het eigenlijk nog wel? Zelf ziet ze ook wel in dat ze nu niet in de positie van iets te willen hebben zit. Hij komt naar haar toe en schudt zijn hoofd:"Meisje, meisje toch, wat doe je jezelf toch steeds weer aan!"

Lichtjes haalt ze haar schouders op en slaakt een diepe zucht. Op dit soort momenten voelt ze een intense haat voor zichzelf. Waarom kon ze niet zijn zoals alle andere vrouwen om haar heen. Zij zorgen voor hele gezinnen.. en zij.. zij kan niet eens voor zichzelf zorgen. Voorzichtig kijkt ze hem aan en ze ziet hem glimlachen. Flauwtjes glimlacht ze terug. Wat zal er gebeuren? Ondertussen is hij op een stoel gaan zitten en zegt hij haar bij hem te komen. Ze slikt en loopt langzaam naar hem toe. Hij gebaart haar over zijn knieën te komen liggen. Twijfelend kijkt ze hem aan, ze durft niet. Hij pakt haar zachtjes bij haar polsen en helpt haar zo de juiste positie te vinden.

Hij schuift de handdoek die ze omgeslagen had een deel omhoog, zodat haar billen bloot komen te liggen. Ze haalt diep adem, wachtend op de eerste klappen. Hij streelt haar lief over haar billen en haalt dan flink uit. Vijf tikken op iedere bil volgen. Ze zet zich schrap, het doet meer pijn dan ze had gehoopt, dan ze gedroomd had. Maar ze wil zich niet laten kennen, ze heeft het verdiend, dus ze zal deze straf doorstaan! De volgende serie tikken komen nog een stuk harder aan en ze heeft al wat meer moeite met stil liggen.
Na iedere tien tikken streelt hij zachtjes over haar billen zodat ze even de tijd krijgt om bij te komen. Hij heeft er lang over gedaan om genoeg moed te verzamelen haar daadwerkelijk over de knie te leggen, maar na een lange dag werken weer thuiskomen in een rommelig huis is niet wat hij wilt. Dus vandaag zou hij haar wel eens duidelijk maken dat dit niet langer zal gebeuren!

Net voor hij weer uit wilt halen, stribbelt ze tegen door haar hand op haar billen te leggen. "Alsjeblieft, stop, niet nog meer." Hij zegt haar rustig haar hand weg te halen, als ze dit niet doet neemt hij haar arm in de houdgreep en geeft haar een paar nog hardere tikken. Ze kronkelt flink op zijn schoot en smeekt hem op te houden. Iets zachter, maar in een flink tempo kleurt hij haar billen dieprood. Tranen lopen over haar wangen en ze probeert hem uit alle macht op te laten houden. Pas als ze de strijd opgeeft en ze niet meer tegenstribbelt bij iedere klap stopt hij.

Zachtjes stelt hij haar gerust en streelt haar over haar rug. Slap ligt ze over zijn schoot heen, nog steeds snikkend. Hij helpt haar overeind en laat haar even bij hem op schoot zitten. Ze kruipt helemaal weg in zijn armen en voelt een volgende huilbui aankomen door zijn lieve woordjes. Alle frustratie van afgelopen weken komt er nu uit. Al haar opgekropte verdriet weet nu eindelijk de weg naar buiten te vinden. Ze legt haar hoofd op zijn schouder en laat alles los nu. Ze voelt haar hoofd helemaal leeg lopen. Hij tilt haar zachtjes op en legt haar op bed met een dekentje over haar heen. Hij komt naast haar liggen en ze kruipt meteen tegen hem aan. Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd. "Je hebt het heel goed gedaan meisje, het is klaar nu." Ze knikt en haalt opgelucht adem. Haar billen gloeien, maar dit was precies waar ze altijd van droomde. Ze pakt zijn hand en geeft er een kusje op. "Dankjewel!"