'mwaahh' gaapte Carlijn luid en ze sloeg de bladzijde van haar boek om. Ze lag heerlijk in haar warme bed, met een kussen in haar rug en las een boek wat een soort biografie was over Michael Jackson, één van haar grote muziekhelden.
Carlijn logeerde een paar dagen bij Ben, die eigenlijk haar oom was.
Maar omdat hij een relatief 'jonge' oom was, noemde ze hem gewoon Ben, wat hij ook geen enkel probleem vond.
Ben was een bijzondere oom: met hem was het altijd leuk, hij was altijd wel in voor een lolletje en had een prima gevoel voor humor. Daarnaast kon hij ook enorm principieel en rechtlijnig zijn, maar juist dat vond Carlijn ook ergens wel prettig. Je wist precies wat je aan Ben had en dat was duidelijk.
Gelukkig waren zijn 'principiele buien' ook even snel weer weg als ze kwamen..
Alles bij elkaar maakte dat hij Carlijn's favoriete oom was en, zo vermoedde ze, zij was ook zijn favoriete nicht.
Een paar keer per jaar ging ze een paar dagen logeren bij hem wat altijd erg leuk was. Ze was bezig met de afronding van haar studie en had een paar dagen vrij om te studeren. En als ze bij Ben was ging dat studeren op een bepaalde manier altijd beter.
Minder afleiding waardoor ze zich beter kon concentreren. En af en toe gingen ze een dagje ertussenuit voor de ontspanning tijdens het leren.
Vandaag waren ze op stap geweest en hadden van alles gezien in de omgeving. Na lekker gegeten te hebben in een leuk restaurantje waren ze weer naar huis gegaan. Carlijn was best moe en op de bank had was ze dan ook bijna in slaap gevallen.
Ben had haar aangeraden om maar even lekker te douchen en vervolgens maar lekker in bed te gaan liggen.
Dat leek haar een prima idee en met haar boek onder de arm was ze naar boven gegaan. En nu lag ze dus in een heerlijk warm bed en las nog wat bladzijden extra.
Toen ze een half uurtje had gelezen klopte er iemand op de deur en ben kwam de kamer binnen.
'Zo Carlijn' zei hij, 'je bent al helemaal geïnstalleerd zie ik'
'Ja, lekker warm hier' zei Carlijn en ze gaapte nog eens luid.
'Toe maar' zei Ben, 'volgen mij is het hoog tijd dat je het boek maar dicht doet, niet waar?'
'Tja,'zuchtte Carlijn, 'je hebt gelijk, maar het is zo'n leuk boek'
'Maar juist dan moet je nog wat bewaren voor morgen 'zei Ben, 'bovendien heb je morgen weer een studiedag op het programma staan' Hij gaf haar een knipoog.
'Weet je wat, nog 5 minuten lezen en dan je boek dicht, afgesproken?' zei Ben.
'Prima Ben' zei Carlijn en las vervolgens weer door. Ben verdween weer naar beneden.
Haar ogen vlogen weer over de bladzijden en de tijd vloog evensnel voorbij.
Voor haar gevoel was het dan ook nog maar nét geleden toen Ben weer voorzichtig om de hoek van de deur keek.
Hij had een frons op zijn gezicht toen hij zag dat het licht nog aan was.
'Hé.. wat vreemd' zei hij, '..volgens mij zijn de 5 minuten al láng om Carlijn'
Carlijn keek op de wekker en zag dat er alweer een half uur was verstreken.
'Oeps..'zei ze,'.. ik had de tijd niet in de gaten.
Weet je wat Ben: ik lees het hoofdstuk nog even uit en dan ga ik slapen, oké?'
Ben schudde echter zijn hoofd en zei: 'Niets daarvan Carlijn, het boek gaat dicht en je ogen ook!'
Hij pakte haar boek voorzichtig maar resoluut uit haar handen en deed het dicht.
'Bij blz. 35 ben je gebleven, onthoud dat maar' zei hij en legde het boek op de tafel verderop in de slaapkamer.
Carlijn keek hem verontwaardigd aan en zei: ' Pff.. oké dan maar Ben, maar eigenlijk ben ik het er niet mee eens.'
Maar Ben was niet onder de indruk en zei: 'hoor eens even jongedame, wij hadden een afspraak, weet je nog?!'
Carlijn keek hem aan en zuchtte: 'oké..oké ik ga wel slapen'
Ben schudde zijn hoofd en zei met een strenge blik in zijn ogen: 'Carlijn toch! Je weet toch dat je je slaap gewoon nodig hebt.'
Hij wachtte even en vervolgde met een langzame donkere stem: '..dus laat ik niet merken dat het licht weer aan gaat, want dan weet je wat er gaat gebeuren!'
De manier waarop hij dat zei, zorgde bij Carlijn een beetje de kriebels in haar buik.
Poeslief zei ze: ' oh ja?! ik heb geen idee! vertel eens Ben?!'
'Hm..' zei Ben, 'dat weet jij drommels goed jongedame. Maar goed, voor het geval je het bent vergeten zal ik het je nog één keer vertellen: Als ik merk dat het licht nog één keer aan is, dan krijg jij van mij eens even flink op je billen!'
Carlijn voelde haar wangen blozen en dook weg onder de dekens.
'Ben ik duidelijk geweest Carlijn?' vroeg Ben nog eens ten overvloede. 'ja Ben' mompelde Carlijn van onder de dekens. Ze hoorde de deur weer dicht ging en kroop weer boven de dekens.
Ze dacht nog even na over wat Ben had gezegd. Het was moeilijk te verklaren, het was misschien de manier waarop hij het zei, maar toen hij begon over een pak op haar billen, vlogen de vlinders rond in haar buik.
Ze kon nauwelijks geloven dat Ben zoiets zou doen, maar toch kon ze de gedachte niet verdringen en probeerde ze zich voor te stellen hoe ze over zijn knie zou liggen. Ze kon het zich niet zo goed voorstellen, maar toch gaf de gedachte haar een apart gevoel.
Het duurde dan ook lang voordat de slaap wilde komen en haar gedachten dwaalden weer naar het boek over Michael. Wat een artiest was hij geweest! Jammer dat hij er niet meer was, zijn muzikale genialiteit was helaas weg. Maar ja, bedacht ze, als je ook zó jong al in de schijnwerpers staat, dan was het ook niet zo gek dat hij een beetje wereldvreemd was geworden. Met de Jackson 5 was het al begonnen!
Samen met zijn broers Jermaine, Tito, Jackie en... hoe heette die 5e ook al weer? het lag op het puntje van haar tong, maar ze kon er niet meer op komen.
Na zo'n 10 minuten nadenken gaf ze het op. maar ze moést het weten, dus schoof ze haar dekbed aan de kant en knipte het licht aan. Op haar blote voeten liep ze naar de tafel waar het boek lag.
Ze moest even bladeren, maar al snel had ze het hoofdstuk gevonden: hij heette Marlon, natuurlijk!
Net toen ze het boek terug wilde leggen, ging de deur achter haar open en stak Ben zijn hoofd om de deur.
Carlijn legde snel het boek terug en draaide zicht om. De blik op het gezicht van Ben veranderde van verbazing via verontwaardiging naar een boze blik.
'Wat zullen we nú beleven?!'zei hij streng, 'dat is nu de twééde keer dat ik je vind met het licht aan. Dát was de afspraak niet Carlijn!'
Even van slag bleef Carlijn bedremmeld staan en zei toen: 'maar het licht was al lang uit hoor Ben, ik moest alleen maar even wat opzoeken wat ik was vergeten, écht waar!'
Ben keek haar even aan en zijn besluit stond al snel vast. 'Volgens mij hadden we wat afgesproken Carlijn, is het niet ?!'
'Ehm.. ja, maar..' begon Carlijn, maar wist niet hoe ze zich hier uit moest redden.
Ben wachtte even en zei toen streng: 'Wat zou er ook al weer gebeuren als het licht nog een keer aan was?!'
Carlijn zweeg en wist zich geen houding te geven.
'Carlijn..?" zei Ben met een vragende blik op zijn gezicht, 'laat me niet merken dat je het al weer bent vergeten.!'
De dreigende klank in zijn stem deed haar weer de kriebels voelen en de zenuwen gierden door haal keel toen ze zachtjes zei: 'Eh.. ik zou een pak voor mijn billen krijgen..'
'Wat zeg je Carlijn ?' vroeg Ben vriendelijk maar dwingend, 'ik kan je niet goed verstaan?!'
Carlijn stamelde met een iets hardere stem:' Ik..eh.. ik krijg een pak voor mijn billen...'
'Heel goed !' zei Ben en hij pakte haar bij haar arm, ' kom jij maar eens even mee jongedame, dan zal ik jou eens even leren wat afspraken zijn!'
Met drie grote passen was hij bij het bed en trok Carlijn met zich mee. Hij ging op de rand van het bed zitten en trok Carlijn vloeiend over zijn knie. Die beweging was zo routinematig, dat had hij vast eerder gedaan flitste het door Carlijn heen.
Zonder te aarzelen trok Ben de pyjamabroek van Carlijn naar beneden tot voorbij haar knieën en even later volgde ook haar onderbroek. Langzaam rolde Ben toen de mouwen van zijn overhemd omhoog.
Daar lag Carlijn dan.. met haar blote billen bij Ben over de knie. Nog niet zo lang geleden had ze er over gefantaseerd, en ze wist van de spanning niet meer of het nu overeenkwam met haar fantasie.
Ze wist helemaal niet meer of ze droomde of dat ze wakker was. Een hoop gedachten flitsten door haar heen... het leek nu toch echt te gaan gebeuren.. ze kreeg een pak voor haar blote billen. Iets waar ze al jaren in het geheim van had gedroomd... maar nu het zover was wist ze niet of...
Haar hart klopte in haar keel...
Maar veel meer tijd om na te denken had ze niet... Want plotseling... PETS!..PETS! daar kwam de hand van Ben neer op haar billen. Ze wilde in een schokl omhoog komen, maar ze had weinig in te brengen en lag stevig over de knie van Ben. Haar hand schoot naar haar billen om ze te beschermen, maar Ben pakte haar hand en drukte die stevig op haar rug.
PETS!... PETS!.. KLETS!.. PETS!.. PETS!.. Met een regelmatig ritme gaf Ben Carlijn nu een flink pak op haar blote billen.
Het duurde dan ook niet lang of Carlijn gromde en spartelde met haar benen. Ze voelde haar billen al flink branden...
wordt vervolgd..
-----------------------------------------------
ben benieuwd wat je ervan vindt..
wil je meer lezen? overdeknie@live.nl
groeten
Ben
Onderwerp: Logeren (deel 1) 
zo mei 24, 2015 11:14 pm
