Beste lezers,
opnieuw een verhaal uit de serie: wie schrijft die blijft.
veel leesplezier.
Mocht je meer willen lezen, laat een reactie achter, of mail me even.
groet
Ben
overdeknie@yahoo.com
--------------------------------------------------------------------------------------
Oppassen
Mwaaah.. gaapte Mirjam luid. Met een blik op de klok zag ze dat het inmiddels al tegen 12 uur liep en Ben was nog niet thuis. Maar zo lang zou het niet meer duren dacht ze.
Meestal was Ben wel voor middernacht thuis als hij oppas had gevraagd. En gelukkig waren ze buren, zodat ze niet ver meer terug hoefde.
Haar gedachten dwaalden even weg. Gisteren had hij haar gebeld en gevraagd of ze kon vanavond. Het gebeurde wel vaker dat Ben haar vroeg om op te passen. En Mirjam vond het ook helemaal niet erg. Het was lekker dichtbij, ze kon meestal rustig werken en Ben betaalde haar goed.
Maar om nóg een andere reden vond Mirjam het niet erg om op te passen. Ze vond het altijd prettig om bij hem in de buurt te zijn. Telkens als ze hem voorbij zag lopen of hem in de tuin bezig zag, voelde ze iets van binnen.
Dat was al zo vanaf het eerste moment dat hij naast hun was komen wonen. Kort daarna was hij langs geweest om kennis te maken met zijn buren. Mirjam was overrompeld door zijn voorkomen. Hij was niet alleen aantrekkelijk om te zien, maar hij had ook nog eens een heel goed gevoel voor humor en kwam erg charmant over. Hij had een hele doordringende, zelfverzekerde blik in zijn ogen en Mirjam was gesmolten toen hij haar een paar keer had aangekeken.
Hij vertelde dat hij was gescheiden en daarom genoodzaakt was om te verhuizen. En af en toe kwamen zijn kinderen een weekend langs dus hij had Mirjam vriendelijk gevraagd of ze af en toe eens wilde oppassen als hij zelf weg moest. Uiteraard had Mirjam geen enkel bezwaar om af en toe op te passen. Vanaf die eerste kennismaking had Mirjam een speciaal gevoel voor hem gekregen. Ze wist niet goed hoe ze dit moest omschrijven. Het voelde een beetje als vlinders in haar buik, maar ze was niet verliefd op hem. Nou ja…. Misschien.. nee! Dat kon toch niet!
Ze schudde onwillekeurig haar hoofd en ontkende voor zichzelf dat ze verliefd was.
Het zou waarschijnlijk liggen aan de manier waarop hij haar aankeek. Zijn doordringende ogen deden haar smelten als was voor de zon. En hoewel hij haar altijd heel vriendelijk groette en belangstelling voor haar had en alles wat ze deed, ontkende Mirjam stellig dat hij iets voor haar zou kunnen voelen. Stel je voor..!
Het geronk van een aankomende auto deed haar weer uit haar gedachten ontwaken. Ze hoorde aan het geluid van de diesel dat het Ben moest zijn. Snel ging ze zitten en trok haar kleding strak en streek met een hand snel door haar haren.
Ze keek de kamer rond of alles wel een beetje netjes was en tot haar tevredenheid zag alles er prima uit. Alleen haar jas en haar schoenen lagen nog in de keuken, maar die trok ze straks wel aan als ze naar huis ging bedacht ze.
Het duurde niet lang of ze hoorde de sleutels rinkelen en de voordeur ging open. Ben deed zijn jas uit en kwam de kamer in. ‘Hé Mirjam’ groette hij haar, ‘nog niet in slaap gevallen?’
Mirjam glimlachte en zei: ‘Nee, dat valt nog wel mee Ben, ik ga meestal niet zo vroeg naar bed.’ Terwijl Ben zijn colbertjasje uitdeed en zijn stropdas lostrok keek hij opzij naar Mirjam en vroeg quasi verbaasd: ‘Meen je dat? Dus de volgende keer kan ik nóg later thuiskomen?’
‘Tuurlijk’ zei Mirjam, ‘het maakt mij niet zoveel uit.’ Ben ging op de bank zitten en vroeg met een donkere stem: ’maar ’s morgens ben je dan niet uit bed te branden vermoed ik’
Mirjam voelde even een warme rilling door haar heengaan door de toon waarop hij tegen haar sprak. Ze schudde haar hoofd en zei: ‘Nee, ik moet er meestal op tijd uit, want het werk gaat ook door hè.’
‘Maar je vindt het toch geen probleem dat ik nu pas thuis kom?’ vroeg Ben een beetje bezorgd. ‘Welnee’ wuifde Mirjam alle bezwaren weg, ‘ maak je geen zorgen Ben! Ik vind het leuk werk.’
‘Hm..’ zei Ben, ‘als het nu écht laat wordt, dan mag je gerust hier op bed gaan liggen hoor.’
De gedachte aan zo’n situatie deed Mirjam van binnen tintelen, maar ze schudde haar hoofd en zei: ‘Nee, Ben, dat is echt niet nodig.’
‘Hoe is het gegaan vanavond?’ schakelde Ben over op een ander onderwerp.
‘Ja, heel goed. Ze gingen keurig op tijd slapen. Ik heb ze nog en verhaal voorgelezen en verder niets meer gehoord’
‘Mooi zo. Ja, zo af en toe willen ze wel goed luisteren’ Hij trok een grimas toen hij het zei.
‘Tja, het ligt natuurlijk aan de uitstékende oppas hè! Die duldt geen tegenspraak en heeft bovendien een natuurlijk overwicht…’ Ze glimlachte plagend naar Ben.
‘Wil je nog wat drinken?’ Ben stond op en liep naar de kast. Hij schonk een glas whisky in en keek Mirjam vragend aan.
‘Nee, ik hoef niets meer, dank je’ Mirjam moest eigenlijk vertrekken, maar aan de andere kant wilde ze dit moment zo lang mogelijk rekken.
Ben liep terug naar de bank en ging weer zitten. Hij dacht een moment na en keek Mirjam toen even scherp aan. ‘Ik wil eigenlijk even iets met je bespreken’ zei hij op bedachtzame toon.
Mirjam was verwonderd wat hij haar wilde vertellen en zei benieuwd: ‘zeg wat je op je hart hebt, Ben’
‘Ik heb je moeder onlangs eens op bezoek gehad’ begon Ben langzaam. ‘Ik spreek haar overigens wel geregeld, maar dit keer kwam ze speciaal voor jou.’
‘Oh ja? Gezellig!’ zei Mirjam, maar aan het gezicht van Ben zag ze dat hij het niet als grap opvatte. Hij keek haar aan met een serieuze blik en met een paar doordringende ogen.
‘Je bent hier altijd keurig netjes als je oppast, Mirjam, dat is ook geen enkel probleem.
Maar ik kreeg van je moeder te horen dat het er thuis héél anders aan toe gaat.’
Hij wachtte even en vervolgde toen:’.. ze vertelde dat je thuis vrijwel niets doet om haar te helpen in het huishouden….’
Weer liet hij een pauze om zijn woorden te laten doordringen. ‘…en ondanks herhaaldelijk verzoek om óók op je kamer eens wat meer orde in de chaos te brengen, blijkt dat er nog steeds héél weinig van terecht komt……. Klopt dat Mirjam? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen van zo’n keurig meisje als jij..!’
Mirjam verschoot van kleur en wist een ogenblik niet wat ze moest zeggen. Het was inderdaad waar dat haar moeder haar vaak vroeg om bepaalde dingen te doen, maar door haar drukke werkzaamheden en vele privé-bezoekjes en andere uitjes kwám het er gewoon niet van. Het was ook geen onwil van haar, maar het was gewoon gebrek aan tijd.
‘Nou ja,..kijk..ik doe af en toe wel eens wat, maar vaak ben ik ook weg, dus het komt er ook vaak niet van’ Mirjam probeerde om hem niet aan te kijken, maar Ben leek niet onder de indruk van haar verklaring.
‘Ik denk dat het weinig zin heeft om uitvluchten te verzinnen. Mirjam’
De diepe stem van Ben klonk streng en deed haar een beetje sidderen.
‘Je moeder was namelijk héél duidelijk over jou gedrag. En ze was er helemáál niet over te spreken!’
Mirjam wilde allerlei tegenwerpingen maken, maar Ben wuifde ze weg met een beweging van zijn hand. Hij zweeg even en Mirjam voelde de spanning oplopen door deze ‘oncomfortable silence’ Ze durfde niets te zeggen en wachtte af.
‘Je moeder was ten einde raad, zo vertelde ze mij. Ze heeft van alles geprobeerd, maar het lijkt niet veel uitwerking te hebben’
De pauzes tussen de woorden leken ze nóg meer lading te geven.
‘En daarom kwam je moeder bij mij, met het verzoek of ik een methode weet om jouw gedrag te veranderen. En natuurlijk ben ik bereid om je moeder te helpen.’
Mirjam slikte eens en wilde protesteren: ‘Maar Ben, dat is niet nodig…’ Ben stak zijn hand echter op om aan te geven dat hij nog niet uitgesproken was.
‘En ik weet ook een heel goede manier om dit te bewerkstelligen..’ Ben keek haar even aan op een manier die weinig goeds voorspelde vond Mirjam. Ze schoof even zenuwachtig heen en weer op de bank, maar durfde niets tegen hem in te brengen. Het zou alleen maar in haar nadeel werken was ze bang.
‘Jij krijgt van mij een ouderwets pak op je billen!’ Terwijl de woorden nadreunden keek Mirjam verschrikt naar Ben.
‘M-maar dat kan je niet menen Ben, dat is belachelijk!’
Ben schudde zijn hoofd en zei: ‘Blijkbaar is het nodig, want op een andere manier is het niet gelukt. Dus jij gaat daarom nu over de knie en je krijgt een pak op je blote billen van mij!
Mijn motto is: wie niet horen wil, moet maar eens voelen’
Mirjam stond perplex! Dat was toch te gek voor woorden! Het kon toch niet waar zijn dat ze nu als een klein stout meisje bij hem over de knie zou gaan en op haar billen zou krijgen?!
Wat dacht die Ben wel niet! Dat gaat niet zómaar!
Ze schudde fel haar hoofd en zei boos: ‘Ik pieker er niet over Ben! Geen sprake van dat jij mij…eh..’
‘..op je billen geeft?’ vulde Ben haar aan.
‘Ja, precies! Ik ben geen klein kind meer! Ik ben een volwassen vrouw !
Maar Ben was niet onder de indruk van haar protest. Rustig zei hij: ‘ Ik heb je moeder beloofd dat ik je eens onder handen zou nemen, dus of je het nu leuk vindt of niet: jij krijgt nu een pak op je blote billen.’
Nadat hij dit had gezegd stond hij op en liep de keukentafel en pakte een stoel. Hij zette deze in de kamer, ging zitten en wenkte Mirjam om bij hem te komen.
Maar Mirjam was boos en stampvoette en riep: ‘Bekijk het maar! No way dat jij mij straf geeft! Hoor je: No way!’
Ben bleef echter heel rustig en zei bedaard: ‘Mirjam, hier komen! Als ik je moet halen krijg je extra straf van me.’
Nog steeds boos riep Mirjam: ‘Ik denk er niet aan! Raak me niet aan Ben! Want ik geef je aan bij de politie! Wegens mishandeling!’
‘Ik heb de volledige toestemming van je moeder, dus ik geef je de behandeling waarvan ik denk dat die wél goed werkt’ Hij wenkte met zijn hand en zei met een spottende glimlach:
‘ en wat wil je de politie laten zien als bewijsstuk..? je billen soms..?’
Mirjam zweeg en keek hem boos aan. Ze had weinig keus, zo bleek wel, dan zich te schikken in haar lot. Of ze nu wilde of niet, het leek er sterk op dat ze hier niet weg kwam zonder een flink pak op haar billen.
Hoewel ze erg verontwaardig was over wat Ben haar had toegezegd, voelde ze zich ook wel wat opgelaten. Want heel stiekem had ze in haar achterhoofd wel eens gedroomd hoe ze bij haar strenge buurman over de knie zou gaan en op haar billen zou krijgen. Het was tot nu toe een ver weggestopte droom van haar gebleven, maar zó maar opeens leek het nu werkelijkheid te gaan worden.
Ze wist niet of ze nu droomde of…..
‘Zeg Mirjam!’ bracht de stem van Ben haar weer terug in de realiteit, ‘..moet ik je nog komen halen, of hoe zit het.?!’
Langzaam zette Mirjam zich in beweging en schoof voetje voor voetje in de richting van Ben. Ze wist zich eigenlijk geen houding te geven en ontweek daarom zijn scherpe blik.
Toen ze vlak voor hem stond tapte hij met zijn hand op zijn knie, hiermee duidelijk makend dat ze over zijn knie moest gaan liggen. Maar Mirjam schudde haar hoofd en deed nog een laatste poging om eronderuit te komen.
‘Kom op nou Ben!.. Dit kan toch niet! Ik wist niet dat je zó ouderwets was!.’
‘We kunnen het toch ook anders oplossen?!’
Ben was haar tegenwerking echter beu en pakte Mirjam bij haar pols. Met een vloeiende zwaai trok hij haar over zijn knie en pakte haar stevig vast bij haar heup. Met zijn andere hand trok hij haar spijkerbroek naar beneden.
‘Nee! Niet doen! Ik wil niet! Doe normaal man!’ klonk haar luide protest.
Maar even later voelde ze de vingers van Ben onder het bovenrandje van haar onderbroek en langzaam trok hij deze ook naar beneden tot aan haar knieën.
Mirjam stribbelde nog wat tegen, maar de hand van Ben drukte stevig op haar heup, zodat ze alleen haar benen vrij kon bewegen.
‘Zo Mirjam, jij krijgt nu wat je al véél eerder zou moeten krijgen!’
Vrijwel direct hief Ben zijn hand op en gaf Mirjam een paar petsen op haar billen. Ze waren niet heel hard, maar wel zo dat het een prikkelend gevoel achterliet op haar billen.
‘Auw!.. hou op Ben! Toe nou! Auw!’ protesteerde ze.
Na ongeveer 15 petsen stopte Ben even en keek even naar Mirjam. Ze lag voorover over zijn knie en hield zich wijselijk stil toen Ben stopte. Ze voelde zich opgelaten en een beetje beschaamd, nu ze zo hulpeloos en onbeschermd over zijn knie lag. Ze kon geen kant op en er was geen mogelijkheid dat ze ontkwam aan een pak op haar blote billen.
Maar ondanks het feit dat ze zich schaamde en haar billen al een beetje warm voelde worden, kon ze niet ontkennen dat ze diep van binnen ook een soort warme gloed voelde. Ze wilde het gevoel wegdrukken omdat het volgens haar gewoon niet kón. Het pak op haar billen was door Ben bedoeld als straf, maar of het nu kwam door het feit dat de tikken nog best te verdragen waren, of door het feit dat ze nu, zoals ze vaak had gedroomd, in het écht over zijn knie lag; het verwarde haar, maar op één of andere manier wilde ze nog niet dat hij stopte met haar straf.
De stem van Ben bracht haar terug in de realiteit.
‘Je dacht misschien dat je er zo makkelijk van af zou komen, Mirjam, maar dit was het gedeelte om op te warmen. Ik ben nog lang niet klaar met jou! ‘
Dit gezegd hebbend, verstevigde hij zijn greep op haar heup weer en even later kletste zijn hand weer flink op haar billen neer. Mirjam voelde dat de tikken nu een stuk venijniger waren dan zo even en met een paar korte kreten protesteerde ze tegen haar straf..
Maar Ben trok zich niets aan van haar tegenwerking en gaf haar flink op haar blote billen.
‘PETS! Ik zal jou.. PETS!...eens leren om.. PETS!...je netjes te..PETS!.. gedragen..PETS!’
Het leek of de petsen steeds harder en venijniger werden en Mirjam probeerde door te kronkelen en haar billen aan te spannen om aan de harde tikken te ontkomen. Maar niet hielp, want Ben liet zijn hand onregelmatig neerkomen. Telkens als ze haar billen spande om de volgende tik op te vangen, wachtte hij even om haar vervolgens een harde pets te geven als ze haar billen weer ontspande.
Inmiddels voelden haar billen al behoorlijk warm aan, maar Ben scheen zich er weinig van aan te trekken en bleef doorgaan met haar straf.
Ook het warme gevoel dat Mirjam net nog had gevoeld was verdwenen en was helemaal verdrongen door het gevoel van boosheid en wanhoop. Er leek geen eind aan te komen!
Eindelijk leek Ben te vinden dat ze genoeg straf had gekregen. Hij stopte en liet haar heup weer los. Mirjam bleef stil liggen en durfde zich niet te bewegen. Alleen klonk er af en toe een korte snik. Het leek of alle opgekropte gevoelens er bij haar tegelijkertijd uit kwamen. Ze voelde zich weer opgelaten door haar tranen, maar aan de andere luchtte het haar ook enorm op.
Haar billen gloeiden nog steeds flink. De venijnige pijn was inmiddels al weer snel weggetrokken en wat overbleef was een warm en gloeiend gevoel. Hoewel ze het niet kon zien, had ze wel een vermoeden hoe haar billen er ongeveer uit zouden zien.
Nadat ze zo nog een paar minuten over zijn knie had gelegen, maakte Ben aanstalten en hielp haar weer overeind. Terwijl ze voor hem stond, onbeschermd, met haar broek nog naar beneden geschoven, voelde ze zich weer beschaamd. Maar Ben scheen het niet vreemd te vinden en deed verder heel normaal.
Hij wees naar de hoek van de kamer en zei langzaam: ‘En om je straf helemaal af te maken ga jij een tijdje in de hoek staan, nét als een stout meisje als jij verdient.’
Mirjam’s weerstand was gebroken en zonder verder nog te protesteren liep ze naar de hoek en bleef staan. Ondertussen hoorde ze hoe Ben in de kamer bezig was en heen en weer liep en deed alsof ze er niet was.
Haar gedachten waren nog verward. Aan de ene kant vond ze het verschrikkelijk en beschamend om op deze manier straf te krijgen, maar aan de andere kant kon ze toch nog steeds het sluimerende gevoel van verlangen niet ontkennen. Dit was toch uiteindelijk ook een droom van haar geweest, die nu, weliswaar heel onverwacht, was uitgekomen.
En dan nog wel met haar charmante buurman…
Nadat ze voor haar gevoel een hele tijd in de hoek had gestaan en alles nog eens de revue had laten passeren, riep Ben haar weer bij zich.
Mirjam draaide zich langzaam om en liep op hem toe.
Ben trok haar op zijn knie en wreef haar even langs haar arm. Het voelde goed en Mirjam rilde even.
‘Ik hoop dat ik je iets duidelijk heb gemaakt, Mirjam’
‘Ja Ben, ik zal proberen om me beter te gedragen, ik beloof het.’
‘Ik weet het goed gemaakt, Mirjam: Volgende week kom je eens bij me langs op kantoor. Dat is hier vlakbij. Dan bespreken we hoe het gegaan is deze week en ik zal je moeder ook navragen of er al wat verbetering is geweest, oké?’
De toon waarop Ben het vroeg duldde weinig tegenspraak en Mirjam knikte dan ook zwijgend. Ze voelde zich klein worden en kroop even tegen hem aan.
Zo verstreken er een paar heerlijke minuten.
Tenslotte zei Ben: ‘Nou, Mirjam, het is inmiddels al weer laat geworden. Het wordt tijd dat we gaan slapen, want morgen begint de dag weer op tijd.’
Mirjam knikte en stond weer op. Zwijgend trok ze haar onderbroek en haar spijkerbroek weer omhoog en knoopte deze dicht.
Ze keek nog even naar Ben en hij gaf haar nog een bemoedigende knipoog. Mirjam glimlachte even terug en liep naar de keuken waar ze haar jas en schoenen weer aantrok.
Bij iedere stap die ze deed voelde ze haar broek langs haar warme billen schuren.
‘Nou, tot ziens Ben’ zei ze toen ze bij de deur stond. Ze aarzelde even en zei toen nog:
‘ en..eh.. nog bedankt voor het pak op mij billen.’ Vlug verdween ze en trok de deur achter zich dicht.
Zwijgend en in gedachten liep ze naar huis. Alles was er al rustig en stil. Zachtjes liep Mirjam de trap op en kleedde zich om voor de nacht.
Voor ze in bed lag keek ze nog even snel in de spiegel wat het resultaat was van haar straf.
Ze besloot om vannacht maar op haar buik te gaan slapen.
----------------------------------------------
Onderwerp: oppassen deel 1 
di mei 28, 2013 8:50 pm
