Plotseling werd het weer stil in de keuken. De echo's van het geluid van de harde petsen verdwenen en Ben leek te vinden dat Tessa genoeg straf had gekregen. Tessa durfde zich nauwelijks te bewegen.. wie weet bracht ze Ben nog op andere gedachten.
Ook Carlijn hield haar adem in en wachtte af. Ze had gedurende het tafereel wat zich voor haar afspeelde nauwelijks durven
bewegen en had ademloos toegekeken. Ze zag de grimas op het gezicht van Tessa en concludeerde dat ze haar billen goed zou
voelen gloeien. En dat was niet zo verbazend ook, dacht Carlijn, want als ze voorzichtig naar de billen van Tessa keek, dan zag de kleur inmiddels was veranderd in rood...
Oef.. dacht ze alleen maar...
Ben tikte Tessa nog één keer zacht op haar achterste en zei: 'Opstaan jij!' Tessa schoof van
zijn knie en ging langzaam staan. Met haar hand wreef ze over haar pijnlijke billen. Ben wees naar de hoek van de kamer en
zei: 'Zó en nu ga jij eens even in de hoek van de kamer staan. Met je rug tegen de muur, zodat jij nog een keer kunt zien
wat er gebeurt als jullie je niet kunnen gedragen!.' Gedwee knikte Tessa en liep naar de hoek van de kamer. Ze ging met
haar rug tegen de muur staan. De koude muur was eigenlijk best welkom tegen haar gloeiende billen.
Ben ging staan en draaide zich om naar Carlijn. 'Zo jongedame..!' hij op vastberaden toon, '..en nú ben jij aan de beurt. Kom jij maar eens even hier!' Carlijn stond op en stotterde: 'Maar..Ben.. ik wil.. ik bedoel.. ik zal niet meer..'
Maar Ben wuifde haar protesten weg en wenkte haar met zijn vinger. 'Niets ervan jongedame! Hier komen jij! Dan krijg jij nét zo'n pak op je billen als je nicht!' Carlijn kwam langzaam overeind en staarde naar de grond. Ze durfde Ben niet aan te kijken, maar schuifelde langzaam dichterbij.
Op dat moment ging de telefoon. Ben pakte de handsfree telefoon op en drukte op de groene knop. Het bleek een bekende van hem te zijn en terwijl hij aan het praten was, gebaarde hij Carlijn om te blijven staan waar ze stond. Hij keek haar aan en hief bestraffend zijn wijsvinger op. Hij keek haar streng aan, terwijl hij met zijn mond de woorden 'Zo meteen dame!' vormde.
Carlijn bleef met knikkende knieën staan en keek met een schuin oog naar Tessa. Die was inmiddels al weer een beetje de oude, zo leek het, want ze grijnsde gemeen richting Carlijn en fluisterde net hard genoeg: 'Zo Carlijn.. ik heb het er op zitten, maar nú jij nog..!' Ze rolde met haar ogen alsof ze zeggen wilde: bereid je maar vast voor.
Er schoot van alles door Carlijn's gedachten... haar maag kromp ineen bij de gedacht aan wat er over een paar minuten gebeuren ging.. het zweet brak haar uit... wat zou ze nog kunnen proberen..? schreeuwen.? piepen.? huilen.? smeken.?
Maar één voor één zette ze een streep door die mogelijkheden.. het zou haar niets helpen. Als Ben eenmaal vastbesloten was, dan kwam ze er niet meer onderuit.. zélfs al zou ze er vandoor gaan en zou wegfietsen.. dan zou ze uiteindelijk tóch weer een keer terug moeten en dan zou ze ongetwijfeld gewoon alsnóg over de knie gaan.. en wie weet hoe lang haar straf dán wel zou duren als ze Ben echt kwaad zou maken..
Nee, onwillekeurig schudde Carlijn haar hoofd.. er zat niets anders op dan gewoon af te wachten en ze kón niets anders dan het pak op haar billen ondergaan..
Ze hoorde hoe Ben het gesprek aan het afsluiten was. 'Ik moet ophangen Joost, want ik heb nog even iets héél belangrijks te doen... ja, dank je, dat zal zéker wel lukken... ok, ik spreek je weer!'
Ze hoorde de piep die klonk toen Ben de rode knop indrukte.
De adrenaline schoot door haar heen... nu kwam het moment wel héél dichtbij.... ze hoorde de vastberaden voetstappen van Ben weer richting de keuken komen. Ben legde de telefoon weer op tafel en keek naar Carlijn. 'Zo.. jongedame!'' En kom jij nu maar eens even hier, want dan krijg jij wat je al láng gehad zou moeten hebben..!'
De manier waarop Ben het zei, zorgde ervoor dat de zenuwen door haar keel gierden.
Ben liep naar haar toen en pakte haar bij de arm. Hij trok haar mee en ging op de stoel zitten. Carlijn werd voorover over zijn knie geduwd, terwijl hij zei:'Over de knie jongedame! Jij krijgt van mij eens even een flink pak voor je blote billen !'
Meteen schoof hij Carlijn's pyjamabroek naar beneden. Als in een reflex schoot Carlijn's hand naar haar broek en probeerde te voorkomen dat deze naar beneden zou gaan. Maar Ben trok zich er niets van aan en legde haar hand gewoon weer op z'n plaats.
Zonder pardon schoof hij de onderbroek van Carlijn ook naar beneden zodat ze weerloos en hulpeloos over zijn knie lag.
Ze voelde hoe de wat koudere lucht over haar billen gleed en huiverde onbewust. Ze hield haar adem in en voelde haar hart in haar keel kloppen.
Ben legde één hand op haar rug en met zijn andere hand kletste hij hard op Carlijn's billen.. PETS!
'Auw..!' Carlijn schoot omhoog, maar de hand van Ben op haar rug hield haar op de plaats. Zonder verder nog af te wachten gaf hij Carlijn een flink pak op haar billen. De luide echo's van de petsen op haar billen klonken weer door de keuken.
Carlijn voelde haar billen al een beetje gloeien en kronkelde over de knie van Ben om aan die steeds maar weer neerkletsende hand te ontkomen. Maar ze had geen schijn van kans en binnen de kortste keren gloeiden haar billen als nooit tevoren.
PETS ! KLETS! PETS! PETS! KLETS! KLETS! PETS! PETS!..
Haar kermen en piepen leken geen enkele invloed te hebben, want Ben was vastbesloten om haar eens goed de les te lezen. Geen woorden maar daden, zo dacht hij bij zichzelf. Blijkbaar hadden zijn woorden weinig uitwerking op beide nichten, nou, dan zou hij ze dad wel eens even op een héél andere manier duidelijk maken. Een manier die, al leek het ouderwets, nog áltijd de beste uitwerking had, zo was zijn ervaring.
Carlijn probeerde nog steeds uit alle macht om onder die hand van Ben uit te komen, maar hoe ze ook probeerde, ze had geen
schijn van kans. Ze hapte naar adem, terwijl Ben onverstoorbaar zijn hand keer op keer weer liet neerkomen op haar inmiddels behoorlijk gloeiende billen. Er leek maar geen eind aan te komen en uiteindelijk moest Carlijn zich overgeven aan Ben en gewoon het pak op haar billen moeten ondergaan.
PETS! PETS! KLETS! PETS! KLETS! PETS! PETS! KLETS! PETS! KLETS! PETS! KLETS! PETS! PETS! PETS!
oefff.. eindelijk leek Ben het genoeg te vinden. Hij stopte en liet Carlijn even uithijgen. Carlijn voelde nog steeds de
adrenaline door haar bloed stromen, maar bleef doodstil liggen, bang dat Ben weer opnieuw zou beginnen.
Ook bij haar tikte Ben tenslotte op haar achterste en zei: 'Zo.. laat dat een goede les voor je zijn Carlijn!'
'Ja Ben..' mompelde Carlijn zacht. 'Opstaan nu en ook jij maar eens even tegen de muur van de kamer!' Ben wees richting de
andere muur, tegenover Tessa.
Moeizaam kroop Carlijn weer omhoog en met een pijnlijk gezicht wreef ze over haar billen. Ze schuifelde richting de muur die Ben haar wees en bleef stil tegen de muur staan. Ze durfde niet naar Tessa te kijken, maar vanuit haar ooghoeken zag ze wel hoe Tessa haar tong even uitstak naar Carlijn, alsof ze zeggen wilde: net goed! jij ook je verdiende loon!
Maar het huilen stond Carlijn nader dan het lachen en ze bleef naar de grond staren.
Ben was inmiddels de borden van het ontbijt aan het opruimen en leek totaal niet van slag door het gebeurde.
De koude muur voelde goed aan Carlijn's gloeiende billen en langzaam maar zeker kwam ze weer een beetje bij.
Haar ademhaling was langzamerhand ook weer normaal aan het worden, zo merkte ze.
Ze sloot haar ogen en liet alles nog eens even de revue passeren. Ondanks het feit dat haar billen nog steeds nagloeiden,
kon ze niet ontkennen dat ze onbewust ook soort kick voelde. Ze vroeg zich af hoe dat kwam. Het deed haar herinneren aan het eerste pak op haar billen wat ze van Ben had gekregen. Het was nog maar een paar dagen geleden, maar het leek alweer een eeuwigheid.. het voelde alsof de adrenaline haar zo'n boost gaf, dat... nee, dat kón toch haast niet.. het leek alsof ze telkens weer een soort verlangen had om weer terug over de knie van Ben te belanden.
Ze moest er op dit moment niet aan denken..! Haar billen gloeiden nog na... maar evenals bij de vorige keren voelde ze weer die roes waar ze in verbleef.
Ze schudde vertwijfeld haar hoofd en bleef staan met haar ogen dicht....
wordt vervolgd..
===============================
ben benieuwd wat je ervan vindt..
wil je meer lezen? laat me weten: overdeknie@live.nl
groeten
Ben
Onderwerp: Logeren (deel 5) 
zo jun 14, 2015 4:30 pm
iets met aan afspraken houden ofzo 
